Referendumi dhe mobilizimi “i pjesshëm” nga Vladimir Putini janë njëkohësisht shenjë e dobësisë, dëshpërimit dhe njohjes së tij se situata në terren nuk po zhvillohet siç e imagjinonte ai, por edhe shtyrje e skenarit më të e Putin e konsideron si opsionin e fundit të dëshpëruar, përdorimin e armëve bërthamore.
Shkencëtarja politike ruse Tatiana Stanovaya nga Qendra Carnegie në Moskë thotë se me këtë Putini i tha Perëndimit se nëse Kievi nuk dorëzohet, “gjëja tjetër është një bombë atomike” dhe se Putini nuk dëshiron vetëm një fitore të luftës. “Ai ende dëshiron dorëzimin e Ukrainës”.
Megjithatë, referendumi është një reagim ndaj kundërsulmimit të suksesshëm të Ukrainës. Pas aneksimit të 20 për qind të territorit ukrainas, diku rreth madhësisë së Hungarisë (Rusia nuk kontrollon të gjithë territorin që synon të aneksojë), Putin dëshiron t’i ndryshojë gjërat diametralisht. Përkatësisht, siç thotë Olga Kovitidi, senatorja e Krimesë në dhomën e lartë të parlamentit rus, pas zbatimit të referendumit dhe aneksimit të atyre pjesëve ukrainase në Rusi, nëse Ukraina vazhdon me luftën, do të konsiderohet “agresion ukrainas” kundër Rusisë” dhe “Rusia ka të drejtë të mbrohet me të gjitha mjetet në dispozicion”, që përfshin armët bërthamore.
Putin vuri në dukje se Rusia ka të drejtë të përdorë armë bërthamore nëse “kërcënohet integriteti i saj territorial”. Me këtë ai dëshiron të frikësojë sërish perëndimorët me kërcënimet e tij. Krahas situatës së keqe në fushën e betejës, Putini u detyrua të ndërmerrte këto hapa që paralajmëroi dhe rezultatin dërrmues të qëndrimit të tij në samitin e Organizatës së Bashkëpunimit të Shangait (SOC) në Samarkand, nga i cili priste një triumf, por u shndërrua në një fiasko.
Përkatësisht, ai nuk gjeti mbështetje, në radhë të parë nga presidenti kinez Xi Jinping dhe kryeministri indian Narendra Modi.
