Debutimi me kombëtaren, goli i parë që i ka siguruar etiketën e “golashënuesit më të ri në historinë e kombëtares italiane” dhe provimet e pjekurisë: kjo e 2022-shit ka shumë mundësi të jetë një verë e paharrueshme për Wilfried.
Sulmuesi i Zyrihut, datëlindja 2003, është bërë tashmë futbollisti italian më i përfolur në kohët e fundit, por vazhdon rrugëtimin e tij si futbollist me përulësi dhe përkushtim. Këtë e ka deklaruar edhe në intervistën e fundit të dhënë për Sportweek.
Për Gnonto është shumë e rëndësishme të përdorë fjalët dhe konceptet e duhura në gjuhën italiane, akoma më shumë duke qenë një futbollist:
“Futbolli ndiqet nga të gjithë, për këtë arsye është e rëndësishme për mua që të flas mirë dhe të shpreh koncepte inteligjente, sepse shpesh mendohet për futbollistin si një njeri sipërfaqësor”.
Gnonto i ka idetë e qarta për të ardhmen: “Ëndërroj të luaj te Barcelona. Messi është një idhull edhe tani që është te PSG. Ka bërë shumë sakrifica në jetën e tij, familja e tij e ka mbështetur gjithmonë edhe në vështirësi. Nuk e harron origjinën e tij, është i qetë dhe e shikoj veten time tek ai. Më pas, në fushë luan si askush tjetër”.
Tek Inter-i ka shkuar në moshë shumë të re, në 2012-ën, kur ishte vetëm 9 vjeç, por Gnonto edhe ka qarë për ngjyrat zikaltër: “Luaja tek Inter Suno, afër Novaras. Bëra disa turne kundër Inter-it dhe pas një viti isha në Milano.
“Nuk u bëra menjëherë tifoz, sepse për mua ekzistonin Messi dhe Barcelona, por më pas më ka bërë për vete dhe edhe kam qarë për të”.
Gnonto ka rrëfyer episodin: “Më ndodhi gjatë Inter-Juve të 2018-ës, ndeshja e kartonit të kuq të munguar për Pjanic pas ndërhyrjes ndaj Rafinha-s. Shënoi Higuain në fundin e ndeshjes dhe Juventus siguroi titullin. Unë isha në San Siro dhe kam shpërthyer në lot. Aty jam bërë tifoz i Inter-it.
Pas një sezoni të lodhshëm dhe të mbushur me arritje të rëndësishme, për Gnonto ka ardhur edhe momenti i diplomës. Futbollisti italian jep provimet e pjekurisë: “Provimi i italishtes po shkon mirë, isha i qetë. Matematika është lënda që kam patur gjithmonë më shumë frikë”.
