Në qoftë se qeveria e Albin Kurtit detyrohet, me presione nga jashtë e nga brenda, edhe nga partitë opozitare, që për naivitet politik apo papërgjegjshmëri mendojnë vetëm për të përfituar pikë partiake dhe elektorale, të pranojë asociacionin, siç është në variantin e parë, atëherë do të mundësohet bosnjizimi i Kosovës. Kjo do të ishte as më pak e as më shumë, de facto e de jure, pa apo me dashje, zhbërje e kryeveprave të Bill Klinton-Medlin Ollbrajt…, më 12 Qershor 1999 dhe të Xhorxh W.Bush-it më 17 Shkurt 2008.
Në një intervistë për “Zërin e Amerikës” në edicionin serbisht, më 1 dhjetor 2022, i dërguari i Shteteve të Bashkuara për Ballkanin Perëndimor, Gabriel Escobar, ka thënë se “institucionet e Kosovës qytetarëve serbe duhet t’u ofrojnë mbrojtje dhe t’u lejojë të marrin pjesë në jetën shoqërore, ekonomike dhe politike të Serbisë…”, thua se ata deri më sot po “masakrohen” e nuk po gëzojnë më shumë të drejta e liri edhe se vetë shqiptarët në Kosovë.
Në vijim ai kalon në formë dhe ton urdhërues duke iu drejtuar Albin Kurtit dhe qeverisë së tij: “Duhet të zbatohet dhe do të zbatohet… Nëse nuk merremi me çështjen e ASK-së, 70.000 banorët që jetojnë në veri të Kosovës mund të jenë sfidë. Ata janë në qendër të tensioneve, konflikteve, konfrontimeve dhe ne duhet të gjejmë një zgjidhje për ta. Institucionet e Kosovës duhet t’u ofrojnë mbrojtje, por duhet t’u lejohet të marrin pjesë në jetën shoqërore, ekonomike dhe politike të Serbisë. Nëse nuk e zgjidhim këtë çështje, do të jemi në krizë të vazhdueshme”, ka thënë Escobar.
Nuk mund ta marr me mend apo ta paragjykoj të dërguarin e Shtëpisë së Bardhë Escobar se nga e ka gjetur shifrën e 70.000 serbëve në Veri të Kosovës, kur kaq me shumë gjasa nuk janë aktualisht në të gjithë Kosovën. Por, mendja të shtyn se ia ka sjellë era e Lindjes, vetë goja e Vuçiçit… ose ndonjë burim i lobit serb në Uashington.
Për të qenë sa më i saktë e për të shmangur vënien e vetes në pozitë të sikletshme, me shifra të tejfryra, do të ishte e këshillueshme që zoti Escobar të informohej nga statistikat më të sakta. Me siguri do të ndiehej ngushtë apo ligsht kur t’i dilte se nuk janë 70 mijë serbë e serbianka në veri, por as gjysma! Kanë mbetur më shumë pleq, sepse të rinjtë kanë ikur në Serbi, Itali, Austri, Gjermani, Francë, Zvicër, Kanada, SHBA, deri në Australi…! Nga ana tjetër, nga burime të mirinformuara ka dalë se para rreth një jave me regjistrimin e ri ne Serbi, rezultojnë si banorë me jetesë të qëndrueshme rreth 100.000 shqiptarë në Luginën e Preshevës, Bujanovcit, Medvegjës…Atëherë, senior apo mister Escobarit “po i kujtojmë”, se si “mik i shqiptarëve”, siç e reklamon shpesh veten, le t’i kërkojë edhe Vuçiçit dhe Brnabiçit reciprocitet, duke lejuar asociacionin e komunave shqiptare në Luginë..!
Pikërisht, kjo duhet kërkuar nga Presheva e mbështetur nga Prishtina dhe Tirana…, duke ua adresuar jo vetëm autoriteteve serbe në Beograd, por edhe atyre ndërkombëtare në Bruksel dhe Uashington, si një alternativë e drejtë bisedimesh të sinqerta e me barazi të dy palëve.
Përndryshe ka vetëm reciprocitet dhe sinqeritet vetëm me fjalë nëqoftëse vazhdohet si deri më sot. Domethënë me presione dhe kërkesa ndaj qeverive të Kosovës dhe me përkëdheli dhe lëshime ndaj shtetit dhe qeverive të Serbisë. Kjo traditë apo praktikë njëanashmërie apo mungese reciprociteti ka shumë vite që vazhdon, fatkeqësisht duke gjetur jo rrallëherë edhe sy e veshmbyllje nga institucione dhe zyrtarë të lartë diplomatikë dhe qeveritarë të BE-së dhe të SHBA-ve.
Është e pritshme që kjo ta bëjë Vuçiçin edhe më trim, kërkues, këmbëngulës, arrogant… në pretendimet e tij kapriçioze e përralleske, me synimin dhe llogarinë e lehtëkuptueshme për të fituar kohë. Njëherazi, edhe duke i shtyrë me vite, për në Kalendat greke, bisedimet për marrëveshje të reja me qeveritë e Kosovës e për të mos i zbatuar marrëveshjet e mëhershme, të mbetura në sirtarët apo mbi tavolinat e punës të tij, të Brnabiçit, Daçiçit dhe të iç-ave të tjerë.
Ky qëndrim i tij autoritarist dhe mospërfillës edhe me të ngarkuar diplomatikë të Brukselit dhe të Uashingtonit, përveç se me moszbatimin e marrëveshjeve me qeverinë e Kosovës, është shprehur me mbështetjen e Serbisë ndaj Rusisë e mos bashkimin me SHBA e BE për sanksionet ndaj Rusisë si ndëshkrim për agresionin ndaj Ukrainës. Rastin më të freskët të kapadaillëkut apo kundërvënies ndaj Perendimit të Presidentit të Serbisë, Aleksandër Vuçiq e kemi me bojkotin prej tij të Samitit të të BE-së dhe Ballkanit Perendimor, që do të zhvillohet në Tiranë, më 6 dhjetor 2022.
Ky bojkot evidenton edhe më shumë orientimin e Serbisë nga pikëpamja gjeopolitike e gjeostrategjike drejt Rusisë. Ndërsa ai guxon t’i thotë JO BE-së, paradoksalisht dhe çuditërisht nuk reshtin në adresë të tij lutjet dhe përkëdhelitë nga disa qarqe diplomatike e misionarë të tyre në Bruksel dhe Uashington, për ta tërhequr sado pak nga ana e tyre.
Po kështu, do të ishte në dobi të vetë zotit Escobar si dhe të kolegëve apo bashkmisionarëve të tij nga Brukseli që të interesohen me thellësi dhe vëmendje, në terrenet konkrete, së pari në pikat kufitare doganore dhe nëpër institucione dhe zyra të tyre, sidomos në Serbi, për fatin e marrëveshjeve të nënshkruara deri tani mes qeverisë së Serbisë dhe disa qeverive të Kosovës. Kam bindjen se do të përjetonin befasi, por, nuk jam i sigurt edhe për keqardhje dhe zemërim ndaj bashkëbiseduesve të tyre serbë, me Vuçiçin në krye, kur t’u rezultonte se autoritetet serbe nuk kanë zbatuar as minimalisht e formalisht shumicën e marrëveshjeve të nënshkruara në këta rreth 10 vjet. Siç është njoftuar nga Zyra e Presidentes Vjosa Osmani, lidhur për takimin mes saj dhe të dërguarit të posaçëm të Mbretërisë së Bashkuar për Ballkanin Perëndimor, Sir Stuart Peach, më 10 shkurt 2022, presidentja Osmani ka theksuar se “Kosova është e përkushtuar ndaj dialogut me Serbinë dhe se ky proces duhet që t’i trajtojë palët në mënyrë të barabartë”.
Ajo po ashtu i është ankuar emisarit britanik se “Serbia nuk po i zbaton marrëveshjet e nënshkruara…” 4 vjet më parë, saktësisht më 18 nëntor 2018, kur ishte me detyrën e Kryetares së komisionit parlamentar për Politikë të Jashtme, Vjosa Osmani, ka deklaruar publikisht se “bazuar në raportin e Qeverisë nënkuptohet se 90 për qind e marrëveshjeve të arritura nuk janë zbatuar nga ana e Serbisë, ose nuk ka marrëveshje të cilën ajo nuk e shkel së paku pjesërisht”…!
Këtë shqetësim dhe ankim e ka bërë nga ana e vet shumë herë në takime me ndërkombëtarë edhe kryeministri Albin Kurti si dhe ministrja e jashtme e Kosovës, znj.Donika Gërvalla.. Edhe asociacioni i komunave serbe (Sajednica) mund të bëhet pa kundërshtime as nga shumica e shqiptarëve me statusin e të gjitha organizatave shoqërore, të veteranëve, të profesionistëve, klubeve, federatave, ojq- ve, pa të drejta administrative dhe vetëqeverisëse.
Ashtu siç e don Vuçiçi, me apo pa dashje ai dhe qarqet nacional-shovioniste në Serbi dhe në Kosovë ndihmohen të krijojnë një shtetth serb brenda shtetit të Kosovës, si në Bosnje! Pastaj, përse të ngarkuarit diplomatikë të Brukselit dhe të Uashingtonit si dhe shefat e tyre nuk kërkojnë edhe asaciacion të komunave shqiptare në Preshevë, Bujanovc, Medvegjë….??? Përse me dy standarte dhe përgjithësisht e më së shumti në favor të Serbisë?
Është lehtësisht e kuptueshme loja apo skenari i BE,DASH, Beogradit, Moskës…Albin Kurti dhe qeveria e tij duhen detyruar me presione dhe ndëshkime, njëra nga të cilat është shtyrja e liberalizimit të vizave për Kosovën më 2024, që pas tërheqjes për targat, të bëjnë lëshimin apo tërheqjen e rradhës, atë për pranimin e zbatimit të asociacionit të komunave serbe në Kosovë. Edhe këtë vit BE nuk e miratoi liberalizimin e vizave për Kosovën, më së shumti për të shtuar presionin dhe ndëshkimet ndaj qeverisë së Kosovës e jo për paaftësi apo faj të Albin Kurtit, Vjosa Osmanit, Donika Gërvallës….Edhe nga një analizë e cekët apo zbulim çarçafi del lakuriq qëndrimi mëdyshës i BE- së, duke anuar këto vitet e fundit dukshëm në anën e Moskës dhe të Beogradit.
Jo rastësisht proçesin e bisedimeve dhe të marrëveshjeve Serbi- Kosovë e drejtojnë apo mbikqyrin dy përfaqësues nga shtete që nuk njohin shtetin e pavarur dhe sovran të Kosovës, si Borrelli dhe Lajçak. Apo nga Amerika, nga DASH, përfaqësues që janë të njohur për qëndrime e deklarime favorizuese dhe afeksione shpirtërore ndaj Beogradit. Edhe më SHQIP: Kosova është viktimë e pafajshme e konjunkturës politike në Bruksel dhe e mbizotërimit në të të grupimit prorus dhe proserb.
Kosova është në pozitën e palës në disavantazh apo nën trysni nga të gjitha anët, nga Brukseli, Uashingtoni, Prishina, Tirana…, që synojnë ta detyrojnë të përmbushë një më një “recetat” që i ofrojnë ndërkombëtarët”. Qeverisë së Albin Kurtit, më shumë për qetësim konjunkture apo për të mos lejuar shpërthimin e një krize të re ushtarake me Serbinë e pas saj me Rusinë, po i shtërgohet vazhdimisht e më shumë laku në fyt, që të pranojë maksimumin e kërkesave të Beogradit dhe minimumin e të drejtave të Kosovës si shtet i pavarur e sovran!!!??? Dhe e gjitha kjo “vetëvrasje politike dhe shtetërore” e saj dhe e mbarë Kosovës vetëm e vetëm që të mos sjellin ushtri e të mos vringëllijnë armët pranë Mitrovicës së Veriut Vuçiçi, Brnabiçi, Shesheli dhe ultranacionalistë të tjerë të lloit e soit të tij, Putini…Njëkohësisht, që ta mbyllin dosjen e bisedimeve Serbi Kosovë, të dërguarit diplomatikë dhe shefat e tyre në Bruksel dhe Uashington, me një “sukses të ri diplomatik” apo me një “vatër të re lufte të shuar paqësisht”, pa u shqetësuar fort se viktima e vetme është Kosova, pavarësia dhe sovraniteti i saj të cunguar pareshtur nga kërkesat e pafundme të Beogradit, të shtyrë, frymëzuar apo trimëruar nga Putini dhe Lavrovi…!!!???
Në qoftë se qeveria e Albin Kurtit detyrohet, me presione nga jashtë e nga brenda, edhe nga partitë opozitare, që për naivitet politik apo papërgjegjshmëri mendojnë vetëm për të përfituar pikë partiake dhe elektorale, të pranojë asociacionin, siç është në variantin e parë, atëherë do të mundësohet bosnjizimi i Kosovës. Kjo do të ishte as më pak e as më shumë, de facto e de jure, pa apo me dashje, zhbërje e kryeveprave të Bill Klinton-Medlin Ollbrajt…, më 12 Qershor 1999 dhe të Xhorxh W.Bush-it më 17 Shkurt 2008. Merret me mend se të fituarit dhe të lumturuarit e mëdhenj do të ishin Vuçiç, Brnabiç, Daçiç… në Beograd, Putin në Moskë e të tjerë armiq të përjetshëm e të egër të Kosovës e të mbarë Kombit shqiptar, sllavë apo me kombësi e shtetësi jo sllave.
