Duke iu referuar Rusisë, fuqia bërthamore tani përdoret kryesisht për të treguar atë që është padyshim kërcënimi më i madh për Ukrainën dhe botën, mundësinë që Vladimir Putin të vendosë të ngrejë shiritin e përplasjes duke lëshuar çdo lloj pajisje atomike. Taktike, strategjike, “të pista” apo thjesht një provë, mundësia që Kremlini t’i japë një përparim bërthamor konfliktit të nisur në shkurt është një çështje që angazhon të gjitha kancelaritë e botës, pasi rrezikon jo vetëm rishkrimin e bilancit strategjik global, por edhe për të ndryshuar rrënjësisht rrjedhën e luftës.
Nëse kjo është një pikë thelbësore për kronikën e luftës, por edhe për të kuptuar zhvillimet e diplomacisë botërore, ka, megjithatë, një pistë tjetër, gjithmonë bërthamore që rrjedh shpejt nga Rusia pavarësisht izolimit nga Perëndimi. Ky binar përfaqësohet nga fuqia bërthamore civile, dhe në veçanti nga të gjitha ato marrëveshje ndërkombëtare të menaxhuara nga gjigandi rus Rosatom, me të cilat Moska arrin të mbajë një rrjet të dendur interesash që madje kapërcejnë vështirësitë e dukshme në përballjen me gjigantin euroaziatik.
Siç shkruhet në Il Domani, është në fakt një nga akset mbi të cilat mbështetet “pesha e energjisë ruse”, e cila është “një nga armët e fuqisë së butë” në duart e Vladimir Putin për të ushtruar presion mbi vendet që kanë nevojë për mbështetjen energjetike të Moskës”.
Problemi lindi mbi të gjitha me luftën në Ukrainë pasi, me rritjen e sanksioneve kundër Moskës, sektori i energjisë ishte sigurisht më i rëndësishmi për ekuilibrin ekonomik ndërkombëtar, jo vetëm Rusia. Megjithatë, nëse çështja e hidrokarbureve ishte më e rëndësishmja, sepse ajo ndikoi edhe në opinionin publik evropian në një mënyrë më të ndjeshme, fronti bërthamor ishte kryesisht i nënvlerësuar, nëse jo pothuajse i anashkaluar në krahasim me atë të gazit dhe naftës.
