Instalimi i sistemit politik liberal nga oligarkët dhe mafiozët politik në Kosovë pas shpalljes së Pavarësisë së shtetit të Kosovës po edhe përgjatë është burimi i të gjitha të këqijave që kanë ndodhur deri tash në Kosovë. Fakti se ish qeveritë e mëparshme duke e ushtruar pushtetin si monark dhe jo si qeveri e dalë nga vota e lirë e qytetarit ka prodhuar një revoltë të papërmbajtur te qytetarët e cila me vite është akumuluar sa tash pothuaj se është mbushur kupa e durimit veq sa nuk ka filluar të derdhet. Duke vepruar në kokë të vet,këto qeveri kanë bërë që të hapet një hendek i madh midis popullit dhe pushtetit. Në demokracitë e zhvilluara perëndimore populli e ka fjalën e parë dhe përfundimtare në të gjitha hallkat e shoqërisë, ndërsa detyrë e qeverive është kanalizimi dhe miratimi i atyre kërkesave që sovrani i parashtron.Tek ne ka ndodhur një fenomen i padëgjuar deri tani ndoshta edhe për shkak të specifikë së situatës
që ka vetë Kosova si dhe për arsye të mungesë s së traditës politike në kushte të sistemeve demokratike. Derisa në shtetet e Eiropës Lindjore kanë ardhur në pushtet partitë e djathta të cilat kanë sjellë një alternativë të re e mbështetur në parimet e demokracisë perëndimore, në Kosovë do të vijnë në pushtet, pikërisht në ato momentet vendimtare, një klasë politike që për bagazh politik dhe bindje të tyre politike kishin akoma ëndërrën komuniste dhe totalitare që ishte përmbysur gjithandej Forma të shumta të sjelljes së tepruar janë krejtësisht të ligjshme, megjithatë, një sjellje e tillë mund të ketë pasoja të mëdha publike, të tilla si shpërdorimi i aksioneve dhe humbja e pasurive. Shkatërrimi i vlerës ‘shkatërrim’ mund të mos jetë kriminal paraprakisht, por ka ndërlidhje me kriminalitetin dhe shmangien e përgjegjësisë. Në të kundërt, sjelljet e tepruara që përmbajnë një element të ‘mbushjes’, si aktet e dhunshme, por edhe grabitjet dhe grabitjet, lidhen me veprat kriminale. Për shembull, puna e fëmijëve është një tepricë e kapitalizmit të shfrenuar.
Ajo që është e papranueshme është e diskutueshme. Disa e konsiderojnë prostitucionin një teprim, të tjerëve një aktivitet të këndshëm të kohës së lirë. Dekadenca, shthurja dhe pasuria fyese nuk ngjallin reagime mosmiratuese paraprakisht. Prandaj, sjellja e tepruar nuk është nga përkufizimi e turpshme, perverse apo imorale. Për shembull, dhënia e të gjitha pasurive tuaja ose kalimi i një periudhe të zgjatur agjërimi mund të mbështetet në shumë miratim në shoqëri. Ndryshe është në rastin e mënyrës së pakujdesshme të trajtimit të pushtetit, pasurisë dhe pasurisë së ultra të pasurve. Për politikanët e korruptuar dhe sipërmarrësit e mëdhenj, përvetësimi dhe shfrytëzimi i të mirave publike duket i vetëkuptueshëm. Aktualisht, shumë oligarkë , dhe sigurisht shfaqin karakteristika kleptokratike.Pasuria e vlerësohet nga disa në milionë euro. Kur hasim në këto postime, reagimi ynë i parë është se diçka nuk është në rregull këtu, ka të bëjë me aftësi të çmendura, pasion dhe mospërputhje ekstreme.
Termi ‘tepricë’ mund të tregojë gjithashtu një situatë të jashtëzakonshme. Një shembull është Memorandumi i Tepërt (1969) i qeverisë holandeze mbi veprimet e dhunshme të ushtarëve holandezë në Indonezi, duke përfshirë vrasjen masive në Rawagede. Performanca e shfaqur ishte jashtëzakonisht e dhunshme dhe një largim nga ajo që mund të pritej. Po kështu është edhe “policimi i tepruar” për të cilin vdekja e dhunshme e George Floyd në Minneapolis në pranverën e vitit 2020 është një shembull tragjik. Dhuna ushtarake dhe policore sipas definicionit është dhunë e standardizuar dhe e rregullt. Kjo bën të mundur që të tregohet se ku dhuna kthehet në një tepricë dhune (Kjo vlen edhe për dënimin: shqiptimi i dënimeve mizore dhe çnjerëzore quhet i tepruar.Për të sqaruar temën e ‘eksesit’, sociologët dhe kriminologët janë frymëzuar nga vepra e shkrimtarit dhe filozofit francez Georges Bataille. Ky teoricien i teprimit njihet, së bashku me filozofë si Friedrich Nietzsche dhe George Sorel, si një ‘mendimtar i rrezikshëm’ që i kushtoi shumë vëmendje aspekteve irracionale, libidinoze dhe orgjastike të veprimit njerëzor.
Bataille e koncepton tepricën si energji të tepërt që mbetet pasi janë kryer aktivitetet (ri)prodhuese dhe janë plotësuar nevojat e nevojshme. Nëse ajo energji nuk mund të përthithet në rritjen e organizmit shoqëror, ajo duhet të çlirohet me tepricë: ‘Duhet shpenzuar, me dëshirë ose jo, në mënyrë të lavdishme ose katastrofike’ (Bataille, 1985: 21). Në këtë kontekst ai flet për një ‘ekonomi të përgjithshme të tepërt’ joproduktive, e cila ndër të tjera sjell humbje, shkatërrim, humbje dhe shpërdorim. Sipas Bataille, ky konsum i padobishëm është përcaktuesi kryesor i çdo kulture. Aktivitetet e mëposhtme heterogjene mund të kuptohen si humbje e energjisë së tepërt: luksi, lufta, zia, monumentet madhështore, garat, spektakli, artet, seksi i çoroditur – të gjitha aktivitetet që nuk kanë asnjë qëllim jashtë vetes.Bataille kritikon shoqërinë moderne, të orientuar drejt shërbimeve, në të cilën shkarkime të tilla mund të ndodhin në një masë më të vogël. Aktivitetet rituale dhe ekstatike bëhen të pakuptueshme dhe “ekonomia e përgjithshme e teprimit” që karakterizonte
