Rusia është e njohur për agresione ndaj të gjithë fqinjëve të saj, që nga vitet 1715-ta, e deri me agresionet e dekadave të fundit. Gjithashtu ajo është e njohur edhe për spastrimin etnik të minoriteteve në Rusi, derisa zhvillon njëkohësisht agresion ndaj fqinjëve të saj; pastaj në përdorimin e minoriteteve për qëllime ekspansioniste të Rusisë a edhe përdorimin e luftëtarëve të huaj.
Duke qenë se Rusia edhe sot, është një ndër vendet e pakëta në botë, që ende mba nën pushtim:193 grupe etnike, 277 gjuhë të minoriteteve, ku janë 21 republika etnike, me minoritete të ndryshme. E që gjatë periudhave të ndryshme historike shpesh ka ndodhur që i ka përdorur për qëllime ekspansioniste ndaj fqinjëve. Edhe në agresionin e fundit të 24 shkurtit 2022, të Terror-rusisë kundër Ukrainës, shohim të njejtën gjë, që Rusia përdorë sidomos minoritetet e saja, e në veçanti muslimanët çeçen e të tjerë, për luftime kundër Ukrainës. Mirëpo në të njejtën kohë, shohim që shumica e grupeve të çeçenëve dhe muslimanëve të tjerë të Rusisë, janë neutralizuar nga forcat Ukrainase, madje duke u publiku edhe raste që hedhin dyshim që janë njoftuar paraprakisht forcat Ukrainase nga FSB-ja ruse, si rasti i Buça-s, afër Kievit.
Kjo frymë hegjemoniste, shoveniste, ekspansioniste ruse, e kombinuar me totalitarizmin dhe autoritarizmin e regjimeve të një pas njëshme të saj, daton që nga viti 1715, kur Car Pjetëri i Madh, deklaronte ”që preferonte të shihte mes kombeve tona muhamedanizmin dhe paganizmin më shumë sesa hebrejt. Ata janë mashtrues dhe hileqar. Përpjekja ime është ta zhduk të keqen e jo ta shumëzojë atë”.[1] Prandaj edhe sot e shohim që mrekullisht e përzemërsisht muslimanët e Rusisë i shërbejnë agresionit të Putinit.
Sa për ilustrim e krahasim, marrim vetëm rastin e Luftës së II Botërore, ku Rusia dhe regjimi Stalinist i drejtuar nga pansllavizmi rus, përdori si ushtar kryesisht nga republikat sovjetike, e që pastaj pas lufte duket qartazi edhe me manipulimin e shifrave, që nuk mund të jenë të rastësishme apo shkaku i burimeve. Shifrat për viktimat civile dhe ushtarake ruse, në çdo rast janë maksimaliste( përjashto studiuesit e pavarur), ndërsa ato për civilët dhe ushtarët e republikave sovjetike, sipas burimeve ruse gjithëherë janë minimaliste, e që në krahasim me burimet e pavarura, vazhdimisht është evidente diskrepanca, sepse burimet e pavarura ngrisin në çdo rast shifrat e humbjeve të civilëve dhe ushtarëve të republikave sovjetike. Ndër më së shumti që vërehet sipas studiuesëve të ndryshëm, që shifrat janë manipuluar janë me Ukrainën. Ky vend ishte në listën e vendeve të cilat duhej të shpopulloheshin, është vendi ku numri më i madh i betejave të Frontit të Lindjes ishin bërë, rrjedhimisht edhe numri më i madh i civilëve dhe ushtarëve sovjetik ishin nga ky vend. Burimet ruse japin shifrën prej 1.65 milion ushtar ukrainas të vrarë, ndërsa burimet tjera kryesisht studiues të pavarur e ngrisin në mbi 5 deri në 7 milion ushtar ukrainas të vrarë.[2]
Madje Rusia përdori edhe republikat sovjetike, të largëta si Kazakistanin, Gjeorgjinë, Azerbejxhanin, të cilat shumë pak ose aspak nuk ndesheshin drejtëpërdrejt me nazizmin në kufitë e tyre republikan, derisa edhe me shifrat për ushtarët e vrarë nga këto republika, sipas burimeve ruse në vazhdimësi zvogëlohen për dhjetëra mijëra e deri në qindëra mijë.
Kontradiktat në statistikat ruse dhe të vetë republikave sovjetike
Emri i republikës sovjetike
Numri i ushtarëve të vrarëve sipas Rusisë
Numri i ushtarëve të vrarëve sipas burimeve tjera
Tabela 1. Kontradiktat në statistikat ruse dhe të vetë republikave sovjetike a burimeve të pavarura, për numrin e ushtarëve të vrarë gjatë Luftës së II Botërore.
Edhe në rastin e agresionit rus kundër Ukrainës, më 24 shkurt 2022, shohim që Terror-rusia përdorë minoritetet etnike a fetare, a edhe Luftëtarë të huaj Terrorist për qëllimet e saj. Terror-rusia në rastin e agresionit kundër Ukrainës, është duke kryer:
– gjenocid perfid kundër pakicave etnike dhe fetare në Rusi;
– përdorim të Luftëtarëve të huaj Terrorist.
Nëse shikohen me vëmendje, shumica e viktimave, të robëve të luftës, të lënduarëve, të dezertuarëve, qoftë të kapur nga forcat Ukrainase, janë kryesisht të pakicave etnike të Rusisë- prej nga mund të nxjerrim konkluzionin që në forcat ruse që kryen agresion kundër Ukrainës shumica e tyre janë të pakicave etnike, e nuk janë rus. Nuk dihet përqindja e pakicave etnike, në kuadër të ushtrisë ruse si tërësi, sepse nuk ka ndonjë statistikë të tillë, por dihet që historikisht Rusia i ka përdorë pakicat etnike, fetare etj për t’i future si “mish për top” në vijat e frontit. Por kjo çështje ende nuk ngritet aspak nga faktori ndërkombtar, e aq më pak nuk trajtohet si çështje e spastrimit etnik të bërë nga Terror-rusia kundër pakicave etnike. Por shumica janë nga Dagestani dhe më së shpeshti emri i ushtarëve rus të vrarë, të plagosur a të kapur robë, ështe emri Muhamed. E që 85% e viktimave të ushtarëve rus të agresionit rus në Ukrainë, janë kazakë, e të cilët përbëjnë vetëm 14% të popullatës së Rusisë, derisa rusët përbëjnë vetëm 14% të viktimave të ushtarëve të vrarë në Ukrainë, nga tërësia e popullatës prej 67%.[5] Derisa disa hulumtues kryesisht rus, përpjeken që të arsyetojnë që këto bëhen për shkak të varfërisë së popullatave të pakicave etnike, duke fshehur qëllimisht strategjinë ruse të spastrimit etnik të pakicave etnike, gjegjësisht gjenocidin rus kundër pakicave etnike e fetare në Rusi.
Kurse çështja e çeçenve ka qenë edhe më shokuese për opinionin botëror, e që 1994-1996 e njohur si Lufta e Parë Çeçene, ku kishte 5.732 ushtar rus të vrarë, gjegjësisht shifra varionte nga 3.500 deri maksimalisht në 14.000, e që kishte vrarë rreth 17.391 lufëtarë rrebel çeçen dhe rreth 50.000-100.000 civil të vrarë dhe të zhdukur.[6] Për të vazhduar pastaj në Luftën e Dytë Çeçene në vitet 1999-2000, edhe pse nuk ka të dhëna të sakta për viktimat, sjellen rreth 7.500,[7] deri rreth 14.000,[8] kurse sipas burimeve jozyrtare vlersohen prej 25.000 deri në 50.000 të vdekur e të zhdukur kryesisht çeçen,[9] deri mbi 60.000 në total.[10] Për të vazhduar pastaj në vrasje të vazhdueshme të luftëtarëve çeçen që luftonin për pavarësi të Çeçenisë, qindëra luftëtarë të vrarë, 1.200 forca ruse, së paku 1.000 civil e në disa raporte kalonin edhe 4.000, në vitin 1999; qindëra njerëz të vrarë në vitin 2000, përfshirë edhe 2.400 trupa ruse; në vitin 2001 disa qindra, përfshirë edhe 73 seperatist çeçen dhe rreth 20 forca ruse; në vitin 2002, së paku 2.000 trupa ruse të vrara, së paku 50 luftëtarë çeçen dhe qindëra civil përfshirë së paku 100 civil rus; në vitin 2003, së paku 300, prej tyre rreth 100 forca ruse, rreth 100 civil çeçen dhe rus dhe të raportuar edhe vetëm 10 luftëtarë çeçen; në vitin 2004 së paku 600 të vrarë; në vitin 2005, së paku 400 të vrarë; në vitin 2006 së paku 100 të vrarë, prej tyre 50 forca ruse, 30 civil dhe 25 luftëtarë çeçen; kurse në vitin 2007 u vranë më pak se 100 dhe qeveria ruse njoftoi fundin e dhunës kundër rebelëve çeçen. Por vazhduan vrasjet edhe më 2008, rreth 235 persona u vranë në Çeçeni: 25 civil, 97 polic dhe 115 luftëtarë çeçen.[11]
Forcat çeçene Kadirovite, janë krijuar nga Akhmad-Khadzhi Abdulkhamidovich Kadyrov, që ishte kryemyfti i Republikës çeçene të Ishkerisë, i cili në Luftën e I Çeçene luftoi kundër Rusisë, por në Luftën e II Çeçene, kaloi në mbështetje të Rusisë, e që më 9 maj 2004 është vrarë në Grozni nga Çeçenët.[12] Për të vazhduar “Kadirovitët” që të luftonin mes grupeve rivale islamike, si me Alu Alkhanov më 2006; pastaj në shërbim të FSB-së ruse për të vrarë presidentin e Ishkerisë më 17 qershor 2006 Abdul Halim Sadulayev; por edhe për të luftuar pro-rusisë kundër rrebelëve çeçen, e pastaj për t’u përfshi edhe në invazionin në Ukrainë. Në Ukrainë, u përdorën kryesisht “mish për top” duke i futur në vijat e rrezikshme, si afër Hostomel-it, ku më 27 shkurt ishte shkatërru nga forcat Ukrainase një konvoj i madh çeçenësh;[13] pastaj në drejtim të Kievit; pastaj infiltrimi i terroristëve islamik çeçen si diversant e sabotator për të vrarë presidentin e Ukrainës dhe për të sulmu pikat strategjike në Kiev, por që ishin neutralizuar;[14] pastaj me rastin e vrasjes së gjeneralit të forcave xhihadiste çeçene Mogamed Tushayev. Mirëpo në të njejtën kohë, edhe Batalioni i çeçenve i Dzhokar Dudajevit, ishte duke marr pjesë në luftime në Ukrainë, në anën e forcave Ukrainase, kundër invazionit rus.[15]
Njejtë edhe me Dagestanin më 1999, në të cilën ishin vrarë 275 forca ruse, 15 ishin zhdukur dhe 937 të plagosur, kurse më shumë ishin viktimat e ushtrisë dhe policisë lokale pro-ruse të Dagestanit, kurse nga rrebelët ishin vrarë disa qindëra.[16]
Abkazët që etnikisht lidhen me çerkezët,[17] e që lufta ishte zhvillu më 1992-1993, pastaj edhe më 1998, ku Rusia ndihmonte të luftonin kundër Gjeorgjisë.
Por edhe pse Rusia kishte luftëra me muslimanët çeçen, abkaz, të dagestanit, ingushetisë etj, shihet për habi që në agresionin rus kundër Ukrainës, shumica janë edhe musliman dhe të pakicave të tjera forcat ushtarake të Rusisë.
Lufta e Terror-rusisë kundër Ukrainës, botërisht është cilësuar si agresion, tashmë edhe Gjykata Ndërkombtare e Drejtësisë( ndryshe e njohur si Gjykata e Hagës), vendosi të njejtën gjë dhe kërkoi ndalimin e menjhërshëm dhe tërheqjen e trupave ruse nga Ukraina. Jo vetëm kjo, por çdo karakteristikë e përligj, luftën mbrojtëse të Ukrainës kundër agresionit rus. Prandaj kanë shprehur gatishmëri për të shkuar në luftë kundër agresionit rus qytetarë të vendeve perëndimore. Madje edhe Danimarka, lejoi e para pjesëmarrjen e vullnetarëve të saj, kundër agresionit rus. Luftërat Çlirimtare dhe Mbrojtëse janë vetëm dy përjashtimet, që asnjë ligj nuk mund t’i ndaloj. Edhe pse javë më parë, ishte diskutuar edhe çështja e mundësisë së shkuarjes së Vullnetarëve Shqiptar edhe nga Trojet tona, në Luftën e Ukrainës kundër Terror-rusisë, pak është theksuar që Ligji Nr.05/:L-002, për Ndalimin e Bashkimit në Konflikte të Armatosura jashtë Territorit të Vendit, nuk mundet të përdoret për të ndaluar Luftërat Çlirimtare dhe Luftërat Mbrojtëse, pra as vullnetarët që do kishin gatishmëri të shkonin në Ukrainë. Tashmë këtë e mbështes edhe me rastin e disa mijëra vullnetarëve amerikan, britanik, danez, polak, norvegjez, izraelit, kroat etj, kanë shkuar për të luftuar kundër agresionit rus.
Prandaj lufta e Ukrainës kundër agresionit rus, dallon tërësisht nga luftërat terroriste që zhvillojnë edhe seperatistët rus në Ukrainën lindore, të cilëve i janë bashkuar edhe çetnik e Luftëtarë të huaj Terrorist të Serbisë, Bosnjës e Hercegovinës, terrorist islamik të Çeçenisë dhe vendeve tjera të Rusisë, e së fundmi, kanë shprehur gatishmëri për të shkuar edhe Luftëtarë të huaj Terrorist nga vendet arabe të Lindjes së Mesme dhe disa vende të Afrikës. Luftërat terroriste qoftë për nga qëllimet, qoftë për nga taktikat, si ajo e Sirisë(2011-), Irakut( 2003-), Afganistanit( 2001-2021) dhe pothuajse të gjitha luftërat që zhvillohen në Lindjen e Mesme, nuk kanë asnjë karakteristikë të vetme të Luftërave Çlirimtare a Luftërave Mbrojtëse.
E që ditëve të fundit, zyrtarë të Rusisë kanë njoftuar për gatishmërinë siç i quajnë të 16.000 a 20.000 „vullnetarëve“ islamik të Lindjes së Mesme që të luftojnë në anën e Rusisë, mesin e tyre sidomos nga Siria dhe Palestina. E njejta shifër prej 16.000 a 20.000 vullnetarëve nga vendet demokratike perëndimore, ishin paraqitur për vullnetarë në anën e forcave të Ukrainës për ta luftu agresionin rus. Njejtë edhe nga Serbia dhe Bosnja dhe Hercegovina grupe çetnikësh shkuan si „vullnetarë“ për ta mbështet agresionin e Rusisë kundër Ukrainës. Çdo pjesëmarrje në anën e një agresori, shkakton kryerje veprash penale të sanksionuara si vepra penale kundër njerëzimit dhe vlerave të mbrojtura me të drejtën ndërkombtare, përfshirë edhe: krimi i gjenocidit( Statuti i Romës për Gjykatën Penale Ndërkombëtare, neni 1, pika a); krimet kundër njerëzimit( Statuti i Romës…neni 1, pika b); krimet e luftës( Statuti i Romës…neni 1 pika c) dhe krimi i agresionit( Statuti i Romës…neni 1 pika d), poashtu edhe me ligjet respektive siç edhe Republika e Kosovës e ka Ligjin Nr.05/:L-002, për Ndalimin e Bashkimit në Konflikte të Armatosura jashtë Territorit të Vendit.
