Friedrich Hegel është një nga mendimtarët më të mëdhenj sistematikë në historinë e filozofisë perëndimore. Përveç mishërimit të filozofisë idealiste gjermane, Hegeli pretendoi me guxim se sistemi i tij i filozofisë përfaqësonte një kulm historik të të gjithë mendimit të mëparshëm filozofik. Sistemi i përgjithshëm enciklopedik i Hegelit ndahet në shkencën e logjikës, filozofinë e natyrës dhe filozofinë e shpirtit. Me interesin më të qëndrueshëm janë pikëpamjet e tij mbi historinë, shoqërinë dhe shtetin, të cilat bien në sferën e Shpirtit Objektiv. Disa e kanë konsideruar Hegelin si një apologjet nacionalist për shtetin prusian të fillimit të shekullit të 19-të, por rëndësia e tij ka qenë shumë më e gjerë dhe nuk ka dyshim se vetë Hegeli e konsideronte veprën e tij si shprehje të vetëdijes së botës. Shpirti i kohës së tij. Në thelb të mendimit social dhe politik të Hegelit janë konceptet e lirisë, arsyes, vetëdijes dhe njohjes. Ka lidhje të rëndësishme midis artikulimit metafizik ose spekulativ të këtyre ideve dhe zbatimit të tyre në realitetin shoqëror dhe politik, dhe mund të thuhet se kuptimi i plotë i këtyre ideve mund të kuptohet vetëm me një kuptim të mishërimit të tyre shoqëror dhe historik. Vepra që shpjegon këtë konkretizim idesh dhe që ka nxitur ndoshta po aq polemika sa edhe interes, është Filozofia e së Drejtës (Philosophie des Rechts), e cila do të jetë fokusi kryesor i kësaj eseje.
Ai u shkollua në Liceun Mbretëror në Shtutgart nga 1777-88 dhe ishte i zhytur në klasikët dhe letërsinë e iluminizmit evropian. Në tetor 1788 Hegeli filloi studimet në një seminar teologjik në Tübingen, Tüberger Stift, ku u miqësua me poetin Hölderlin dhe filozofin Friedrich Schelling, të cilët të dy më vonë do të bëheshin të famshëm. Në 1790 Hegeli mori një diplomë M.A, një vit pas rënies së Bastille në Francë, një ngjarje e mirëpritur nga këta studentë të rinj idealistë. Menjëherë pas diplomimit, Hegeli mori një post si mësues në një familje të pasur zvicerane në Bernë nga 1793-96. Në 1797, me ndihmën e mikut të tij Hölderlin, Hegel u transferua në Frankfurt për të marrë një tjetër tutor. Gjatë kësaj kohe ai shkroi ese të pabotuara mbi fenë, të cilat shfaqin një prirje të caktuar radikale të mendimit në kritikën e tij ndaj fesë ortodokse.
Hegeli përfundoi tutorin dhe shkoi në Jena ku mori një pozicion si Privatdozent (pedagog pa rrogë) në Universitetin e Jenës, ku shoku i Hegelit Shelling kishte mbajtur tashmë një profesor universiteti për tre. vjet. Atje Hegeli bashkëpunoi me Schelling në një Revistë Kritike të Filozofisë (Kritisches Journal der Philosophie) dhe ai gjithashtu botoi një pjesë mbi ndryshimet midis filozofive të Fichte dhe Schelling (Differenz des Fichte’schen und Schelling’schen Systems der Philosophie) në të cilën preferohet shprehej vazhdimisht për mendimtarin e fundit. Pasi arriti titullin profesor në 1805, Hegeli botoi veprën e tij të parë të madhe, Fenomenologjinë e Shpirtit (Phänomenologie des Geistes, 1807) e cila iu dorëzua botuesit pikërisht në kohën e pushtimit të Jenës nga ushtritë e Napoleonit. Me mbylljen e Universitetit, për shkak të fitores së francezëve në Prusi, Hegelit iu desh të kërkonte punë diku tjetër dhe kështu ai mori një punë si redaktor i një gazete në Bamberg, Bavari në 1807 (Die Bamberger Zeitung) e ndjekur nga një lëvizje në Nuremberg në 1808 ku Hegeli u bë drejtor i një shkolle përgatitore (gjimnaz), afërsisht ekuivalente me një shkollë të mesme, dhe gjithashtu u mësoi filozofi studentëve atje deri në 1816. Gjatë kësaj kohe Hegeli u martua, pati fëmijë dhe botoi Shkencën e Logjikës (Wissenschaft der Logik) në tre vëllime.
Një vit pas humbjes së Napoleonit në Waterloo (1815), Hegeli mori pozicionin e profesorit të filozofisë në Universitetin e Heidelberg ku botoi botimin e tij të parë të Enciklopedisë së Shkencave Filozofike në Përmbledhje (Encyklopädie der philosophischen Wissenschaften im Grundrisse, ). Në 1818 ai u bë profesor i filozofisë në Universitetin e Berlinit, me ftesë të ministrit Prussion von Altenstein (i cili kishte prezantuar shumë reforma liberale në Prusi deri në rënien e Napoleonit) dhe Hegeli dha mësim atje derisa vdiq në 1831. Hegeli dha leksione për tema të ndryshme .
