Qëllimi i martesës nuk është t’ju bëjë të lumtur! Zgjohu! Është vetëm për t’ju bërë…, të martuar! (D.m.th., t’ju ndihmojë të hyni në një proces angazhimi me një zgjedhje të rëndësishme përmes marrëdhënies tuaj me një person tjetër. T’ju maturojë me sinergjinë dhe pëlqimin tuaj).
Sigurisht që nuk do të jesh kurrë i lumtur!(I/e lumtur ndoshta…, por jo i/elumtur!)
Së pari, sepse ky nuk është qëllimi i jetës! (shumë më shumë se martesa…)
Së dyti, sepse nuk është e mundur që një person tjetër t’ju bëjë të “lumtur”!
Së treti, sepse qëllimi i jetës – dhe i martesës – është të shohësh saktësisht se kush je (d.m.th sa fëmijë – tamam fëminor!)
Ju dëshironi të qëndroni sepse keni frikë të rriteni, dhe në të njëjtën kohë të mos t’ju vendos poshtë dhe provoni), që gradualisht të merrni përgjegjësinë për pamjaftueshmërinë tuaj, të fermentoni disponimin tuaj të vetë-njohjes përmes parashikimeve që bëni për dhuratat ose të metat e partnerit tuaj, të shkëlqeni, të bëni të qartë vizionin tuaj mendor dhe më të qartë marrëdhënien personale që keni me veten.
Pra, nëse nuk jeni të kënaqur me martesën tuaj as mos e tradhtoni, as mos u largoni si i arratisur!
(Arsyeja kryesore që nuk ndiheni të lumtur në martesën tuaj është sepse nuk flisni kurrë seriozisht as me veten tuaj dhe sigurisht me partnerin tuaj…)
Shihni fillimisht se cili nga komplekset tuaja përplaset pranimi i partnerit ndaj jush dhe pranimi i partnerit tuaj nga ju (proces aspak i vetëkuptueshëm …).
Flisni me të VETËM nëse filloni të shihni më qartë rezistencën tuaj ndaj pranimit të dashurisë. VETËM nëse -me ndihmën e një eksperti- ju filloni të shihni disponimin tuaj shmangës, i cili zakonisht vendoset në varësitë vetëshkatërruese, në qortime ose në flirtet e mundshme me partnerë të tjerë…
Nëse nuk mësoni të punoni në punëtorinë e fejesës, nuk do të mësoni asgjë sa të jeni gjallë.
Nëse nuk mësoni të qëndroni, do të jeni gjithmonë të frustruar sepse keni shkallë kaq të kufizuara lirie saqë gjithçka që ju lejohet të bëni është…
Pa dhimbje, pa fitim!
