Kur Bill Clinton shkroi në vitin 2000 për Kosovën dhe u kërkoi liderëve shqiptarë “të bëjnë paqen”, një pjesë e madhe e këtyre liderëve të dalë nga lufta e përçmuan porosinë e presidentit amerikan, që urdhëroi bombardimet e NATO-s kundër Serbisë, me qëllim çlirimin e Kosovës prej saj. Clinton shkroi asokohe mesazhin e paharruar “Ne bëmë luftën, ju bëni paqen”!
Por pjesa e liderëve të Kosovës me Hashim Thaçin në krye nuk e pëlqeu pjesën e parë të mesazhit “Në bëmë luftën”! U tallën me këtë pohim të presidentit amerikan. Thanë “Luftën e kemi bërë ne! Nuk e ka bërë Amerika e NATO”! Këtë injorim të rolit amerikan e të NATO-s për çlirimin e Kosovës ata nuk e bënë thjesht për lavdinë e tyre. Por që të injorojnë edhe pjesën e dytë të mesazhit, pra që të mos bënin paqen.
Të bëje paqen, sipas porosisë së Bill Clinton, do të thoshte të ndërtoje shtetin e së drejtës demokratike. Të ndërtojë këtë lloj shteti do të thoshte të vendosje drejtësi dhe paqe. Të ndërtoje drejtësi dhe paqe, do të thoshte të mos e plaçkitje Kosovën, pra të mos pasuroheshe në kurriz e dëm të saj. Por do të thoshte t’u jepje liritë demokratike pa imponim pakicave. Pikërisht kjo pjesa mohimit të pasurimit në emër të kontributeve për luftën nuk u pëlqeu horrave që përfituan nga lufta. Prandaj dhe e shpërfillën porosinë e presidentit Clinton.
Po tani ku jemi? Një pjesë e mirë e këtyre që injoruan porosinë e ish-presidentit amerikan na shfaqen çdo ditë si pro-amerikanët më të mëdhenj jo vetëm të Kosovës, por edhe të të gjithë globit. Sa herë që propozimet amerikane shkojnë pak a shumë në favor të Serbisë dalin ky soj politikanësh e analistësh shqiptarë dhe thonë “Pa Amerikën nuk bën”! Kështu thanë kur deshën të ndryshojnë kufijtë midis Kosovës e Serbisë dhe ta copëtonin territorin e shtetit! Kështu thonë edhe për asociacionin e komunave serbe. Përkthimin e sloganit “Pa Amerikën nuk bën” e qartësoi Skender Hyseni, kur para dy-tri ditësh tha se “Kosova pa Serbinë nuk bën”! Pra, këta soj abuzuesish me Kosovën e pasuritë e saj sloganin “Pa Amerikën nuk bën” e përdorin për të shkuar te slogani “Pa Serbinë nuk bën”!
Ndërkaq ekranet televizive gëlojnë me tabu si kjo. Sikur Amerika është një ishull polar, i cili thjesht dikton, por nuk logjikon, nuk diskuton dhe nuk provon në praktikë sa të efektshme dhe të drejta janë rekomandimet e saj. Sikur amerikanët janë një qenie jashtëtokësore që ndërmjetëson Zotin me njerëzimin dhe nuk paska nevojë që opsionet e saj të provohen nga praktika! Këta lloj kameleonësh që dje stigmatizonin thagmën e Bill Clinton për rolin amerikan për çlirimin e Kosovës, sot e përdorin pikërisht këtë rol për t’i shkuar në ndihmë interesave serbe në Kosovë e në Ballkan. Këtë e bën Edi Rama me Open Balkan-in, e bëjnë dhe beniaminët e tij e të Vuçiqit në ekranet televizive pa fund në Prishtinë e në Tiranë për dialogun me Serbinë.
Të gjithë kanë një pikë të përbashkët ku takohen: “Pa Serbinë Kosova është e mbaruar”! Miti serb në Kosovë tashmë po etablohet prej vetë shqiptarëve. Donika Gërvalla përmendi këto ditë një alternativë të thyerjes së këtij miti serb në Kosovë. Tha se pesë vendet anëtare të BE-së duhet ta njohin Kosovën shtet të pavarur e sovran. Por promovuesit e mitit serb në Kosovë nuk kanë lejuar në asnjë rrethanë të koncentrojnë energjinë politike e diplomatike të Kosovës e të Shqipërisë në këtë drejtim. Pra që të ndikojnë e të punojnë për njohjen e Kosovës nga pesë vendet e BE-së, si alternativë e shkatërrimit të këtij miti mbi peshën e Serbisë në Kosovë e shtetndërtimin e saj. Ata nuk kanë dashur që kjo energji të sintetizohet në këtë drejtim. I pari ndër ta që hoqi dorë nga njohjet e Kosovës ishte Edi Rama. Më pas kësaj filozofie të varësisë nga miti i fuqisë diplomatike, politike, ushtarake dhe ekonomike të Serbisë i shërbeu Hashim Thaçi, i cili në vend të sponsorizonte njohjet, sponsorizoi ndarjen e Kosovës!
Dhe dalin disa e thonë “Nuk është mirë të përmenden bëmat e kryeministrave të qeverive të kaluara”! Në fakt këta kryeministra e sidomos Hashim Thaçi, veçmas në rolin e presidentit të Republikës së Kosovës, duhet shpallur tradhtar i Kosovës dhe kombit shqiptar! Asnjë ilaç tjetër nuk e shëron sindromën e mitit për epërsinë dhe faktorizimin e fuqisë serbe në Kosovë! Asgjë tjetër nuk e bën nul ndikimin e Beogradit në këtë vend.
Dhe gjithkush duhet të mësojë se në momentin që shqiptarët, sidomos politikanët, elitat e gazetarisë, akademisë, shkencës, kulturës dhe hierarkisë kosovare të shkëputen njëherë e përgjithmonë nga miti i fuqisë serbe, në atë moment do të arrihet pavarësia e plotë e Kosovës nga Serbia! Pavarësia realizohet më së pari në mendjet e njerëzve! Pa këtë prerogativë nuk mund të ketë pavarësi reale të Kosovës nga Serbia. Pavarësia është sa një nocion konkret, aq edhe abstrakt. Abstraksioni lidhet me trurin tonë, me bindjen tonë, më vetëpërcaktimin tonë për pavarësi dhe liri nga Serbia! Nëse e kushtëzojmë këtë liri, pavarësi dhe demokraci me Serbinë në mendjet tona, atëherë e kushtëzojmë atë edhe në praktikat e veprimtarisë politike dhe diplomatike!
