Të gjithë mund të kemi momente dekurajimi: të mos ndihemi sipas pritshmërive, të humbasim prindërit, të humbasim personin që dashurojmë, të kesh frikë të jesh përgjithmonë pa lidhje emocionale. Janë ato momente kur trishtimi na mbështjell dhe na mbyt me mantelin e tij të dobësisë … ato momente kur ndihemi pa forcë dhe pa asnjë motiv për t’u ngritur nga shtrati.
Momentet e krizës janë pjesë e jetës
Një aforizëm i vjetër nga Seneka thotë: “Përmes vrazhdësisë arrini te yjet”. Seneka e dinte mirë se si vështirësitë mund të krijonin karakterin e një personi. Ne mund ta shtrijmë këtë koncept në një nivel universal: diamantet lindin në zorrët e Tokës, të nënshtruar ndaj presioneve të paimagjinueshme; shumë lloje të kafshëve u është dashur të përballen me përvoja të dhimbshme për t’u përshtatur me vështirësitë e habitatit të tyre. Trishtimi i fortë dhe ndjenja e të jetuarit të një jete që nuk na takon janë ndjenja shumë të zakonshme kur kalojmë një kohë të vështirë. Të vazhdosh të mendosh se sa nuk e merituam këtë goditje fati nuk na ndihmon të ngrihemi dhe të fillojmë përsëri.
Pyetje shëruese për të kapërcyer momentet e dekurajimit
A mund ta përmirësoj ditën time?
A do të ma bëjë ditën më të mirë ankesa?
A jam vërtet i sigurt se kam arsye të ndihem keq?
A më zhgënjyen të gjithë në jetë?
A jam duke e ekzagjeruar për diçka që nuk meriton vërtet aq vëmendje?
A jam vërtet i sigurt se nuk kam alternativa për të përmirësuar gjendjen time aktuale?
A po përpiqem të shpëtoj nga problemet e mia?
A po mbaj edhe unë të shkuarën time?
A e bën jetën time më të mirë të menduarit keq për të tjerët?
