Partitë politike duken të shkëputura nga shoqëria. Votuesi gjen mënyra të tjera për të shprehur (mos) kënaqësinë e tij. Prandaj pyetja është, si i tërheq shteti njerëzit përsëri në politikë, përtej vetëkënaqësisë së internetit dhe medias?
Këto nuk janë kohë të arta për partitë klasike politike. Pothuajse në çdo zgjedhje në dekadën e fundit, ata kanë humbur votat, anëtarësia e tyre u zvogëlua dhe u rrënua nga skandalet e korrupsionit. pothuajse u tymos pas një flirti të shkurtër me pragun zgjedhor.
“Epoka e demokracisë partiake ka mbaruar, megjithëse partitë ende mbijetuan dhe morën pjesë në zgjedhje, ato ishin “aq të shkëputura nga shoqëria” saqë “ndoqën një formë të konkurrencës që ishte krejtësisht e pakuptimtë”. Arsyeja kryesore për këtë ishte presioni nga grupet e pushtetit jashtë politikës, të cilët mendonin se partitë ishin rritur shumë pranë mbështetësve të tyre. Në këtë mënyrë ata penguan politikën neutrale dhe mundësinë e një politike të përgjegjshme.Termi tregonte ngulitjen e politikanëve në shtet dhe vëllazërimin e rrezikshëm të partive të mesme, të cilat kishin filluar të ndanin postet nga grupe më të vogla dhe të vogla. Duke vepruar kështu, politika u bë pak më shumë sesa një rotacion i elitave.
Tashmë tregoi se antidoti i vjetër ndaj populizmit – më shumë ‘pjesëmarrje’, më shumë ‘edukim’ – ishte i padobishëm. Janë dashur mjete më drastike. “Lëreni atë tronditje koketë”, u përgjigj ai, “atë dënim të vetëkënaqur dhe falas të së keqes”.Çuditërisht, në reflektimin e gjithashtu, pak vëmendje dukej se i kushtohej thelbit të diskursit të kritikat ndaj ‘kartelit të partisë’ dhe dyshimit të vetë partisë që ajo strehon. Kjo është për të ardhur keq, pasi lë fatin e sotëm të partisë të paprekur nga format e tjera të organizimit – lëvizjet shoqërore, shoqatat e lira, aktivizmi në internet.
Por si i artikuloni atëherë alternativat institucionale, përtej një ndryshimi të qëndrimit rekrutues (“lini atë tronditje, atë dënim të vetëkënaqur”)? Nëse të gjitha zgjidhjet klasike – referendume në internet, këshillat e qytetarëve, konsulta në internet – janë thjesht gjalpë në trekëmbëshin populist, çfarë ndihmon vërtet.Jo më kot partitë politike përshkruheshin dikur si institucione kryesisht moderne. Ndryshe nga esnafët mesjetarë, anëtarësia në parti nuk ishte e detyrueshme – ishte një shoqatë e lirë, në të cilën qytetarët u bashkuan për të formuar kolektivisht një votë. Ata e bënë këtë duke caktuar përfaqësues, të cilët më pas mund të përfaqësonin interesat e tyre në nivelin shtetëror
