Në Bronx, pjesë e qytetit New York, ku ishte e koncentruar një pjesë e madhe e komunitetit shqiptar, zakonisht shkonim edhe nga rrethina, nga se, aty qarkullonin, përveq tjerash edhe artikujt ushqimor sipas tradites kombëtare. Mu aty gjenim edhe gazeta, në gjuhën shqipe – ndonjë nga Shqipria dhe atë lokale Iliria.
Një ditë, në vitet e fundit të 90-tave, e vërejta gazetën BOTA SOT. E mora atë gazet dhe, as që më shkoi mendja pë gjërat tjera. Erdha në shtëpi dhe, në fillim e hulumtova historinë e gazetës. Ajo kënaqësi nuk mund të përshkruhet. Më duket se, atë gazetë e lexova fund e krye dhe më dukej se mu qelën sytë. Në veqanti, më bëri kënaqësi një artikull dhe fotoja e të madhit, të pavdekshmit Ibrahim Rugova, të cilin, sadopak e kisha edhe shok, nga se na pat njoftuar Anton Çeta qysh në Prishtinë, prandaj edhe, me vëmendje e përcjellësha aktivitetin e Ibrahimit, me karakter dhe interes kombëtar.
U përpoqa dhe, arrijta marrëveshje me pronarin e lokalit që, për çdo dit të ma ruan nga një gazet, ndërsa unë, i premtova, sëpaku dy herë në javë, do vij t’i marr dhe paguaj gazetat, ngase, nga Bronxi isha afro 100 km larg.
Me kalimin e kohës, lexoja dhe vëreja se me çka krejt, ballafaqohej gazeta dhe stafi. U shpreh dhuna madje edhe me vrasje, kundër Bota sot, por, megjithatë, veprimtaria informative e gazetës nuk u ndal.
E përgëzoi, pa masë, pronarin dhe mbarë stafin e gazetës BOTA SOT për azhuritetin dhe kualitetin e informacioneve. Jeni gazeta më prestigjioze, veproni dhe mos u ndali.
Luz Tomaj,
06/27/2022
