Çdo mesazh është si një farë, shpjegon menaxheri i projektit Enrico Zanieri: nëse e hedh në tokë pa përgatitur tokën, vështirë se do të korrësh frytet e saj.
4 rregulla për komunikim efektiv profesional…
Pse duhet të të dëgjoj?
Të gjithë e dinë që një komunikim që shkon në një drejtim është vetëm humbje kohe (dhe parash)… por sa prej tyre përpiqen të parandalojnë që kjo të ndodhë? Shpesh në ndërveprimet tona profesionale (dhe joprofesionale), ne gabojmë duke e strukturuar komunikimin vetëm në një drejtim, duke u fokusuar më shumë tek të folurit dhe jo në verifikimin e pranimit të dëgjuesit.
Për një mori arsyesh, nuk shqetësoheni për marrjen e komenteve për atë që dëshironi të thoni, as për t’u siguruar që komunikimi të jetë i qartë dhe të sjellë efektin e dëshiruar, duke i shndërruar diskutimet dhe “takimet” në monologë pa bashkëbisedues që rrezikojnë t’i bëjnë të gjithë të humbin shumë kohë.
Mungesa e qartësisë ose mungesa e pranueshmërisë ndikon gjithashtu në “pas”, sepse një mesazh i paqartë ose “njëkahësh” mund të bëjë më shumë dëm sesa një mesazh i pashprehur, duke ju bërë të humbni besueshmërinë dhe të minojë të gjitha ndërveprimet e ardhshme (kush do t’ju dëgjojë kur në mundësinë e parë i keni djegur të gjitha mundësitë e një shkëmbimi fitimprurës?).
Kur mesazhi është i rëndësishëm (për shembull, nëse ka të bëjë me pritshmëritë e dikujt në karrierë ose reagimet për të përmirësuar punën e një bashkëpunëtor), dhe ju dëshironi të “arritni” tek bashkëbiseduesi, është thelbësore të:
gjeni kohë për t’i shpjeguar para së gjithash vetes atë që dëshironi të thoni (sqaroni qëllimin, ndoshta me ndihmën e 2/3 pikave kyçe mbi të cilat do të zhvillohet diskutimi)
përgatitni fjalimin (ndoshta duke e përsëritur atë ose duke kërkuar një mendim nga një palë e tretë e papërfshirë)
futen në fjalim elemente ndërveprimi dhe shkëmbimi (duke u siguruar që mesazhi të përfshijë një “pjesëmarrje” të personit tjetër)
verifikoni që bashkëbiseduesi e ka kuptuar (duke i bërë pyetje dhe duke u siguruar që tjetri ta ketë kuptuar plotësisht atë që kemi dashur të themi).
Çdo mesazh është si një farë: nëse e hedh në tokë pa përgatitur tokën, është e vështirë të korrësh frytet (në këtë rast mund të kujdesemi edhe për diçka tjetër.. duke kursyer kohën e “mbjelljes”). Fatkeqësisht, përgatitja kërkon kohë dhe përpjekje që pakkush dëshiron t’i shpenzojë…por është një hap i domosdoshëm për të kuptuar atë që themi (dhe në fund të fundit atë që bëjmë). Një mesazh i keq ka të njëjtin efekt si një përshtypje e parë e keqe: i jep shumë pak hapësirë një shansi të dytë.
Si përmbledhje, përpara se të flasim, gjithmonë duhet të pyesim veten pse bashkëbiseduesi ynë duhet të na dëgjojë… dhe nëse kemi dyshime, duhet të mbajmë se është pothuajse gjithmonë më mirë të heshtim sesa të minojmë çdo mundësi për ndërveprim në të ardhmen.
