Kur biem në dashuri nganjëherë një mekanizëm i çuditshëm dhe i rrezikshëm shkaktohet në trurin tonë: që për të mbajtur personin që duam në jetën tonë, ne jemi të gatshëm të pranojmë çdo kusht.
Pra, dinamika e çuditshme dhe e dhimbshme bën që disa ditë të prekim majat më të larta të parajsës, por disa ditë na bëjnë të zhytemi nëpër humnera.
Deri sa një ditë nuk ndalni të mendoni: A është ai që dua? A meritoj më shumë? Dhe kjo ndodh kur kuptoni se do të jeni në gjendje të bëni diçka për tjetrin, por kurrë nuk do t’ju dojë ashtu siç dëshironi. Ai kurrë nuk do të të dojë në një mënyrë aq të thellë dhe të natyrshme sa e meriton, sepse kur dashuria nuk ekziston nuk mund të shpiket, nëse nuk lindë spontanisht.
Kur jeni të lodhur nga vuajtjet.
Në një moment ju jeni lodhur nga vuajtjet … Të lodhur sepse gjithmonë bëni një mijë gjëra për dikë, por nuk merrni asgjë; të lodhur nga një lodhje e rrezikshme mendore që ju vë poshtë dhe nuk ju lejon të vazhdoni përpara; ju paralizon duke ju shtyrë që të jeni dikush që nuk jeni: gjithmonë të stresuar, të nervozuar dhe të trishtuar. Ndërkohë që ju meritoni një jetë të zhurmshme plot me qeshje dhe lot gëzimi; ju e meritoni dikë që ta doni dhe t’iu dojë vërtetë.
Asnjëherë mos lejoni të jeni zgjedhja e dytë e dikujt.
Kurrë mos lejoni askënd të besojë se nuk jeni të mjaftueshme. Ti je gjithmonë e vlefshme. Mbrojeni lumturinë tuaj sepse lumturia është një epsh i përhershëm që duhet të kuptohet, përndryshe ata do ta marrin atë. Pretendoni të jeni të dashur, sepse ju vleni.
Ju vleni për atë që keni kaluar për të qenë gruaja që jeni sot. Vleni, sepse jeni e bukur, edhe nëse nuk ka një burrë që ta vërejë; ju vleni, sepse vetëm nëse nuk e nënvlerësoni veten, nuk do të vijë kurrë dikush që t’iu mërzisë.
Lërini të shkojnë ata që nuk e meritojnë të qëndrojnë pranë jush. Ajo që është më e mira për ju, vjen duke pritur , vetëm në këtë mënyrë mund t’i hapni derën për ta.
