Në kushte të pafavorshme për Serbinë, një grup intelektualësh serbë sugjeroi në mënyrë konsensuale “durim”, “pritje të rezultatit”, “fshehje nën radar”, “rezistencë të heshtur”, “forma të ndryshme pengimi”, një kombinim “ushtarak dhe neutraliteti politik”, “forcimi” i gatishmërisë luftarake “etj.
“Bota serbe” ka mjaft arsye për t’iu përmbajtur këshillës së oficerit të zbulimit perandorak rus Aleksei Jedrihin “se vetëm miqësia e tyre është më e keqe se armiqësia e anglo-saksonëve”. Në rivalitetin me Amerikën, siç thanë ata, Serbia duhet të llogarisë edhe në mbështetjen konkrete të forcave kundërshtare sistematike, në radhë të parë të Rusisë, që sigurisht përputhet me botëkuptimin e tyre ideologjik. Kur rusët “kalojnë Odesën” dhe “mbërrijnë në deltën e Danubit”, që sipas këtij grupi “psiko-analitik” është punë e kryer, atëherë është një moment për kthesën gjeopolitike serbe, pra “kthimi simbolik i avionit të Primakovit mbi Atlantik”, e cila, si Serbia, fluturoi në Perëndim.
Megjithatë, më keq se e gjithë kjo është se grupi i intelektualëve serbë rreth Vuçiqit tashmë shohin tanket ruse “në kufirin me Hungarinë” e Orbanit, “kolapsin e rendit ekzistues evropian”, “krijimin e një Evrope shumëpolare”, të ndarë dhe të varur nga forcat euroaziatike…
Në vizionin e tyre të arkitekturës së sigurisë evropiane nuk ka vend për NATO-n, brenda së cilës fqinjët e vegjël dhe të dobët të Serbisë gëzojnë mbrojtje kolektive. Sipas tyre Ballkani nuk do të jetë më “vend gjuetie amerikane dhe britanike”. Me forcimin e “botës serbe” nga Banja Luka, Podgorica e deri në Beograd, duke përfshirë ndoshta edhe Tiranën e Shkupin në këto plane, Serbia do të presë “fillimin e shpërbërjes së hegjemonisë amerikane”.
Bosnja dhe Hercegovina është pothuajse një “koloni” ose “e pushtuar përkohësisht”, mund të përfundojë përsëri në gjendjen në të cilën u gjend në vitin 1918. Pa mbështetjen amerikane, kundërshtarët e tyre në BeH, në Mal të Zi… do të jenë thjesht “merimanga qesharake”, ndërsa Kosova tash për tash është në lëkundje përbrenda nga lustragjinjtë e LS-sw dhe të Beogradit, të cilët Albinin dhe Vjosën i shohin jo kundërshtarë politikë, por “armiq” të perandorisë së tyre të ndërtuar të krimit.
Ata pavetëdije po bëhen me Ramën “trubadurë të botës serbe”. E cili ishte qëllimi i shkuarjes së treshes PDK, LDK dhe AAK në Tiranë, që përveçse interesi i përbashkët financiar dhe korruptiv, i bashkon edhe bota e krimit. Krimi nuk flenë, politika i bashkon, informatorët ruso-kineze dhe turizmi i narko-dilerëve ndërkombëtarë po i bashkon, duke përfshirë edhe aziatiket e shërbimeve tjera të zbulimit, të cilët po kërkojnë punë, dhe po rrinë të ulur galuc në Tiranë.
