Racionalizmi modern dhe pragmatizmi

Filozof amerikan ka dhënë një arsye të thjeshtë për përhapjen e madhe të të drejtave të njeriut në fund të shekullit të njëzetë: nëse i pyet njerëzit se çfarë preference do të kishin nëse nuk do të dinin në cilin mjedis kanë lindur. nëse duhet të zgjedhin ‘nga pas velit të injorancës’, ata po zgjedhin një mjedis të bazuar në të drejtat universale të njeriut. Teoria e Rawls-it e “drejtësisë si drejtësi” përshkruan një shoqëri të qytetarëve të lirë që kanë të drejta të barabarta themelore dhe punojnë së bashku në një sistem ekonomik egalitar. Parimi kryesor është se çdo individ ka të drejtë të barabartë për liritë themelore. Rawls argumenton se disa të drejta dhe liri janë më të rëndësishme ose “më themelore” se të tjerat. Për shembull, prona personale, si një shtëpi, është një liri themelore. Por nuk ka të drejtë absolute për pronë private të pakufizuar. Të drejtat thelbësore të njeriut janë kushtet minimale që njerëzit kanë nevojë për të qenë në gjendje të bashkëpunojnë shoqërisht. Pra, çdo shoqëri e rregulluar mirë duhet të mbrojë ato të drejta thelbësore. Të gjithë kanë pretendime të barabarta për të drejtat dhe liritë themelore, si ato të shprehjes dhe të ndërgjegjes. Ato liri duhet të garantohen si liri politike. Pabarazitë sociale dhe ekonomike janë të lejueshme në dy kushte: nëse ato lindin nga funksionet dhe pozicionet shoqërore në të cilat secili ka një shans të drejtë; dhe nëse ato luftohen sa më shumë që të jetë e mundur duke siguruar, në çdo masë politike, që sa më pak të pasur dhe më shumë të përfitojnë se sa më mirë. Roli i të drejtave të njeriut në të drejtën ndërkombëtare është të vendosë kufij për tolerancën ndërkombëtare. Shoqëritë që shkelin të drejtat e njeriut i kalojnë kufijtë e tolerancës dhe me të drejtë mund t’i nënshtrohen sanksioneve ekonomike apo edhe ndërhyrjeve ushtarake.Jürgen Habermas, argumenton se njerëzit mund të bien dakord në mënyrë të arsyeshme për formën më të mirë të shoqërisë dhe dialogut. Komunikimi i hapur është kushti më i rëndësishëm për këtë. Nuk ka të bëjë vetëm me demokracinë dhe të drejtën e votës. Shoqëria duhet të ketë hapësira “pa pushtet” për të diskutuar gjëra të rëndësishme dhe për të arritur marrëveshje, pa qenë interesat apo pozicioni i pushtetit i palëve të caktuara që të jenë faktori vendimtar. Një mjedis i tillë pa energji mund të jetë, për shembull, një qendër debati, një konferencë në tryezë të rrumbullakët ose një sesion idesh. Habermas është ndoshta mendimtari më i lexuar në botë për ligjin. Të drejtat e njeriut nuk janë vetëm të drejta morale, thotë Habermas. Ata kanë një “fytyrë janus”, me njërën anë përballë ligjit dhe tjetrën drejt etikës. Të drejtat e njeriut janë të zbatueshme, për çdo individ. Për shkak të paanshmërisë së ligjit, të drejtat e njeriut çojnë në shfaqjen logjike të një sistemi të të drejtave dhe një shteti të bazuar në të. Habermas i konsideron të drejtat klasike civile si bazë. Sipas tij, të drejtat sociale dhe ekonomike janë të nevojshme për të qenë në gjendje të ushtrohen ato të drejta klasike, por ato nuk janë dispozita që mund të shihen si të drejta ekuivalente të njeriut. Sistemi i të drejtave ligjore nuk mund të ndërtohet mbi të drejta socio-ekonomike si ato për ushqimin, para së gjithash duhet një kod ligjor për të rregulluar demokracinë dhe moralin tonë.Pragmatizmi, si ai i Richard Rorty, argumenton se vlerat e demokracisë dhe të drejtave të njeriut janë në praktikë. n kanë fituar rëndësi si zgjidhja “më e mirë e imagjinueshme” për negociatat midis individëve autonome. Rorty shkroi se të drejtat e njeriut kryesisht kanë një bazë “sentimentale”: ju besoni në universalitetin e të drejtave të njeriut sepse ju urreni torturat jo vetëm në mjedisin tuaj, por edhe në vendet e largëta. Në filozofinë e tij sociale, Rorty thekson objektivitetin dhe solidaritetin si themelet e shoqërisë demokratike. Demokracia nuk mund t’i drejtohet, për shembull, një konceptimi të të drejtave të njeriut si në thelb të mira ose të përshtatshme për qeniet njerëzore, por vetëm për arritjet historike. Nuk ka asnjë mënyrë për të bindur ithtarët e pikëpamjeve krejtësisht të ndryshme, si fundamentalistët apo komunistët, për ‘drejtësinë’ e demokracisë, përveçse duke treguar se demokracia ‘funksionon’ si rendi më i drejtë shoqëror i vendosur deri më tani nga qeniet njerëzore. Rorty ndryshon nga Jürgen Habermas në atë që ai ka më pak besim në fuqinë e të menduarit racional si bazë e një shoqërie të mirë. Ai argumenton se puna për të drejtat e njeriut buron gjithashtu nga ‘sentimentaliteti’: njerëzimi është bërë gjithnjë e më i ndjeshëm ndaj vuajtjeve të të tjerëve, madje edhe atyre që jetojnë larg.Charles Taylor theksojnë se individualizmi mund të çojë në një interes të madh vetjak dhe se njerëzit duhet të binden për vlerën e komunitetit. Taylor e bëri emrin e tij me teorinë e tij të një ekuilibri midis interesave të individit dhe atyre të komunitetit, siç përcaktohet në Burimet e Vetes (1989). Taylor i konsideron të drejtat individuale të njeriut si një pasuri të rëndësishme, por argumenton se një demokraci funksionale nuk mund të ekzistojë pa vullnetin e individëve për t’iu përkushtuar shoqërisë dhe, nëse është e nevojshme, për të hequr dorë nga liritë individuale. Kur njerëzit të kuptojnë se sa ngushtë janë të lidhur me shoqërinë, ata do të jenë më të prirur për t’u përkushtuar ndaj vlerave demokratike dhe solidaritetit brenda asaj shoqërie. Taylor bën dallimin midis vlerësimeve “të forta” dhe “të dobëta”. Njerëzit e përcaktojnë identitetin e tyre në bazë të vlerave të mëdha, siç janë bindjet e tyre politike, por edhe në bazë të gjërave të vogla, siç është ushqimi i tyre i preferuar. Në jetën shoqërore, sipas Taylor-it, është thelbësore që diskutimi të bëhet për vlerat e forta dhe jo ato të dobëta. Për shembull, për emancipimin e një pakice është e rëndësishme që vlerat fetare të njihen si dinjitet njerëzor, por jo që disa veshje, ushqime apo zakone të lidhen me këtë. Debati mes liberalëve dhe komunitarëve ka dominuar mendimin për themelet e politikës në Shtetet e Bashkuara për dekada dhe është përhapur edhe në Evropë, si në diskutimin për normat dhe vlerat.Martha Nussbaum ka një numër të madh lexuesish. Ajo shkroi për filozofinë e lashtë greke, feminizmin, etikën, artin dhe gjithashtu gjerësisht për të drejtat e kafshëve. Nussbaum mendon se këndvështrimi klasik i shoqërisë për atë si një “kontratë sociale” është i pamjaftueshëm. Ju nuk mund të kontraktoni me njerëz ose kafshë me aftësi të kufizuara mendore, dhe zakonisht jo me refugjatë dhe të tjerë që përfundojnë në vendin tuaj. Ju mund t’i njihni ata, të paktën njerëzit, në njerëzimin e tyre. Në të drejtat e njeriut, Nussbaum e paraqet veten si aktivist-filozof. Ju duhet të lejoni që situatat të ndryshojnë, gjë që është më mirë sesa t’u përmbaheni parimeve të ligjit që nuk kanë arritur të sjellin atë ndryshim. Së bashku me ekonomisten indiane dhe fituese të çmimit Nobel Amartya Sen, ajo zhvilloi një teori të dhjetë aftësive njerëzore. Këto përfshijnë aftësinë për jetën, shëndetin, paprekshmërinë, imagjinatën dhe aftësitë për të ndjerë, arsyetuar dhe luajtur. Në shumë mënyra, aftësitë e Nussbaum përputhen me të drejtat e njeriut. Por le të mos flasim për të drejtat gjatë gjithë kohës, thotë Nussbaum, sepse kjo gjithmonë do të çojë në beteja ligjore se kush mund të ketë çfarë. Le të fillojmë nga ajo që njerëzit mund të bëjnë dhe çfarë duhet ta bëjnë këtë.