Një pjesë e gjermanëve flasin aktualisht për paqen. Ata kërkojnë të pushojnë armët dhe të dorëzohet Ukraina e rrethuar. Por ky do të ishte fundi i Evropës. Sepse kushdo që dëshiron të bëjë një pakt të ri me Putinin, do të ketë më shumë luftë.
Imagjinoni që trupat ruse të marrin Kievin, Putini të instalojë një regjim satrap të Koresë së Veriut si në zonat tashmë të pushtuara, 8 deri në 10 milionë ukrainas do të ikin përgjithmonë në vendet e BE-së. Rusia do të kontrollonte të gjithë bregun e Detit të Zi të Ukrainës dhe gjithashtu do të aneksonte Transnistrinë,, Abkhazinë dhe Osetinë e Jugut. Ukraina do të pushonte së ekzistuari si shtet i pavarur. Rusia po e përkeqëson krizën botërore të ushqimit sipas dëshirës, duke dominuar tregtinë e grurit nga Ukraina. Rusia hedh njerëzit në rrugë sipas dëshirës në Evropë, ekzistenca e të cilëve kërcënohet nga inflacioni dramatik dhe një recesion. Rumania, Hungaria , Poloniadhe Sllovakia shënojnë kufirin e ri të jashtëm të NATO-s, dhe po ballafaqohen me shkelje pothuajse të përditshme të hapësirës ajrore. Putin po hap një front të dytë në rajonin e Idlibit të Sirisë, ku tre deri në katër milionë njerëz janë të ndërprerë nga ndihma humanitare dhe po nxitojnë drejt Jordanisë, Irakut , Libanit dhe nëpërmjet Turqisë për në Evropë .
“Krijimi i paqes pa armë”: një skenar i së ardhmes?
Në SHBA, Presidenti Biden është nën presion, republikanët nën Trump kontrollojnë të dyja dhomat pas zgjedhjeve afatmesme. Amerika e para – jo Ukraina.Në Gjermani E majta , AfD , një pjesë e SPD dhe kisha ungjillore po organizojnë demonstrata në shkallë të gjerë për “paqe me Rusinë” dhe për vënien në punë të shpejtë të Nord Stream II. Koalicioni SPD, FDPdhe Të Gjelbrit rrezikojnë të prishen.
Kancelari Scholz siguron se në “këmbimin e unazave” ai kurrë nuk premtoi më shumë se 20 tanke më të vjetra Leopard për Poloninë, një tank në muaj dhe jo para prillit 2023. Askush nuk mund të fajësojë SPD-në që nuk vepron gjithmonë sipas motos: “Bëj paqe pa armë”.
“Miqtë e paqes” ranë sërish në kontakt dhe kërkuan dorëzimin e Ukrainës
Realiteti: Pas dy deri në tre muaj heshtje nga ana e “miqve të paqes”, tani po ngrenë zërin përsëri, „duhet t’i dhuroni Putinit atë që ai dëshiron”. Ata tash po kërkojnë “ngrirjen” konfliktin në mënyrë që Ukraina të çmilitarizohet ashtu siç do dëshironte Putini. Ata që maskojnin apatinë e tyre cinike si neutralitet pro-ukrainas, po dalin zëshëm përpara. Ata po supozojnë fitoren e Putinit dhe për këtë arsye kërkojnë dorëzimin e Ukrainës së rrethuar, megjithëse tani ajo ka qëndruar për më shumë se pesë muaj, një turp për lobistët për një rrugë drejt në thertore.
Ata që i thirrnin “kurrë më” Slobodan Millosheviçit dhe Sadam Huseinit janë kthyer, por në fakt po i propozojnë Putinit një pakt të ri Hitler-Stalin, këtë herë për të “shpëtuar” Ukrainën. Putini kishte lënë pa punë miqtë e paqes, psikoterapistët në shpirtin e ofenduar rus. Tele – Ekspertët, të cilët nuk kanë pasur kurrë të bëjnë me Rusinë apo Ukrainën, ose që kanë shitur shpëlarje Lenor për Putinin prej vitesh, po përjetojnë një ringjallje. Nëse do të kishin rrugën e tyre, paqja do të vinte kur, viktima e përdhunimit të pushonte së luftuari me përdhunuesin. Me sa duket nuk dhemb shumë, sipas këshilltarëve për eksperimente të tilla njerëzore. Etika e përgjegjësisë pretendohet nga ata, që nuk do ta paguanin kurrë çmimin për këshillat e tyre.
Një pakt me Putinin do të thotë më shumë luftë
Një gjë na bashkon, edhe nëse përgjigja nuk mund të ishte më antagoniste: duhet ta shohim luftën nga fundi. Deri më tani, arsyeja kryesore e shtetit të Gjermanisë, para dhe pas luftës, ka qenë “Pa mua”, pavarësisht gjithë retorikës së lirë. Dorëzimi i Ukrainës dhe fitorja e Putinit sigurisht që do të ishte fundi i Evropës, ndarja e përhershme dhe shantazhimi sistematik i Perëndimit. Jo vetëm qetësia shpirtërore e politikanëve detentues do të prishej. Kushdo që dëshiron të nënshkruajë një pakt të ri me Putinin, do të korrë më shumë luftë.
Shansi i vetëm i Rusisë dhe i Evropës është humbja e Putinit. Vetëm si rezultat i një disfate regjimi do të ndryshojë, do të hapet dhe do të përballet me imperializmin, militarizmin dhe kulturën e tij të dhunës. Historikisht , ndryshimi i regjimit në Rusi ka ndodhur vetëm si rezultat i humbjeve: në luftën turko-ruse të viteve 1853-56, në luftën ruso-japoneze të viteve 1904/05, në luftën e parë botërore të viteve 1917/18 dhe në Lufta në Afganistan (1979-1987). Vetëm si rezultat i një disfate Rusia do të pranohet përsëri në familjen evropiane të kombeve. Petroshteti i Rusisë ka mbaruar – çështje kohe, lufta në Ukrainë është loja e fundit e regjimit. Petroshteti i Putinit i shpëton regjimit po aq pak sa letrat gjermane të paqes.
Siguria nuk është e mundur me Putin por vetëm kundër tij
Putin nuk ka asnjë arsye të tërhiqet për sa kohë që ai e di, se është në rrugën drejt fitores ushtarakisht. Qëndrueshmëria e Ukrainës qëndron dhe bie me qëndrueshmërinë e Perëndimit. Siguria në Evropë nuk është e mundur me Putinin, por vetëm pa Putinin. Humbja e Putinit do të thotë frenim, vendosje reparacionesh dhe një embargo teknologjike, në pritje të pagesës së plotë. Izolimi ndërkombëtar i Rusisë nuk është i pashpresë.
Bota “multipolare” po ndjen dobësinë e Rusisë: Turqia, Irani , Kina , Arabia Saudite, Egjipti , të gjithë po e kuptojnë se Putini nuk është më një kuzhinier, por një kamarier, një fuqi lokale e lidhur nga konflikti në Ukrainë . Putini nuk ka më miq, vetëm kukullën Lukashenka (Presidenti i Bjellorusisë). Një “humbje” nuk do të thotë dorëzim pa kushte ose rikthim në status quo. Megjithatë, aftësia e Rusisë për të projektuar fuqinë ushtarake, mund të dobësohet në mënyrë drastike, si rezultat i luftës.
Vetëm Ukraina, (jo Rusia), mund të lidhë një marrëveshje paqeje me Rusinë
Kjo nuk duhet të përsëritet kurrë. Rendi i paqes i pasluftës do të bazohet vetëm në barazinë e kombeve, jo në sferat e ndikimit të Rusisë apo paqen e terrorit bërthamor të Putinit. Një marrëveshje paqeje mund të lidhet vetëm midis Ukrainës dhe Rusisë, jo një e tillë nga “miqtë e paqes” nga Gjermania, me krenari kombëtare koloniale. Fusha e betejës do të diktojë kushtet e paqes. Çdo mision i fuqishëm ushtarak që do të garantojë sigurinë e ardhshme të Ukrainës në “vijën e kontaktit” duhet të jetë i vendosur kundër Rusisë. “Ngrirja” e konfliktit me OSBE-në nuk do të thoshte gjë tjetër, veçse një shkrirje akulli për Putinin. Mafia nuk është ndalur kurrë nga Kisha Katolike.
Putin e konsideroi çmimin e luftërave të tij nga viti 2008 kundër Gjeorgjisë, nga viti 2015 në Siri
