Për Vladimir Putin, pushtimi i Ukrainës duhet të jetë vetëm hapi i parë në luftën kundër Perëndimit. Megjithatë, plani i tij nuk ka gjasa të funksionojë. Në vend të kësaj, vendi i tij përballet me një të ardhme shkatërruese.
Synimi fillestar i udhëheqjes ruse ishte të kapte Ukrainën ushtarakisht dhe të instalonte një qeveri kukull, e cila do t´i urdhëronte forcat ukrainase t´i dorëzonin armët. Atëherë mund të mbahej justifikimi për “operacionin special ushtarak”, të cilin udhëheqja ruse e parashtroi vazhdimisht: se një qeveri e korruptuar e neo-nazistëve të varur nga droga në Kiev, po e shtyp popullin vëlla ukrainas.
Rusia mund të ishte paraqitur si një çlirimtare në vend, dhe përgjigja ndërkombëtare nuk do të ishte shpalosur plotësisht përpara se të përfundonte operacioni ushtarak. Ky ishte plani, por realiteti i luftës së agresionit rus në Ukrainë, është krejtësish ndryshe.
Ukraina nuk e kishte kërcënuar Rusinë kur presidenti rus donte të diktonte tre kërkesa për një dorëzim politik dhe ushtarak. Së pari, Ukraina duhet të çarmatoset; së dyti, duhet të marrë statusin e një shteti neutral të pafuqishëm; së treti, duhet ta njohë Krimenë si territor rus.
Ndërkohë, janë shtuar edhe dy pretendime të tjera. Ukraina duhet të njohë “Republikat Popullore” të Donjeckut dhe Luhanskut si shtete të pavarura dhe “denazifikimi” i elitës duhet të zbatohet.
Gjithçka në lidhje me akuzat ruse është e rreme
Është e gabuar që neo-nazistët sundojnë në Kiev, siç pretendon vazhdimisht lidershipi i Rusisë. Ai synon të ngjallë mbështetje në Rusi në kujtim të Luftës së Madhe Patriotike (Lufta e Dytë Botërore). Që Ukraina po synon armë bërthamore është e gabuar. Kjo duhet të shkaktojë një ndjenjë kërcënimi në Rusi. Nuk është aspak e vërtetë që Ukraina po e kërcënon Rusinë. Askush nuk dëshiron të vendosë armë bërthamore në Ukrainë (as edhe në vendet e tjera të Evropës Lindore).
Një pjesë e propagandës ruse apsorbohet në vetë Rusinë. Jashtë Rusisë, askush nuk e beson këtë (përveç disa propagandistëve të Putinit). Duket se është hapësira fikse e të menduarit e udhëheqjes ruse, pas sugjerimeve të presidentit francez që bisedoi me Presidentin rus. Rusia tani i beson propagandës së saj. Sigurisht, ajo po ndjek një qëllim krejtësisht tjetër.
Lufta e Putinit kundër Perëndimit është e ndarë në tre faza
Hapi i parë është mposhtja e Ukrainës dhe krijimi i saj si një shtet tribut rus. Rusia dëshiron të dominojë Ukrainën, ashtu siç po dominon ndërkohë Bjellorusinë – me mjete të ftohta. Sulmi ndaj perëndim duhet të bëhet më pas nga kjo zonë.
Në një qasje të mëtejshme, trupat e NATO-s do të largohen më pas nga shtetet e Evropës Lindore, nga shtetet baltike deri në Bullgari . Sipas Moskës, këto shtete mund të sigurojnë veten. Por në realitet, ato shtete nuk mund ta bëjnë këtë kundër epërsisë ruse.
Në hapin e tretë do të ndërpriten lidhjet mes Europës dhe SHBA-së. Atëherë sundimtari në Kremlin mund të shtyjë të gjithë Evropën në vijën e tij, sepse ushtria e tij dhe gatishmëria e tij për të përshkallëzuar, nuk do të pengohej nga askush. Pamëshirësia atëherë mbizotëron, si në tregimin më parë. E zgjeruar nga sfera e saj evropiane e ndikimit, Rusia do të ishte sërish në gjendje të jetë një fuqi botërore.
Putin do të marrë Ukrainën, por politikisht ai tashmë e ka humbur luftën
Ky është plani i presidentit rus. A mund ta zbatojë? Për momentin, situata e përgjithshme është zhvilluar, më shumë në kundërshtim me këtë plan. Është e parashikueshme që hapi i parë, nënshtrimi i Ukrainës, mund të ketë sukses. Forcat ruse nuk mundën ta largonin shpejt qeverinë nga vendi dhe të instalonin një të re, por janë në gjendje që Ukrainën ta kthejnë në rrënojë. Ata kanë përvojë në këtë. Grozni në Çeçeni dhe Aleppo në Siri mund të dëshmojnë këtë strategji luftarake të udhëheqjes ruse.
Në fund, pavarësisht se sa rezistencë mund të bëjë Ukraina, Rusia do t’i mundë forcat e saj, sepse ka më shumë fuqi shkatërruese dhe e përdor atë në mënyrë të pamëshirshme.
Megjithatë, politikisht Rusia e ka humbur tashmë këtë luftë. Rusia është e izoluar ndërkombëtarisht. Vetëm Bjellorusia, Eritrea , Siria dhe Koreja e Veriut, qëndruan me të në Asamblenë e Përgjithshme të Kombeve të Bashkuara. As Kazakistani, qeveria e të cilit sapo e shpëtuar nga Rusia, nuk votoi për Rusinë.
Rusia nuk do të jetë kurrë në gjendje të instalojë një qeveri kukull në Ukrainë, që të konsiderohet legjitime brenda dhe jashtë vendit. Kjo do të thotë se trupat ruse duhet të qëndrojnë në vend, si fuqi pushtuese. Kjo do t’u kushtojë me jetën shumë njerëzve.
Rusia përballet me një të ardhme shkatërruese
Rusia nuk mund t’i kundërshtojë ose t’i shmanget sanksioneve ekonomike, financiare, kulturore dhe sportive. Vendi po përballet me një zhvillim ekonomik shkatërrues dhe po bëhet gjithnjë e më shumë si Bashkimi Sovjetik dikur. Në represionin e brendshëm të shoqërisë civile, gjithashtu, Rusia është tani imazhi i Bashkimit Sovjetik.
Kina, e cila dëshiron të kompensojë disa nga pasojat e sanksioneve, po rishikon kreditë e saj përmes Bankës Aziatike të Investimeve në Infrastrukturë. Edhe nëse përmbahet ndaj sanksioneve, ajo nuk do të jetë në gjendje të mbështes ekonominë ruse.
Nëse Kina ndryshon pozicionin e saj ndaj Rusisë – e cila, meqë ra fjala, nuk ka absolutisht asgjë për të sugjeruar – Rusia do të ishte plotësisht e izoluar. Ekonomikisht dhe politikisht. Tepër të armatosur, por pa ndikim ndërkombëtar.
Vasal i Kinës
Por edhe nëse Kina i përmbahet politikës së saj, për të vazhduar mbështetjen ndaj Rusisë edhe pse ajo zhvillon një luftë agresive kundër fqinjit të saj, Rusia nuk do të jetë një fuqi ndërkombëtare më vete.
Ajo bëhet zyrtarisht një “partner” por në realitet do të mbetej një vasal i Kinës . Presidenti rus e ka çuar vendin e tij në këtë dilemë. Gjërat mund të shkojnë ndryshe vetëm nëse funksionon plani për të nënshtruar Evropën, si një sferë e ndikimit rus.
Për sa kohë që SHBA janë të angazhuara në Evropë , kjo nuk do të ndodh dhe nuk do të ketë sukses.
