Momentet nuk u ndodhin të gjithëve, madje edhe njerëzve që janë optimistë nga natyra. Dhe megjithëse përjetimi i tyre nuk është aspak i këndshëm, ato fshehin dhurata të çmuara për të gjithë ne. Natyrisht, nuk është gjithmonë e lehtë të shihet ana tjetër e medaljes, veçanërisht kur ka ngjarje tragjike ose humbje të mëdha. Por një gjë është e sigurt, nëse e vendosim veten në vendin e viktimës, së cilës gjithçka shkon keq, do të jetë më e lehtë për të tërhequr telashe.
Kur periudha e errët zbulon se nevojitet një ndryshim
Sigurisht që nuk mjafton ta injoroni duke thënë disa fjali pozitive për t’u ndjerë më mirë. Përveç nëse janë teknika të vërtetuara që ju lejojnë të çlironi në mënyrë progresive emocionet negative. Megjithatë, këto janë metoda që kërkojnë këmbëngulje dhe praktikë për të funksionuar siç duhet. E njëjta gjë vlen edhe për fajësimin e të tjerëve për fatkeqësinë e tyre, sepse, siç sugjeron vetë psikologjia, ky qëndrim nuk çon në asgjë tjetër veçse të ngecësh në një mënyrë të mërzitshme. Kujtimi i brendshëm është padyshim një ilaç efektiv, megjithëse koha ndryshon nga personi në person dhe varet gjithashtu nga serioziteti i situatës. Megjithatë, zbrazëtia, heshtja e brendshme, siç sugjerohet nga autorë të shumtë si Raffaele Morelli bashkëkohor, është një armë shumë e fuqishme. Në fakt, problemi me periodat e zeza është se ato shpesh na bëjnë të mendojmë dhe rimendojmë problemin që na bën të ndihemi keq dhe kjo mbingarkesë mendore prodhon efekte të kundërta në krahasim me ato që shpresojmë. Sërish sipas Morellit, është e rëndësishme të kuptohet nëse periudha e zezë nuk varet nga “nyjet që kanë ardhur në kokë”, domethënë mund të tregojë se ka ardhur koha për t’u marrë me disa zakone të këqija apo zgjedhje të gabuara të jetës që nuk janë më për ne dhe prandaj duhet të ndryshohen.
Periudhat e zeza nuk zgjasin përgjithmonë
Raffale Morelli shprehet se periudhat e zeza nuk zgjasin përgjithmonë dhe kjo për shkak të ekuilibrit. Në fakt, natyra ka tendencë të balancojë si ne qeniet njerëzore, pavarësisht nëse jemi të vetëdijshëm apo jo. Vadim Zeland flet edhe për rëndësinë e ekuilibrit në trilogjinë “Transferimi i realitetit”, në të cilën ai shprehet se vështirësia në arritjen e objektivave të caktuara si dhe një gjendje qetësie do të vareshin nga mungesa e ekuilibrit të brendshëm. Kur një problem, një mendim, një qëllim, një dëshirë bëhen shumë të rëndësishme për ne, një forcë e llojit të kundërt ndërhyn për t’i hequr ato nga rëndësia për të rivendosur ekuilibrin me pjesët e tjera. Sipas autorit, i cili flet për të në detaje, ai është një mekanizëm absolutisht i shpjegueshëm dhe, duke mësuar dinamikën e tij, do të ishte e mundur të gjendej ai terreni i mesëm që i hap dyert e lumturisë, ose më mirë për të balancuar. Më duket interesante teoria sepse ajo ripropozon në një formë të re atë që taoizmi ka thënë që nga kohërat e lashta: natyra bazohet në forcat plotësuese, yin dhe yang, të cilat plotësojnë njëra-tjetrën. Njëra nuk mund të ekzistojë pa tjetrën, ashtu si drita e ditës ia lë vendin errësirës së natës, stinët e tërheqjes atyre të lulëzimit.
