Pyes veten nëse ju ose dikush që njihni nuk jeni të fiksuar pas rendit. Nëse arrini tek pyetja, me siguri keni parë ndonjë sjellje të ekzagjeruar dhe joproporcionale në lidhje me rendin apo edhe pastërtinë. Çështja përfshin një dozë subjektiviteti sepse disa duan rendin, të tjerë kanë nevojë për pak çrregullim, një organizim jo shumë të strukturuar.
Nga njëra anë, një hapësirë e rregullt mund të japë ndjenjën e qetësisë, të një mjedisi që na predispozon për relaksim dhe përqendrim dhe mbajtja e gjërave në rregull të lejon t’i gjesh menjëherë, pa humbur kohë për të shkuar dhe për t’i gjetur kush e di se ku.
Nga ana tjetër, simetria dhe harmonia mund të bëhen gjithashtu diçka obsesive nëse, për shembull, personi i fiksuar pas rregullit, rregullon gjërat e sapo rregulluara, nervozohet nëse diçka nuk shkon, ua imponon sistemin e tij të tjerëve, paralajmëron kambanat e tjera si p.sh. ankth dhe përgjumje e vazhdueshme, me pak fjalë, nëse mania për rendin bëhet ndërhyrëse, deri në atë pikë sa të zhvlerësojë qetësinë personale dhe atë të të tjerëve.
Në fakt, mund të jetë një nevojë për kontroll, vështirësia për t’u hapur ndaj paparashikueshmërisë, emocioneve ose manisë mund të konfigurohet gjithashtu si një çrregullim obsesiv-kompulsiv.
Por diagnozat nuk përcaktohen lehtë, as me një artikull dhe as me thashetheme, ndaj nëse jeni një person i fiksuar pas rregullit dhe pastërtisë ose njihni dikë që është, përveç ndërgjegjësimit, merrni parasysh të kontaktoni një ekspert.
