Ndodh të kemi ndjesinë e lëvizjes me vështirësi, sikur të na bllokonin fijet e padukshme. Ndonjëherë zgjat aq shumë sa që lind depresioni dhe një ndjenjë e pashmangshmërisë.
Në këto raste ne jemi pothuajse gjithmonë të burgosur në marrëdhënie që na bëjnë të ndihemi keq: në çift, në familje, me miqtë apo në punë. Nuk jemi gjithmonë të vetëdijshëm për këtë, sepse mund të jetë një burg mendor: të bëjmë atë që duam, na bën të ndihemi fajtorë, sikur po tradhtojmë pritshmëritë e një prindi të rreptë.
Rruga drejt lumturisë është prerja e drurëve, marrëdhëniet që tani kanë vdekur, të cilat i mbajmë vetëm nga zakoni, që të mos ndihemi vetëm, nga frika e pasojave që janë më shumë imagjinare sesa reale. Por si të kuptoni se cilat marrëdhënie janë të dëmshme dhe cilat janë vetëm në një moment ngërçi? Është e thjeshtë: përpiquni të imagjinoni veten pas pesë vjetësh.
Nëse duke ju parë ende në atë vend pune, ose duke dalë me miqtë njësoj, ose duke pasur të njëjtat grindje me partnerin tuaj, ju bën të ndjeni një barrë të padurueshme mbi supet ose zemrën tuaj, kjo do të thotë se ajo marrëdhënie tani ka marrë fund. Mos insistoni, është koha për të ecur përpara.
