Në kohën kur pjesa më e madhe e jetës politike në Serbi aktualisht shënohet nga lufta e supozuar “e pabesueshme” e regjimit të Aleksandër Vuçiqit kundër miratimit të rezolutës për Srebrenicën në Kombet e Bashkuara, në të cilën, ndër të tjera, mohohet dënohet gjenocidi ndaj boshnjakëve në vitin 1995 në Potoçari në hapësirën publike, regjimi i presidentit të Serbisë emëroi Dejan Ristiq, drejtor i Muzeut të Viktimave të Gjenocidit (i cili nuk merret me Srebrenicën, por kryesisht me NDH mbi serbët në Luftën e Dytë Botërore) si Ministër i Informacionit, dhe si rrjedhim një lloj kontrolluesi i rrëfimit në hapësirën publike lokale.
Përkatësisht, si punëtor publik, Dejan Ristiq u shqua me deklarata pikërisht për mosnjohjen e gjenocidit në Srebrenicë, shmangien e përgjegjësisë, gjegjësisht zëvendësimin e gjerë të tezave të promovuara nga përfaqësuesit e regjimit serb të viteve nëntëdhjetë, të cilat. bazohet në rritjen e narrativës bazuar në themelet e pyetjes – A, çfarë na kanë punuar?
Kështu, në maj të vitit të kaluar filloi seminari për mësimdhënësit e shkollave fillore dhe të mesme “Të mësojmë për gjenocidin e kryer ndaj serbëve”, i cili realizohet nga Muzeu i viktimave të gjenocidit. Qëllimi i seminarit, është bërë e ditur, është që të trajnohen mësimdhënësit se si ta afrojnë këtë temë madhështore te nxënësit, shkruan portali Danas.
Nëse e anashkalojmë periudhën e “provimit” ndaj qeverisë aktuale në fushën e mohimit të gjenocidit të Srebrenicës, pra ndikimin e momentit që pikërisht në këtë kohë (votimi i rezolutës për gjenocidin e Srebrenicës në OKB) merr pozicionin e kontrolluesit të fjalës publike, le të veçojmë deklaratat e tij “më të freskëta”.
Dhjetë ditë më parë, Dejan Ristiq tha se askush nuk i konteston viktimat e krimit kundër njerëzimit që ndodhi në korrik të vitit 1995 në Srebrenicë, por shkenca historike dhe faktet kontestojnë se atje ka ndodhur gjenocidi dhe se rezoluta që do të diskutohet nga Asambleja e Përgjithshme në Maji i Kombeve të Bashkuara është një mënyrë për të ndërtuar një narrativë anti-faktike dhe antihistorike që do të stigmatizonte një komb të tërë.
Mohimi i gjenocidit në Srebrenicë, i cili kur ndodhi, kreu joformal dhe “diktatori” i jetës politike në Serbi, si dhe justifikimi i kolegëve të tij të koalicionit nga Partia Socialiste e Serbisë, ishin shumë të pranishëm dhe aktivë në partitë e tyre politike, janë të pandashme dy mandate kur nga shfaqjet publike të Dejanit.
Një fjalim i tillë i ministrit të ri të Informacionit në publik është thuajse i vetmi, më i spikatur dhe thjesht mbizotërues.
Prandaj, në këtë moment nuk është aspak çudi që kur pothuajse e gjithë bota do t’i shënojë autorët e gjenocidit të Srebrenicës, individualisht, së bashku me politikat që i lindën dhe përfaqësuesit e tyre – si ministër për informacion dhe kontroll. i fjalës publike në Serbi, Aleksandar Vuçiq zgjedh mohuesin e tij të shquar “të lartë”, të dekoruar me tituj vendas të punëtorit historik.
