Pranvera, stina e rilindjes së natyrës dhe zgjimi i shqisave pas gjumit të dimrit, sipas shumë njerëzve është gjithashtu një periudhë veçanërisht e favorshme për lulëzimin e dashurive dhe marrëdhënieve të reja. Edhe pse vera është konsideruar gjithmonë si koha më e favorshme për t’u dashuruar, shkenca dhe statistikat nuk janë plotësisht në një mendje. Pra, le të shohim argumentet në favor dhe ato që tentojnë të hedhin poshtë këtë besim.
Pse pranvera favorizon lulëzimin e dashurive të reja – Ditët e bukura na gudulisin për të kërkuar gjëra të reja, fakti i të qenit në ajër të hapur favorizon takimet si mes njerëzve që tashmë janë pjesë e rrethit tonë të njohjes, ashtu edhe mes miqsh apo edhe në vende dhe zona krejtësisht të reja. Natyra që lulëzon rreth nesh, klima e butë dhe e këndshme na predispozon natyrshëm për dëshirën për ta lënë veten të shkojmë në diçka tjetër nga ajo që jemi mësuar dhe na predispozojnë të hapemi për një marrëdhënie të re.
-Drita ka një efekt të rëndësishëm në funksionimin e orës sonë biologjike dhe luan një rol aktiv në prodhimin e hormoneve që aktivizojnë më intensivisht të ashtuquajturën kimi të dashurisë. Dopamina tek femrat dhe testosteroni tek meshkujt na bëjnë të ndihemi më të prirur për të dashur aktivitetet dhe në të njëjtën kohë e bëjnë më të lehtë mekanizmin e tërheqjes. Më pas na takon neve të vendosim nëse do të shkojmë apo jo me këtë impuls. Fakti i të kaluarit sa më shumë kohë në ajër të hapur, përveçse na predispozon për ndjenja, ka një efekt të dobishëm afatgjatë në trupin tonë: përmirëson tonin e përgjithshëm të humorit, stimulon metabolizmin, nxit prodhimin e vitaminës D, thelbësore për shëndetin e kockave. E fundit, por jo më pak e rëndësishme, na jep një çehre më të shëndetshme, duke fshirë natyrshëm zbehjen e dimrit, duke na bërë më tërheqës dhe më të sigurt në vetvete.
-Veshja: temperaturat më të buta na bëjnë të zgjedhim rroba më të lehta, duke filluar të zbulojmë trupin dhe format e tij. Kjo është edhe arsyeja pse ne jemi të shtyrë të bëjmë më të mirën për të treguar më të mirën tonë.
-Problemet e hundës – Lulëzimi dhe aromat që vijnë nga natyra, në një park ose në një rrugë me pemë ato stimulojnë shqisën tonë të nuhatjes dhe e bëjnë atë më të ndjeshme në perceptimin e feromoneve, pra kimikateve të prodhuara nga organizmat (kafshët por edhe njerëzit) për të nxitur një reagim të caktuar të sjelljes midis anëtarëve të së njëjtës specie. Feromonet përdoren, për shembull, për të shënuar territorin dhe mbi të gjitha, si një tërheqje seksuale. Duket se këto substanca janë në gjendje të ndikojnë në preferencat e dashurisë bazuar në afinitetet gjenetike mes dy partnerëve të mundshëm, me synimin për të garantuar evolucionin e specieve.
Në realitet, dashuria lulëzon gjithë vitin – Shkenca dhe statistikat na tregojnë një histori disi të ndryshme: speciet njerëzore kanë evoluar në atë mënyrë që të garantojnë një tendencë të vazhdueshme në seksualitet gjatë gjithë muajve të vitit. Fertiliteti i femrës nuk ka prirje sezonale, siç ndodh në rastin e llojeve të tjera të gjitarëve të cilët priren të çiftëzohen në periudhat e vitit kur kushtet janë më të favorshme për mbijetesën e pasardhësve, por ndodh në bazë një mujore cikli sipas të cilit mundësia e ngjizjes është e njëjtë në çdo muaj të vitit. Kështu, seksualiteti merr një kuptim tjetër dhe nuk përjetohet më vetëm për qëllime riprodhuese, por si një element kënaqësie dhe konsolidimi afektiv nga ana e çiftit.
Statistika – Në hemisferën veriore, pra në atë ku jetojmë, numri më i madh i lindjeve ndodh nga fundi i shtatorit deri në tetor, dhe për rrjedhojë është rezultat i takimeve dashurore që ndodhin në muajt e dimrit. Dashuritë pranverore, nga ana tjetër, pas nëntë muajve të shtatzënisë shënojnë një rënie mjaft të ndjeshme të ngjarjeve të lumtura: nga nëntori e në vazhdim lindjet bien ndjeshëm deri në arritjen e minimumit në shkurt.
Të gjithë bien në dashuri kur duan – Edhe nëse, sipas shkencës, ne qeniet njerëzore nuk kemi një sezon të vërtetë dashurie, nuk ka asgjë që të na ndalojë të kënaqemi me pak romancë. Drita jeshile për fluturat në stomak dhe ecjen dorë për dore në park, duke admiruar fytyrën e personit që duam së bashku me gjelbërimin e ri të bimëve dhe shkurreve: në fund të fundit, zemra nuk njeh stinë dhe gjëja e rëndësishme është të jesh vigjilent për të kapur mundësitë kur ato shfaqen.
