Jo rastësisht, Populli Shqiptar: është, në këtë gjendje politike, arsimore dhe kulturore në Ditën e Sotshme. Herët, nëpër shkrimet e mia publicistike, dhe libra: që nga viti 1992 (themelet e demokrcisë), i kam fshikulluar këto dukuri negative antishqiptare. Po, siç duket: politikanët, “analistitët” politik, dhe “intelekualët” shqiptarë, mos them edhe “akademikët” shqiptarë, se: nuk lexojnë publicistikë letrare. nuk lexojnë libra. Porosinë e Madhe, të Nim Frashërit: “Fjalët e Qiririt”.
Veshët, me vite i kishin të shurdhët politikanët shqiptar. Edhe, ato “maqedonas”. Ballë për ballë: Partitive politike: “intelektualët, analistët politik partiak”… Përveç, përndjekjeve marotonike të Policisë Letrare: helmimeve në Shkup, e Tetovë. Vdekjes klinike në Voskopojë (2000), dhe pas një aksidenti të komunikaionit rrugës për në spitalin e Korçës, kur u zgjova dhe: bërtita, luftë! Tek tashti, e shoh se unë, e kisha parashikuar luftën në IRJ të Maqedonisë, para ringjalljes në Korçë. Dhe, paralajmërimin e Luftës të 2001 -it, në IRJ të Maqedonisë. Sot, Maqedonia e Veriut.
Përndjekjet e mëvonshme policore dhe fetare, sulmet fizike, dhe heshtjen e fjalës të lirë. Aksidenti komunikacionit, në “Qafë – Thanë” (2007). Djegëjen e banesës në “Ҫair” të Shkupit (1993), shtëpisë Babait për së dyti here në rrugën “Serova”, në Shkup (2017). Përfundimi: shpallën, si “armik i shtetit të “përbashkët”: “spiun rus”, antishqiptar, dhe antifetar. Kulminacionin, e arritën me helmimin e djalit të vogël, të cilin e gjeta në dhomë pa shenja jete.
Sot, politikanëve të arratisur pas posteve partiake, pasurive personale, familjare, dhe partiake, kulturofagëve partiak u ka dalë gjumi. Vonë. Shumë vonë. Lotët u shkojnë rrëke për faqe. Klturofagët, që gjithë jetën si shërbetorë dhe argatë politik, vajtojnë postet e tyre partikake të pative politike: minstër, zv/minister, drejtorë, këshilltarë, anëtarë të komisioneve… Gjithë jetën në shërbim të rrufjanëve antishqiptar.
Dhe, jo për Popullin Shqiptar…
