Kerofobia është një neologjizëm, që nuk njihet nga nozografia psikiatrike, që do të tregonte një lloj “frike nga lumturia”. Një vështirësi për disa njerëz për të përjetuar dhe shijuar emocionet pozitive dhe ngjarjet shpërblyese të jetës. Por a është vërtet kështu?
Kerofobia: Një herezi postmoderne?
Në shumë qarqe tani është zakon që vazhdimisht të shpikin neologjizma për të treguar forma të vjetra dhe të reja të shqetësimit emocional, jo gjithmonë psikopatologjik, që karakterizojnë qeniet njerëzore. Një garë për të kataloguar, duke imituar një nomenklaturë psikiatrike, çdo manifestim të ndjenjës apo sjelljes njerëzore që devijon nga “norma” e pritur qetësisht…
Lumturia dhe konformiteti social
Një artikull shumë i vjetër, si dhe sugjestionues, i botuar në vitin 1967 të largët në Buletinin Psikologjik me titull: Lidhjet e lumturive të pranuara që propozon një lloj “listimi” të karakteristikave të një personi të lumtur. Ky duhet të jetë: i ri, i shëndetshëm, i arsimuar mirë, i paguar mirë, i larguar, optimist, i shkujdesur (Zoti na ruajt …!), fetar, i martuar, me një punë të mirë, vetëvlerësim të mirë, sens moral, ambicie modeste …Akoma më konformist duket të jetë aludimi për konceptin e “familjeve të paprekura dhe të lumtura” të Programit Amerikan Mercury të viteve 1960 (Vaillant, 2003; Grasso dhe Stampa, 2006). Këto përkufizime konformiste duket se e kuptojnë lumturinë si një lloj “detyre” që mund të urdhërohet dhe të përshkruhet. Kur nuk është një produkt që mund të blihet dhe konsumohet lehtësisht…
“Nuk ju mungon asgjë! …”
Shëndeti, pasuria, statusi social janë ndër faktorët objektivë që i atribuohen më stereotipisht lumturisë. Është e vetëkuptueshme – për kerofobinë fantazmë – që ata që janë me fat që t’i kenë ato “duhet” të jenë të lumtur … Siç thotë shprehja e vjetër që, duke fajësuar çdo person për çdo shenjë shqetësimi emocional, thotë “por për çfarë ankohesh? … nuk ju mungon asgjë!”.
Le të mos gënjehemi nga kerofobia
Kushdo që mendon se nuk mund t’i shijojë gjërat ndërpersonale ose situatat që ne natyrshëm do të ishim të prirur t’i përkufizonim të lumtur, nuk është një deviant… Ata ndoshta kanë arsye të mira për të mos u ndjerë në përputhje me mjedisin e tyre, ata mund të ndjejnë dhimbje ose shqetësim për këtë, por jo ai është sigurisht aq i sëmurë sikur të kishte fruth, aq më pak i çmendur. Motivimet e ne qenieve njerëzore janë të shumta, shpesh kontradiktore dhe jo gjithmonë të vetëkuptueshme për veten tonë. Ndonjëherë, në vend që të etiketoni diçka që nuk duket aq e thjeshtë dhe e përputhshme sa do të donte, do të ishte më mirë të mirëprisni, të pyesni veten dhe të përpiqeni të kuptoni…
