Kjo u vërtetua edhe në shënimin tjera 28 Nëntorit të Pavarësisë së SHqipërisë,ku shumica e shqiptarëve më tepër parapëlqejnë ta quajnë 28 nëntorin si”Festa e Flamurit”.Edhe pse 28 Nëntori për kombin shqiptarë i lidh shumë festa historike si; Dita e Flamurit,Ditlindja e komandantit legjendar Adem Jasharit,dalja ne sken e UÇK-së,por në dallim, në këtë datë historike festuam te gjithë së bashku edhe qindë vjetorin e Pavarësisë së Shqipëris.Pa marr parasyesh divergjencat nga jasht.
Deri në këtë ditë,ne iu kenduam;foshnjave,vjershë ninullash,këngë kreshnike me lahutë e çifteli,e çka tjetër…
Mbi të gjithash,të gjitha këto këngë e vjershash,vargje poetike,të dedikuar gjithnjë kombit tonë,dhe ndalë nga dalë,do t’ia arrim çëllimit bile shumë afër,duke falenderuar nënat tona (edhe pse të paarsimuar) kan ditur ta ruajnë traditën kombëtare në këto forma të ndryshme dhe po këto nëna shqiptare,veç se na linden e na rriten,na mësuan dhe na brymosen me patriotizëm drejt çështjes kombëtare,dhe mund e sakrificash (që këto merita qe ne erdhem deri këtu) iu dedikohen këtyre nënave,HEROINAVE,të kombit shqiptar.
Sa më shumë ne po flasemi,shkruajm e debatojmë për këto tema,për bashkimin kombëtar,po më duket se po afrohet dita e të gjitha trojeve etnike shqiptare,e një SHqipërie natyrale.Pa marrë parasyesh bartësit dhe mënyrën (zyrtare apo spontane qytetare) të organizimit të tyre, në esencë, të gjitha ato si kujtesë, fuqishëm do ta reflektojnë porosinë e synimit tonë kolektiv të bashkimit të të gjitha trojeve etnike shqiptare në një shtet të përbashkët unik të quajtur SHQIPËRI. (Shqipëri, Kosovë, Iliridë…),Sepse, vetëdijesimi evolutiv i masave tona në këtë drejtim, tashmë me të madhe ka filluar të ngjaj, dhe, se, preteksti i shënimit të kësaj festeje jubilare të qindë Vjetorit të Pavarësisë së Shqipërisë, sigurisht se do të shërbej si katalizatore më e fuqishme e ekspozimit edhe më depërtues kolektiv të kësaj porosie.
Në komunizëm,duke menduar me logjikë të gabuar të gjykimit se:“kjo është një kërkesë e pamundur”, “nuk na lejojnë ndërkombëtarët”, “nuk është ende koha e duhur”,’’ ashtu që, në vend se ta shprehim dhe ta kërkojmë haptas këtë synim, ne në vete pavetëdijshëm instalonim një mohim si bindje të gabuar psikologjike kolektive. Pra, që të na jepet, ne nuk kemi guxuar as “me lyp”, as “me kërkua” e lere më me “trokit” diku. Ama, tani e tutje, sigurisht më jo! “Dashurisë platonike” në mes të territoreve tona të ndara shqiptare me shekuj, ndal- ngadalë po i vije fundi. Sepse, ne ma ja kemi nisur me lyp, me kërkua me ngulm dhe zhurmshëm me trokit në atë derë të fatit tonë të mëkëmbur ndër shekuj nga të tjerët, e cila derë, shumë shpejtë do të na hapet triumfalisht.
Kjo tani u vertetua edhe në festat në kalim e SHpalljes së Pavarësisë së SHqipërisë,ku të gjithë pjesëmarsit në atë festë të madhe,si në Vlorë po ashtu në Tiranë,u thirrë për një bashkim kombëtarë,dhe s’kemi më se çka të frikohemi nga askush, dhe ky është vullneti i ynë dhe i askujt tjetër.
Në të gjitha treva nga jetojnë shqiptarët nuk po munden të rahatohen ,si në SHqipëri,Kosovë,Lugina e Preshevës,Maqedon,Mal të Zi e kështu me radh. Dhe jemi këtu ku jemi me këtë gjendje,jo vetëm në Kosovë por në të gjitha trevat ku jetojnë shqiptarët.Kjo tani u vertetua në shënimet e kaluara të SHpalljes së Pavarësisë së SHqipërisë ku u bë thirrje nga të gjithë pjesëmarrësit në këtë kremte te madhe si kurdoherë për kombin shqiptar,për një unitet dhe për një bashkim të të gjitha trojeve ku jetojnë shqiptarët.
Pra, jemi një komb,dhe s’ka si të quhemi ndryshe…
Më duket se këto modele që ne po analizojmë,shkruajm dhe publikojmë,duhet me shkrime tona të kontribojmë për të mirën e kombit tonë,e jo për ta ndezur gacën dhe të krijojmë konfuzione në popull e pastaj që të mos të na krijohet mundësia për ta fikur flakën.
Qytetarët mbarë shqiptarë,më të përcaktuarit në Ballkan,dhe ndoshta në gjithë botën, në favor të Aleancës Evroatlantike,janë realisht shumë të shqetësuar rreth tensioneve(që më së paku janë të nevojshme te ne),të krijuar midis politikës kombëtare apo mbarëshqiptare,e që dita-ditës po vlerësohet negativisht nga të tjerët dhe dita-ditës jemi duke humbur imazhin politik mbarëshqiptar,me rastin e kësaj teme që në këtë shekull ende nuk po mundemi të pajtohemi se nuk po e njohemi identitetin tone,bile edhe më keq identitetin kombëtar sepse ndryshe sipas do analistëve e besa edhe politikajve tanë po i shqetësojmë serbet,me e permend kombin se ndoshta mos po na hidhrohen.
Fakti tjetër,ja për shembull,jo rastësisht’’A e dim ne se sa rëndësi ka bashkim kombëtar’’ jo rastësht,ja për shembull,politikanet kombetare,disa herë ka deklaruar se;është heret për një gjë të till,kurse sa i perketka politikës së mbredëshme,në disa raste ka cekuer se;’’kemi përkrahjen e ndërkombëtarëve ,po të njëjtën mënyrë jepni përgjgjëje,edhe në Kosovë,spektri politik shqiptar kudo që udhëheq frerët e shtetit ia le ndërkombëtarëve,sepse kështu tani ishim mësuar dhe nuk di deri kur do të vazhdoj kështu,por tani ishim dëshmitar në deklaratat e edhe liderëve tjere nga jetojnë shqiptarët,se bashkim kombëtar është më I nevojshëm se kurnjëherë.
Kjo tani është edhe një fakt tjetër se si liderët partiak shqiptar,çfardo qofshin ata pozit –opozit,qeveritar apo presidencialë nuk kanë qenë të interesuar ti mbrojnë interest kombëtare se sa ato personale,dhe këtyre gjithnjë iu mungon transporenca dhe nuk do të mundemi të dalemi dot nga një peng i një politike të pandërgjegjshme virusiale,që ishte bërë kancer për politikën kombëtare shqiptare.
Lufta e Prekazit zgjoi kurreshtje të popullit liridashës për bashkim kombëtar
Por,jo vetëm të popullit liridashës shqiptar por edhe tek shtetet tjera botërore që bëri bujë sepse ngriti lartë mentalitetin kombëtar dhe luftarak të UÇK-së se si po luftonte për çlirimin e vendit dhe lirinë e këtij populli shqiptar i vuajtur dhe i përvuajtur me shekuj nga një shtet që quhej Serbi dhe kjo histori e Jasharëve u vulos me germa të arta në historinë e kombit shqiptar.Pra nuk ishte kollaj kur përball Jasharëve dhe Jasharëve të tjerë në krye me komandantin e tyre dhe e gjithë Kosova,Adem Jashari katër ditë hiq pa u ndal luftuan ballëpërballë me ushtrinë shoveniste serbe,Ju bënë me dije kriminelëve dhe çetnikëve serbo-sllav,që në këtë luftë për çlirimin e vendit dhe për pavarsin e Kosovës,kemi hyrë të bashkuar si një komb i pandar që kjo të mbetet në HISTORINË tonë kombëtare për brezat që do të vinë në vazhdim….
Po pra, Sulmin e gjerë që e kishte ndërmarrë Serbia në Drenicë për të zhdukur Ushtrinë Çlirimtare të Kosovës e koncentroi në Prekaz, në zemrën dhe kokën e UÇK-së, duke i bërë asaj një rrethim të hekurt, i cili rrethim, për fat të mirë, alarmoi tërë botën. Ajo që do të ndodhë në fillimet e marsit të vitit 1998 do të jetë një dëshmi e gjallë për botën e qytetëruar dhe përgjegjësit e saj politike e diplomatike. Në të vërtetë kjo ngjarje kaq e drejtpërdrejtë dhe kaq e fuqishme për nga përmasat e saj të flijimit unikat, të qëndresës e të masakrimit do ta ngrejë çështjen e Kosovës në krye të agjendës botëro
Prekazi është Mekë dhe Jerusalem modern i kombit shqiptar
Kështu kishte thënë në librin e tij; Kthesa e madhe Ushtria Çlirimtare e Kosovës’’ z.Jakup Krasniqi.
Me aktin e rënjes së komandantit legjendar Adem Jasharit dhe familjes së tij dhe Jasharëve të tjerë, Kosova mundi frikën, me çka I hapi shtigjet e lirisë dhe të armërisë. Dhe jo rastësisht, në Prekaz, në Lagjen e Jasharëve është ngritur monumenti më i madh I luftës për liri, për pavarësi e demokraci, që këdo ditë dhe data, e pikrisht 5,6,7 mars për çdo vitë vemendja e të gjithë kombit shqiptarë kthehet nga Prekazi Legjendar, që shekuj e vite I dha Kosovës shumë. Siç dihet familja Jashari, pos komandantit legjendar Adem Jasharit rëndë për të mos vdekur kurrë edhe 20 anëtar tjerë siç rënë edhe 40 të Jasharëve të tjerë.
Dhe nga kjo ngjarje nuk trontitet veç Prekazi e Drenica, ku kësaj radhe si herave tjera ngjarja po zhvillohej në djepin e Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës, por edhe tërë Kosovë etj.
Lufta e Prekazit zgjoi kurreshtje jo vetëm të popullit liridashës shqiptar por edhe tek shtetet tjera botërore që bëri buj sepse ngriti lartë mentalitetin luftarak të UÇK-së se si po luftonte për çlirimin e vendit dhe lirinë e këtij populli shqiptar i vuajtur dhe i përvuajtur me shekuj nga një shtet që quhej Serbi dhe kjo histori e Jasharëve u vulos me germa të arata në historinë e kombit shqiptar.
Dhe nuk ishte kollaj kur përball Jasharët në krye me komandantin e tyre dhe e gjithë Kosovës, Adem Jasharin 4 ditë hiq pa u ndal luftuan ballëpërballë me ushtrin, kriminelët dhe çetnikët serbo-sllav, që në këtë luftë, heroizmin që kishin Jasharët e Prekazit legjendar për vendin e tyre bëri që të flijohen edhe gra, fëmijë e në mesin e tyre edhe pleq e plaka.
Kjo histori e komandantit legjendar Adem Jasharit, familjes së tij dhe Jasharëve të tjerë, do të mbetet HISTORI në vete për brezat e ardhshëm dhe gjeneratave të reja të kombit shqiptar(ne lutemi që të mos ketë më luftra) por ne rastse ndodhin siç kanë ndodhur kurrë pa vullnetion tonë por gjithnjë të imponuara, rënja e Jasharëve do të jetë mësimi se si duhesh flijohesh për lirin e vendit dhe për lirin e popullit të tijDeri në këtë ditë, ne iu kenduam; foshnjave, vjershë ninullash, këngë kreshnike me lahutëçifteli, e çka tjetër…
Mbi të gjithash,të gjitha këto këngë e vjershash,vargje poetike, të dedikuar gjithnjë kombit tonë, dhe ndalë nga dalë,do t’ia arrim çëllimit bile shumë afër, duke falenderuar nënat tona (edhe pse të paarsimuar) kan ditur ta ruajnë traditën kombëtare në këto forma të ndryshme dhe po këto nëna shqiptare,veç se na linden e na rriten,na mësuan dhe na brymosen me patriotizëm drejt çështjes kombëtare, dhe mund e sakrificash (që këto merita qe ne erdhem deri këtu) iu dedikohen këtyre nënave, HEROINAVE, të kombit shqiptar.
Sa më shumë ne po flasemi, shkruajmë e debatojmë për këto tema,për bashkimin kombëtar, po më duket se po afrohet dita e të gjitha trojeve etnike shqiptare,e një SHqipërie natyrale.Pa marrë parasyesh bartësit dhe mënyrën (zyrtare apo spontane qytetare) të organizimit të tyre, në esencë, të gjitha ato si kujtesë, fuqishëm do ta reflektojnë porosinë e synimit tonë kolektiv të bashkimit të të gjitha trojeve etnike shqiptare në një shtet të përbashkët unik të quajtur SHQIPËRI. (Shqipëri, Kosovë, Iliridë…),Sepse, vetëdijesimi evolutiv i masave tona në këtë drejtim, tashmë me të madhe ka filluar të ngjaj, dhe, se, preteksti i shënimit të kësaj festeje jubilare të qindë Vjetorit të Pavarësisë së Shqipërisë, sigurisht se do të shërbej si katalizatore më e fuqishme e ekspozimit edhe më depërtues kolektiv të kësaj porosie.
Në komunizëm,duke menduar me logjikë të gabuar të gjykimit se:“kjo është një kërkesë e pamundur”, “nuk na lejojnë ndërkombëtarët”, “nuk është ende koha e duhur”,’’ ashtu që, në vend se ta shprehim dhe ta kërkojmë haptas këtë synim, ne në vete pavetëdijshëm instalonim një mohim si bindje të gabuar psikologjike kolektive. Pra, që të na jepet, ne nuk kemi guxuar as “me lyp”, as “me kërkua” e lere më me “trokit” diku. Ama, tani e tutje, sigurisht më jo! “Dashurisë platonike” në mes të territoreve tona të ndara shqiptare me shekuj, ndal- ngadalë po i vije fundi. Sepse, ne ma ja kemi nisur me lyp, me kërkua me ngulm dhe zhurmshëm me trokit në atë derë të fatit tonë të mëkëmbur ndër shekuj nga të tjerët, e cila derë, shumë shpejtë do të na hapet triumfalisht.
Lideret kombëtar shqiptar, duhet ta ndien rëndësi e bashkimi kombëtar?!
Kjo tani u vertetua edhe në festat në kalim e SHpalljes së Pavarësisë së SHqipërisë,ku të gjithë pjesëmarsit në atë festë të madhe,si në Vlorë po ashtu në Tiranë,u thirrë për një bashkim kombëtarë,dhe s’kemi më se çka të frikohemi nga askush, dhe ky është vullneti i ynë dhe i askujt tjetër.
Në të gjitha treva nga jetojnë shqiptarët nuk po munden të rahatohen ,si në SHqipëri,Kosovë,Lugina e Preshevës,Maqedon,Mal të Zi e kështu me radh. Dhe jemi këtu ku jemi me këtë gjendje,jo vetëm në Kosovë por në të gjitha trevat ku jetojnë shqiptarët.Kjo tani u vertetua në shënimet e kaluara të SHpalljes së Pavarësisë së SHqipërisë ku u bë thirrje nga të gjithë pjesëmarrësit në këtë kremte te madhe si kurdoherë për kombin shqiptar,për një unitet dhe për një bashkim të të gjitha trojeve ku jetojnë shqiptarët.
S’di nga do t’ia filloj nga emocionet që kam
Për shqetësimin tim,që kisha para kësaj kremte,fillimisht do të mundohem që perms këtij shkrimi-pa mendim –etikimi-por e ndjej për obligim të reagoj në disa shkrime,analiza,të publikuara apo botuara në disa të përditshme tona,pra gazetat ditore,ku në disa debate të më hershme nga disa analist të ndryshëm,pjesëmarrës në mediat elektronike dhe të shkruara,sa i përket bashkimit kombëtar ,apo ajo edhe më e keqja (se ende nuk kokemi në gjendje apo të aftë që të vlersojmë veten) se si quhemi, komb kosovar apo shtetas të Kosovës, që pamasë po i shqetëson qytetarët e Kosovës, e që ky term’’kombi kosovar’’nuk po tingllon mirë, e që thuhet nga disa analistë në debate të ndryshme,por e pa pranushme tek qytetari i Kosovës.Rasti tjetër, që jo vetëm autorin e këtij shkrimi, por edhe shumë qytetarë kosovarë i ka shqetësuar pa masë, me këto terme; Komb, qytetar etj…
Pra, jemi një komb dhe s’ka si të quhemi ndryshe…
Më duket se këto modele që ne po analizojmë,shkruajm dhe publikojmë,duhet me shkrime tona të kontribojmë për të mirën e kombit tonë,e jo për ta ndezur gacën dhe të krijojmë konfuzione në popull e pastaj që të mos të na krijohet mundësia për ta fikur flakën.Qytetarët mbarë shqiptarë,më të përcaktuarit në Ballkan,dhe ndoshta në gjithë botën, në favor të Aleancës Evroatlantike,janë realisht shumë të shqetësuar rreth tensioneve(që më së paku janë të nevojshme te ne),të krijuar midis politikës kombëtare apo mbarëshqiptare,e që dita-ditës po vlerësohet negativisht nga të tjerët dhe dita-ditës jemi duke humbur imazhin politik mbarëshqiptar,me rastin e kësaj teme që në këtë shekull ende nuk po mundemi të pajtohemi se nuk po e njohemi identitetin tone,bile edhe më keq identitetin kombëtar sepse ndryshe sipas do analistëve e besa edhe politikajve tanë po i shqetësojmë serbet,me e permend kombin se ndoshta mos po na hidhrohen.
Tani folën ata që duhet të flasin
Deri më tani bindja ime ka qenë se;në konstelacionet kosovare,sikur të kujtohet përshtypja se gjithë lufta politike zhvillohet në marrje primat,se cila do të marrë flamurin e të parit,të përvetësimit të ideve me karakter të rëndësishëm në pikëpamjet politke e shtetërore,kur këto bëhen për qëllime madhore në përputhëshmëri me proceset politike demokratike e zhvillimore të vendit dhe në venëdime të rëndësishme historike,këtu nuk do të duhej të kemi dallime dhe të gjithë të zgjedhurit e popullit e kanë këtë obligim kombëtar dhe askudh nuk ka të drejtën e vetëvendosjes kur kemi parasyesh interesat shtetërore,dhe njëherë e përgjithëmonë kur fitohej ajo që quhej historike që shenohet me germa të arta dhe nuk ka mundësi të anashkalohet më,sepse ajo veç është futur në historinë kombëtare dhe si e till i gjithë spektri politik i Kosovës deri te ardhja e kësaj marrëveshtje,dialogu, apo çfarëdo të quhej ajo,duhet të jetë unik dhe të pandarë deri të një realizim i aspiratave shekullor historike kombëtare të cilit janë zotuar deri në mandatin e tyre të ardhmën,gjithnjë si një komb e jo të ndarë sepse i gjithë kombi shqiptar ka punuar sakrifikuar dhe ma në fund realizuar pavarësinë e Kosovës.
Fillozofia e tepruar, deri tani na ka nda edhe nga mendja?!
Por,kjo nuk përfundon me kaq,Sepse çështjet, siç janë dëshmuar deri më tani në politikën shqiptare dhe të liderët e tyre,me një fillozofi të tepruar,që disave ka filluar edhe të luajnë meç dhe të dalin me shkrimet e tyre dhe forma debatesh të na tregojnë disa terme se si duhet tani të quhemi,pa e zë në gojën e tyre kombin dhe duke harruar apo edhe shëmtuar historinë kombëtare e ndertuar me shekuj se ne tani në viset tjera ku jetojnë shqiptarër,e sidomos tani edhe pse të gjithë së bashku punuam,vepruam dhe u sviduam si komb deri në realizimin e pavarësisë së Kosovë,tani disa analist po na tregojnë emertime tjera si qytetar i Kosovës,si kosovar pa e zë në goj kombin.Por nejse ata mund të mos jenë kombëtar ose të mos kenë lexuar historin kombëtare shqiptare ose arsyeja tjetër se mos vallë njërin prind e kanë nga nocionaliteti tjetër siç ndodhi me Bosnjen kur niprit nuk donin të luftjnë me dajtë e tyre serb sepse njëri prind ishte i nacionalitetit serb.
Fakti tjetër,ja për shembull,jo rastësisht’’A e dim ne se sa rëndësi ka bashkim kombëtar’’ jo rastësht,ja për shembull,politikanet kombetare,disa herë ka deklaruar se;është heret për një gjë të till,kurse sa i perketka politikës së mbredëshme,në disa raste ka cekuer se;’’kemi përkrahjen e ndërkombëtarëve ,po të njëjtën mënyrë jepni përgjgjëje,edhe në Kosovë,spektri politik shqiptar kudo që udhëheq frerët e shtetit ia le ndërkombëtarëve,sepse kështu tani ishim mësuar dhe nuk di deri kur do të vazhdoj kështu,por tani ishim dëshmitar në deklaratat e edhe liderëve tjere nga jetojnë shqiptarët,se bashkim kombëtar është më I nevojshëm se kurnjëherë. Kjo tani është edhe një fakt tjetër se si liderët partiak shqiptar,çfardo qofshin ata pozit –opozit,qeveritar apo presidencialë nuk kanë qenë të interesuar ti mbrojnë interest kombëtare se sa ato personale,dhe këtyre gjithnjë iu mungon transporenca dhe nuk do të mundemi të dalemi dot nga një peng i një politike të pandërgjegjshme virusiale,që ishte bërë kancer për politikën kombëtare shqiptare.
Për këtë arsye,Serbia,përkatësisht politika hegjemoniste e Beogradit,duke qenë në dijeni me mentalitetin tonë se ne mund të gabojmë,siç kemi gabuar edhe më parë më këtë mentalitet që e kemi,që mu tani kur veriu i Mitrovicës,e që mund edhe Veriu i Kosovës po rrezikohet dhe mund ta përfitojë Serbia,së paku deri më tani kur ne ende nuk po e kuptojmë se shka do të thotë komb,po shfrytzohet rasti mu në momentin e duhur nga Serbia për ta përfituar veriun e Kosovës dhe bile edhe me ndihmën e KFOR-it dhe EULEX-it ne rastse i referohemi deklaratave të këtyre misioneve ndërkombëtare që veprojnë në atë anë e që janë të thirrura për mbrotjen e ligjit dhe sigurimin e qytetarëve në atë pjesë.
Lufta e Prekazit zgjoi kurreshtje të popullit liridashës për bashkim kombëtar
Por,jo vetëm të popullit liridashës shqiptar por edhe tek shtetet tjera botërore që bëri bujë sepse ngriti lartë mentalitetin kombëtar dhe luftarak të UÇK-së se si po luftonte për çlirimin e vendit dhe lirinë e këtij populli shqiptar i vuajtur dhe i përvuajtur me shekuj nga një shtet që quhej Serbi dhe kjo histori e Jasharëve u vulos me germa të arta në historinë e kombit shqiptar.Pra nuk ishte kollaj kur përball Jasharëve dhe Jasharëve të tjerë në krye me komandantin e tyre dhe e gjithë Kosova,Adem Jashari katër ditë hiq pa u ndal luftuan ballëpërballë me ushtrinë shoveniste serbe,Ju bënë me dije kriminelëve dhe çetnikëve serbo-sllav,që në këtë luftë për çlirimin e vendit dhe për pavarsin e Kosovës,kemi hyrë të bashkuar si një komb i pandar që kjo të mbetet në HISTORINË tonë kombëtare për brezat që do të vinë në vazhdim….
Tani edhe në 1006 vjetorin e e shtetit amë, iu bë me dije Serbisë se ne JEMI NJË dhe kjo është e vërteta e gjithë kësaj që edhe kjo është arsyeja e Serbisë që qonë pluhur pa u ndal ndaj Kosovës sepse e ka kuptuar shumë mirë se të gjitha foret serbe kanë rënë në ujë,dhe shqiptarët janë vedisuar aq lart sa për dokat e tyre shekullore do të flijohen çdo qast,çdo moment po qe se e kerkonë nevoja.
Kjo u vërtetua edhe në shënimin tjera 28 nëntorit të Pavarësisë së SHqipërisë, ku shumica e shqiptarëve më tepër parapëlqejnë ta quajnë 28 nëntorin si”Festa e Flamurit”. Edhe pse 28 nëntori për kombin shqiptarë i lidh shumë festa historike si; Dita e Flamurit, Ditlindja e komandantit legjendar Adem JasharIt, dalja në sken e UÇK-së, por në dallim, në këtë datë historike festuam të gjithë së bashku edhe qindë vjetorin e Pavarësisë së SHqipëris.Pa marr parasyesh divergjencat nga jasht.
