Për vite të tëra, mbrëmjet i kaloja duke u “çliruar” me disa (ose më shumë) gota vere, për të lehtësuar presionin e pafund të ngarkesës mendore. Kisha kërkesat fizike të tre fëmijëve të vegjël dhe një listë të pafund detyrash mendore. Gjithmonë dukej se kishte gjëra të papërfunduara në fund të ditës. Ngarkesa e rrobave që nuk u palosën. Detyrat e shtëpisë të fëmijëve. Përgatitja e vakteve.
Puna ime nuk përfundoi kurrë dhe asnjëherë nuk ishte ‘mjaftueshme e mirë’. Nuk kishte orë të mjaftueshme në ditë për t’u kujdesur për gjithçka.
Kështu që iu drejtova verës, siç bëjnë shumë nëna. Ishte e shpejtë dhe e lehtë, dhe e di që nuk duhet ta them këtë, por funksionoi. Ato gllënjkat e para të verës lyen skajet e vrazhda të ditës sime. Mund ta ndjeja atë ndjenjën e mbytur në gjoksin tim të qetësohej. Nuk më interesonte aq shumë për zhurmën e tepërt stimuluese të fëmijëve të mi dhe mund të shikoja për një moment rrëmujën dhe të mos shqetësohesha. Ishte një shpëtim për mua.
Por një gotë vere nuk ishte kurrë e mjaftueshme, sepse trupi im filloi të kishte nevojë gjithnjë e më shumë për të përjetuar atë qetësi.
Mund të bëja edhe një muaj pushim por herë të tjera e gjeja veten duke pirë një shishe të tërë verë me nëna të tjera. Ne i thonim vetes se ne e meritonin këtë.
Ne meritojmë një arratisje. Ne meritojmë momente me mendje të qetë. Ne meritojmë disa orë ku nuk ndihemi të dërrmuar nën peshën e ngarkesës mendore, apo jo?
Më vjen keq që rrallë herë ndalemi të mendojmë nëse ndoshta meritojmë më shumë se kaq. Si mbështetja aktuale. Si një jetë nga e cila nuk kemi nevojë të arratisemi. Por përsëri, vera më turbulloi dhe i mbajti pyetjet që të mos thelloheshin më shumë.
Kur më në fund u bëra esëll, pata shumë inat pasi kuptova se të gjitha problemet që po mpija me alkoolin ishin sistematike dhe ato nuk do të largoheshin shpejt. Kjo e vërtetë të dhimbte si dreqi, por gjithashtu të hapte sytë. Pashë se sa shumë shoqëria i inkurajonte gratë dhe veçanërisht nënat, të pinin si një mekanizëm përballues për t’u marrë me jetët e tyre të stërngarkuar. Sepse vera është një zgjidhje e lehtë për një problem që askush nuk planifikon ta rregullojë.
Për ne është më e lehtë të qeshësh dhe të kthesh një gotë tjetër sesa të përballesh me faktin që nuk kemi mbështetjen që duam ose kemi nevojë.
Kjo është arsyeja pse nënat me të vërtetë “e meritojnë” verën. Sepse shoqëria, qeveria, punëdhënësit dhe ndonjëherë edhe partnerët tanë nuk besojnë se ne meritojmë më shumë. Të paktën jo aq sa duhet për të bërë më mirë për ne.
Le të ndalojmë së pretenduari se koha e verës është një akt përkujdesjeje për veten dhe jo një mënyrë për të mpirë dërrmimin e shkaktuar nga detyrimi për të marrë më shumë sesa mund të përballojmë.
Ne nuk kemi nevojë për verë. Ose të paktën nuk do ta bënim nëse shoqëria përveç se na quan heroina, duhet të na lërë të marrim frymë.
Lënia e alkoolit nuk ishte e vështirë për mua. Ishte e vështirë sepse papritmas nuk kisha ku të fshihesha nga ato pyetje të mbushura me tërbim se pse barra e ngarkesës mendore kurrë nuk u lehtësua. Përse gratë nuk po marrin mbështetjen që na nevojitet, edhe kur ne pyesim vazhdimisht. Unë nuk kërkoj më alkool. Ajo që dua janë përgjigjet. Zgjidhjet. Më shumë.
Nënat nuk e meritojnë verën. Ne meritojmë më shumë se kaq.
