Keni një gardërobë plot me rroba dhe kaloni shumë kohë duke zgjedhur çfarë të vishni? Pas disa vlerësimeve, a përfundoni duke zgjedhur të njëjtat rroba të vjetra gjatë gjithë kohës? Pyes veten nëse ka një shpjegim për këtë sjellje?
“A do të thotë diçka të blesh rroba të reja dhe t’i lëmë sistematikisht në sirtar duke vazhduar të veshësh gjëra të vjetra?” Ngrini dorën nëse e keni bërë këtë pyetje të paktën një herë. Ka shumë arsye pse e bëjmë këtë. Le të shohim disa prej tyre së bashku.
Të zakonshmet janë veshjet e zonës së rehatisë, fizike dhe emocionale
Qëndrimi se pavarësisht se keni shumë rroba ose rroba të reja, gjithmonë keni tendencë të përdorni të njëjtat, mund të varet nga vështirësia për të dalë nga zona juaj e rehatisë. Në fakt, ne priremi të kërkojmë situata të njohura për ne, në të cilat ndihemi më të sigurt, ku dimë të parashikojmë ngjarjet dhe mënyrën se si të përballemi me vështirësitë e mundshme. Për të njëjtën arsye, rrobat që kemi veshur vazhdimisht janë ato në të cilat ndihemi të qetë, në zonën tonë të rehatisë, me të cilat e dimë me siguri se do të jemi në gjendje të menaxhojmë situatat e ndryshme që krijohen në jetën e përditshme.
Vështirësi për t’u përballur me një ndryshim ose iluzioni i të qenit gati për të ndryshuar
Vështirësia në veshjen e veshjeve të reja që kemi në gardërobë mund të interpretohet edhe si rezistencë ndaj ndryshimit: përdorimi i tyre do të nënkuptonte largimin nga zakonet tuaja të përditshme, pra elementët që përcjellin një ndjenjë sigurie, qoftë edhe jofunksionale. Kjo mund të jetë për faktin se shpesh mendojmë se kemi ndryshuar ose jemi gati për ndryshimin, pajisemi me gjithçka të nevojshme për ta shprehur dhe konkretizuar… por kur arrijmë në pikën e kuptojmë se nuk jemi gati për atë ndryshim shumë të dëshiruar. Kështu e lëmë aty, në sirtarë, duke menduar se do të na presë përgjithmonë.
Nuk po e vesh sepse nuk përshtatesh
Një tjetër arsye pse nuk përdorim rroba të reja është se nuk ndihemi të përshtatshëm për to. Ne nuk ndihemi krejt të ri, bellæ, intonsæ dhe mendojmë se mund të shkatërrojmë kuptimet e ndritura që ato mbartin. Ose kujdesemi për ta aq shumë sa nuk duam t’i shkatërrojmë duke i ekspozuar jashtë, në kritika, në rrënim të mundshëm.
