Kina ka nisur një projekt për ndërtimin e një termocentrali diellor hapësinor në orbitë që mund të prodhojë më shumë energji sesa mund të merret nga të gjitha burimet në Tokë, ndërkohë që Japonia njoftoi se është gjithashtu në rrugën e duhur për të nisur transmetimin e energjisë diellore nga hapësira në Tokë në fillim të vitit të ardhshëm.
Sipas planeve të Akademisë Kineze të Teknologjisë Hapësinore, testi i parë i transferimit të energjisë nga hapësira në Tokë duhet të bëhet që në vitin 2028, kur një satelit eksperimental do të lëshohet në orbitën e ulët të Tokës.
Deri në vitin 2030 është planifikuar vendosja e një termocentrali pilot prej një megavati në orbitë gjeostacionare dhe deri në vitin 2035 sistemi duhet të arrijë një kapacitet prej 10 megavat.
Deri në vitin 2050, duhet të ndërtohet një termocentral i madh orbital me një kapacitet prej dy gigavat, i cili do të prodhonte rreth 100 teravat ose 100 miliardë kilovatë energji, në vit. Kjo është rreth 25 për qind më shumë se hidrocentrali më i madh në botë.
Long Lehao, një shkencëtar raketash dhe anëtar i Akademisë Kineze të Inxhinierisë, tha në një leksion të raportuar nga South China Morning Post se ishte “po aq e rëndësishme sa lëvizja e Digës Three Gorges në orbitë gjeostacionare 36 mijë kilometra mbi Tokë”.
“Është një projekt i mrekullueshëm që ne mund ta presim me padurim”, shtoi ai.
Energjia diellore hapësinore e Kinës do të funksionojë duke mbledhur energjinë e diellit me panele të mëdha diellore, më pas duke e shndërruar atë në mikrovalë që do të dërgohen përsëri në Tokë, ku energjia e tyre do të kthehet në energji elektrike.
Ai do të vendoset në një orbitë gjeostacionare mbi ekuator, gjë që do ta lejojë atë të qëndrojë vazhdimisht mbi të njëjtën pikë në Tokë dhe kështu të jetë vazhdimisht e drejtuar drejt Kinës.
Për shkak se do të jetë lart mbi atmosferë dhe mbi pjesën më të madhe të hijes së Tokës, do të jetë në gjendje të marrë rrezet e diellit pothuajse gjatë gjithë kohës, pavarësisht nga kushtet e motit, retë apo nata, që është një kufizim i të gjitha sistemeve të Tokës.
Një nga risitë kryesore në këtë projekt janë panelet diellore që do të jenë më efikase në hapësirë, ndër të tjera për shkak të intensitetit më të madh të dritës së diellit për shkak të mungesës së atmosferës, lagështirës dhe pluhurit.
Një studim i NASA-s tregoi se termocentrale të tilla hapësinore mund të prodhonin energji elektrike deri në 99 për qind të kohës në vit. Long tha në leksionin e tij se “energjia e saj e mbledhur në një vit do të ishte e barabartë me sasinë totale të naftës që mund të nxirret nga Toka”.
Vlerësohet se rrjeti diellor, kur të montohet plotësisht, do të jetë rreth një kilometër i gjerë, që do të thotë se do të jetë më i madh se shumë instalime tokësore. Kjo nënkupton që lëshimi i komponentëve në orbitë do të kërkojë raketa jashtëzakonisht të fuqishme.
Për këtë qëllim, Long dhe ekipi i tij po zhvillojnë raketën e ripërdorshme CZ-nëntë për ngarkesa të rënda me një kapacitet ngritës prej njëqind e pesëdhjetë tonësh. Kjo është pothuajse si dërgimi i një balene të rritur në hapësirë me një fluturim.
Japonia njoftoi së fundmi se është gjithashtu në rrugën e duhur për të filluar transmetimin e energjisë diellore nga hapësira në Tokë që në fillim të vitit të ardhshëm, kështu që duket se termocentralet diellore hapësinore mund të bëhen sfida tjetër e madhe në garën hapësinore.
Burimi: botasot.info
