Dilema e sforcuar në stilin: “Marrëveshje historike ose luftë me Serbinë”, ka marrë përgjigjen e duhur në vitin 1999 nga NATO, SHBA, BE, atëherë kur është mbyllur kapitulli i luftës dhe është hapur ai i paqës.
E vetmja përgjigje që ka mbetur pezull, e që mund të përmblidhet në një korpus çështjesh, është kur Serbia do ta njohë realitetin e ri të krijuar pas vitit 1999, që i bie të heqë Kosovën nga Kushtetuta serbe, të kthej të pagjeturit e masakruar nga banditët e Millosheviqit e Arkanit, të kërkoj falje për gjenocidin e kryej dhe të pajtohet me rekomandimet e Parlamentit Europian për njohje reciproke.
Të gjithë ata që i bishtnojnë këtyre përgjigjeve, përfshi edhe disa politikanë në Tiranë e Shkup, ose nuk duan ta ngarkojnë Serbinë me përgjegjësitë dhe fajësitë ndaj Kosovës, ose duan t’i mbyllin sytë dhe të falin gjithçka që ka ndodhur në emër të idesë së Ballkanit të Hapur….
Paqa e vërtetë ndodhë vetëm atëherë kur vrasësi i përkulet viktimës për krimet e kryera dhe kërkon falje. Kjo quhet paqe e qëndrueshme dhe afatgjate, sepse në të kundërtën vrasësi sërish mund të kthehet në vendin e krimit…Nëse kërkoni nga Kosova të ulë kokën dhe të bëhet sikur asgjë s’ka ndodhur me Serbinë në të kaluarën, i bie që rehabilitimi i Serbisë të ndodhë para kërkimfaljes, dhe integrimi rajonal të ndodhë para pajtimit ndërfqinjësor, sepse kështu po e kërkoka momenti….ose Ballkani i Hapur….
Alternativa ‘o marrëveshje historike, o luftë’, po e prodhon njëfarë nebuloze të paqenë sikur gjoja krerët politik e shtetëtor të Kosovës nuk janë për paqë , por për luftë… Po i bie sikur Serbia është për paqe dhe për marrëveshje historike, por kjo nuk po arrihet sepse Albin Kurti është kundër.
Në sytë e një vëzhguesi të paanshëm, e që nuk është mjaft i informuar mbi rrethanat e këtushme, Serbia del të jetë mjaft kooperuese dhe paqëdashëse, përkundër Kosovës që po prish punë sepse po kërkoka të sillet si shtet normal dhe të njihet realiteti i krijuar pas vitit 1999 dhe i konfirmuar edhe nga Gjykata Ndërkombëtare Drejtësisë.
Por se sa Serbia është evropane dhe sa po punon që të integrohet në BE, këtë e ka sqaruar më së miri Presidenti serb Aleksandar Vuçiq i cili tha se “ Serbia është i vetmi vend që nuk do të përparojë në rrugën e saj drejt BE-së në qershor”…. Vuçiç tha në Radio Televizionin e Serbisë se ai po mendonte nëse do të merrte pjesë në samitin e ardhshëm BE-Ballkani Perëndimor, i planifikuar për në 23 qershor. Pra, është i njejti Vuçiq i cili para dite është për iniciativën rajonale Ballkani i Hapur, kurse pas dite refuzon të merr pjesë në një samit të BE-së kushtuar Ballkanit Perendimor.
Ç’është edhe më keq, edhe Edi Rama, ka lënë të kuptohet se bashkë me Aleksander Vuçiqin dhe Dimitar Kovacevskin nuk do të bëhen pjesë e samitit të ardhshëm të Bashkimit Evropian. Rama ka thënë se duket që në fund të atij Samiti, përsëri Shqipëria dhe Maqedonia e Veriut do të marrin një “jo, më fal”.
Në reagimin e tij, Rama në fund thotë se i gjithë Bashkimi Evropian është rrëmbyer nga Bullgaria, dhe sipas kreut të Qeverisë shqiptare një spektakël i tillë s’është i mirë për t’u parë.
“Ne diskutuam gjatë sot me liderët e Serbisë dhe Maqedonisë së Veriut për Samitin e ardhshëm të BE-së. Duket se një tjetër “Jo, më fal!” do të jetë ajo që do të dëgjojmë në fund! I gjithë Unioni i rrëmbyer nga Bullgaria nuk është një spektakël i mirë për t’u parë! Çfarë duhet bërë atje?”, ka shkruar Rama.
Ndërkohë edhe Presidenti serb, Vuçiq informoi se sot përmes lidhjes video-konferenciale ka folur me kryeministrat e Maqedonisë së Veriut dhe Shqipërisë, Dimitar Kovaçevski dhe Edi Rama për Samitin e ardhshëm BE – Ballkani Perëndimor në Bruksel, duke cekur se vendimin për atë nëse që të tretë do të marrin pjesë në takim, do ta kumtojnë nesër.
“U dakorduam pas konsultimeve me qeveritë tona dhe këshilltarët tanë, nesër në mesditë ta kumtojmë vendimin nëse do të marrim pjesë në takimin në Bruksel”, shkroi Vuçiq në Instagramin e tij.
Çka është ky solidarizim idiotik me Serbinë dhe deri ku mund të shkojë marrëzia për të flijuar progresin evropian në këmbim të një iniciative (Ballkani i hapur) që është fund e krye një moçal sllav që kërkon me çdo kush dalje në det.
Dhe tani nuk e kemi të qartë se me cilin Vuçiq janë liderët shqiptarë: Me Vuçiqin që refuzon Evropën, e me këtë refuzon edhe deyrimet që ka ndaj Kosovës, apo me Vuçiqin që inicon Ballkanin e Hapur, ku nuk ngarkohet me kurrfarë përgjegjësie ndaj Kosovës?
Asnjëherë deri më tani politikanët shqiptarë të Tiranës dhe Shkupit nuk janë mobilizuar kaq fuqishëm siç po ndodhë tani me Ballkanin e Hapur, që të lobojnë në favor të Kosovës për t’u anëtarësuar në institucionet evropiane dhe ndërkombëtare. Diplomacia e Tiranës e ka kryer vetëm gjysmën e punës që i takon, kurse gjysma tjetër është ende një punë e pambaruar, sepse Kosova ka nevojë më tepër për lobim ndërkombëtar, përfshi edhe Këshillin e Sigurimit ku është anëtare edhe Shqipëria, se sa për lobim ballkanik. Kosovës i mungon BE-ja, ajo është e stërngopur me Ballkan, sepse vetëm mekanizmat evropianë e amerikanë mund ta detyrojnë Serbinë ta njohin realitetin e krijuar pas viti 1999. Kosova ka frikë nga Ballkani i Hapur sepse mekanizmat e monitorimit perendimor do të kenë efektin zero, kurse Serbia do të vazhdojë të sillet arbitrarisht ndaj çdo përpjekje të Kosovës për t’u etabluar ndërkombëtarisht si entitet shtetëror.
Para se ta artikulojnë dilemën apokaliptike “Marrëveshje historike ose luftë me Serbinë”, dhe ta nxjerin Kosovën para aktit të kryer karshi Serbisë, Edi Rama dhe Ali Ahmeti është më mirë të angazhohen për një fuqizim më të madh ndërkombëtar të Kosovës, duke lobuar tek miqtë evropianë e amerikanë që të hiqet Rezoluta 12 44 dhe të hiqen të gjitha pengesat tjera që pamundësojnë normalizimin e raporteve në mes të Kosovës dhe Serbisë.
Në Kosovë aktualisht ekziston një koncenzus i përgjithshëm kombëtar sa i përket integrimeve evropiane dhe inciativave rajonale të tipit Ballkani i Hapur dhe çdo politikan serioz në Koovë e kupton se vetëm sjellja evropiane mund t’i sjellë Kosovës liberalizim të vizave dhe përfitime të tjera. Vetëm politikanët serbë në Beograd duan një Kosovë që do të ishte sa më larg proceseve eurointegruese, pa liberalizim vizash dhe e varur skajmshmërisht nga tregu serb, sepse vetëm në atë mënyrë mund ta realizojnë projektin e Ballkanit të Hapur.
Po Edi Rama e Ali Ahmeti – çfarë Kosove duan?
Shkup, 21 qershor, 2022
