Diplomacia këtu i referohet promovimit të marrëdhënieve ndërkombëtare. Në përgjithësi, diplomacia është arti dhe aftësia e kryerjes së konsultimeve ndërmjet dy grupeve për të arritur një qëllim specifik. Diplomatët janë përfaqësues të kreut të një shteti te kreu i shtetit të një vendi tjetër ose te një organizate ndërkombëtare.Sipas logjikës së lëvizjes së paqes së, kundërshtarët duhet “të hyjnë në dialog” për të “heshtur armët”. Ose duke “biseduar” drejtpërdrejt me njëri-tjetrin ose me arbitrazh nëpërmjet institucioneve ndërkombëtare si Organizata për Siguri dhe Bashkëpunim në Evropë ose Kombet e Bashkuara. Por këto institucione nuk kanë qenë kurrë në gjendje të parandalojnë luftërat apo të luajnë një rol të rëndësishëm në zgjidhjen e konflikteve ushtarake në botë. Kombet e Bashkuara janë të pafuqishme përballë konfliktit mes imperialistëve. Apeli për arsye dhe diplomaci, natyrisht, është me qëllim të mirë. Me këtë duan ta mbyllin luftën pa përdorimin e armëve. Por është tmerrësisht naive. Thirrjet e Sekretarit të Përgjithshëm të OKB-së për “armëpushim” dhe respektim të së drejtës ndërkombëtare nuk kanë pasur as efektin më të vogël. Në logjikën “pacifiste”, diplomacia dhe konfrontimi ushtarak janë absolutisht të kundërta.Realiteti është se diplomacia ka qenë gjithmonë e shoqëruar me luftë dhe lufta është shoqëruar gjithmonë me diplomaci. Ato nuk janë metoda ekskluzive reciproke. Ato formojnë një tërësi. Diplomacia është vazhdimi i luftës dhe lufta është vazhdimi i politikës me mjete të tjera. Marrëdhëniet midis kombeve, të tilla si marrëdhëniet midis klasave shoqërore, në fund të fundit drejtohen nga … pushteti. Pse e pretendojmë këtë? Kudo ku përplasen interesat e fuqishme materiale, ka konflikt. Është e pashmangshme. Ky është rasti në luftën e klasave dhe është gjithashtu rasti në një luftë, veçanërisht kur është një luftë ndërimperialiste, siç ndodh tani në Ukrainë. Përdorimi i forcës mund të marrë shumë forma. Lufta është metoda që përdoret kur kontradikta e interesave është në kulmin e saj dhe metodat e zakonshme për të përcaktuar se kush është fuqia dominuese nuk funksionojnë më. Atë që diplomacia nuk e arriti dot, po përpiqet ta bëjë me konfrontim të armatosur. Në këtë rast: një luftë midis NATO-s, Bashkimit Evropian dhe Ukrainës nga njëra anë dhe Rusisë nga ana tjetër për sferat e ndikimit, kontrollin mbi burimet natyrore dhe tregjet. Është në natyrën e kapitalizmit të krijojë vazhdimisht rivalitete midis fuqive kapitaliste dhe konflikteve ushtarake. Jean Jaurès, socialisti francez që u vra për rezistencën ndaj shpërthimit të Luftës së Parë Botërore, e kuptoi mirë këtë. Per atë:
Rezultati i përpjekjeve diplomatike – që ndodhin tani në mes të një lufte – përcaktohet nga terreni, domethënë nga gjendja e ekuilibrit ushtarak të fuqisë në fushën e betejës. Asgje tjeter. Çdo koncept tjetër i diplomacisë është “idealist” dhe për këtë arsye nuk ka asnjë ndikim real në realitetin e marrëdhënieve midis kombeve në luftë (qoftë të përfshirë drejtpërdrejt ose jo). Nëse njëra palë ose tjetra në luftë fiton një avantazh ushtarak, ajo do të avancojë ose bllokojë përpjekjet diplomatike. Nuk është hapja, fleksibiliteti i personaliteteve të diplomatëve apo aftësia e tyre si negociatorë ajo që do të përcaktojë asgjë.Lëvizja e punëtorëve belge dhe ndërkombëtare duhet t’i kundërvihen kësaj lufte imperialiste. Por nuk mund t’i besojë asnjë prej institucioneve ndërkombëtare, e lëre më një aleance ushtarake si NATO-ja, që ta ndalojë këtë masakër. Klasa punëtore duhet t’i qaset situatës me metodat e veta. Para së gjithash, duhet kuptuar se për sa kohë të ekzistojë kapitalizmi, do të ketë luftëra. Lufta e Dytë Botërore ishte vazhdimësi e Luftës së Parë Botërore. Dhe që nga viti 1945, pothuajse nuk ka pasur një ditë pa luftë në botë. Lufta nuk është çështje morale për ne. Sigurisht që ne jemi të indinjuar nga vuajtjet dhe shkatërrimet që sjell lufta. Por lufta është kryesisht një çështje klasore: rezistenca kundër klasës kapitaliste që provokon këto luftëra. Si mund ta bëjmë këtë? Përmes një lufte klasore pa kompromis për t’i dhënë fund këtij sistemi kontradiktash kombëtare, krimeve të imperializmit dhe luftës. Vetëm një transformim i thellë shoqëror mund ta arrijë këtë me mbështetjen e punëtorëve të gjithë botës dhe të të gjithë të shtypurve. Siç tha Trotsky, shefi i diplomacisë revolucionare të shtetit të ri Sovjetik dhe gjithashtu arkitekti dhe komandanti i Ushtrisë së Kuqe.Lufta është metoda që përdor kapitalizmi kur kontradiktat e tij janë të pazgjidhshme. Kësaj metode proletariati duhet t’i kundërvihet metodës së tij dhe kjo metodë është ajo e revoltës sociale. Sot, Evropa është edhe një herë e ndarë në mënyrë të pashpresë kur bëhet fjalë për migrimin në shkallë të gjerë. Kontinenti nuk është në gjendje të formulojë një politikë të paqartë kur bëhet fjalë për flukset e migracionit nga Afrika dhe Lindja e Mesme. Ne po pranojmë ngadalë dhe pa dëshirë refugjatët, por në të njëjtën kohë po punojmë për të ngritur diga të forta. Ne u dhurojmë thasë me para udhëheqësve perfidë për të parandaluar fluksin dhe nuk kemi frikë të përkeqësojmë konfliktet me shitjen e armëve. Ajri gumëzhin nga diplomacia, por dhuna është pjesë e sistemit tone….
