Të gjithë kemi nevojë të ndihemi të dashuruar. Është pothuajse po aq e rëndësishme sa ngrënia ose gjumi: një nevojë vërtet themelore.
Kur ndjen se askush nuk të do vërtet, se nuk ke rëndësi për askënd, është sikur të jesh privuar nga ushqimi që të duhet për të jetuar. Ndërsa mbijetesa fizike varet nga ushqimi dhe gjumi, mbijetesa emocionale varet nga dashuria. Ndjenja se askush nuk ju do vërtet mund të vijë nga vende të ndryshme. Në parim, të gjitha qeniet njerëzore mund të ndihen kështu. Askush nuk na do në mënyrë të përsosur. Edhe dashuritë më të thella dhe më të sinqerta, si dashuria e nënës, janë të papërsosura dhe të paplota. Nëse e idealizon shumë dashurinë, mund të arrish në përfundimin se askush nuk të do vërtet, sepse nuk janë të gatshëm të japin jetën për ty.
Vërtetë nuk ju do askush?
Është relativisht e lehtë për dikë që të kuptojë se vetëvlerësimi i tyre është i ulët. Është gjithashtu e lehtë të thuash, “Epo, tani është thjesht të duash veten më shumë”. Për shkak se pritshmëritë e personave janë të larta dhe nuk përmbushen, ata mund të përfundojnë vazhdimisht të zhgënjyer. Nuk është se ju nuk doni veten, thjesht nuk mund të gjeni një mënyrë për ta bërë këtë. Nëse nuk e vlerësoni veten, atëherë kjo është humbja më e madhe.
A i privojmë të tjerët të na duan?
Ndonjëherë ne jetojmë në një gjendje të privimit emocional. Me fjalë të tjera, mungesa e dashurisë. Mund të arrijmë edhe në përfundimin se nuk duam të jetojmë kështu. Megjithatë, nuk është e lehtë të dalësh nga kjo gjendje. Në këtë pikë, ia vlen të pyesësh: a i privojmë të tjerët të na duan? Edhe pse ndjenja se askush nuk të do vërtet është shumë e thellë, dalja mund të mos jetë aq e largët. Ndonjëherë ka të bëjë vetëm me faljen e atyre që nuk na kanë dashur për shkak të kufizimeve të tyre emocionale.
Rruga për të dalë nga kjo gjendje…
Është e rëndësishme të pyesim veten nëse dimë t’i duam të tjerët. Ndonjëherë kemi dëshpërimisht nevojë për dashuri dhe kjo mund t’i trembë ose t’i largojë të tjerët. Ne mund të mos kemi zhvilluar as aftësi të mjaftueshme sociale. Ne gjithmonë mund të mësojmë të lidhemi me të tjerët në një mënyrë më të rrjedhshme dhe spontane. Është diçka që ne mund ta mësojmë, ta zbatojmë dhe ta praktikojmë. Ajo funksionon. Është hapi i parë për të thyer barrierën që na ndan nga të tjerët. Pastaj, pasi të hapim dyert, ndoshta do të mësojmë të ecim përpara në aventurën e jashtëzakonshme të dashurisë së ndërsjellë.
