Nuk ka dyshim se frika nga dashuria ekziston. Ata që i kanë dhënë vetes detyrën për të dashur intensivisht, e dinë shumë mirë se dashuria është vetëm për trimat. “Të duash me gjithë zemër” mund të jetë një nga përvojat më befasuese, por edhe një nga më të hidhurat kur gjërat shkojnë keq. Duhet të jemi të vetëdijshëm për frikën tonë, pasi vetëm duke e identifikuar atë do të jemi në gjendje ta përballojmë dhe të dalim me hijeshi nga peripecitë e dashurisë.
Pse “frikësohet” dashuria?
Jemi mësuar të plotësojmë nevojat tona menjëherë saqë gjithçka që nuk mund ta kontrollojmë na frikëson. Dhe ndodh sepse dashuria është një aventurë ku nuk shkruhet asgjë, ku fati është i mundshëm dhe ku nuk mund të kemi kurrë asgjë të sigurt. Kjo është arsyeja pse rreziku është një konstante në marrëdhëniet në çift. Por konkretisht, çfarë fshihet pas frikës nga dashuria? … Në përgjithësi, pas frikës së supozuar në dashuri, ajo që fshihet me të vërtetë është një frikë e fortë dhe e thellë e shumë gjërave të tjera: të angazhohesh; të gabosh, të refuzohesh; të eksplorosh të panjohurën; të manipulohesh; të zhgënjehesh; të humbasësh lirinë; të braktisesh; të dalësh nga zona e rehatisë; të tradhtohesh; abuzohesh; të vuash nga papërgjegjshmëria; lëndimi dhe vuajtja.
Në realitet, është shumë e vështirë për dikë të zhvillojë një frikë patologjike nga dashuria, një çrregullim që njihet ndryshe si filofobi. Njerëzit instinktivisht kërkojnë afeksionin dhe mbështetjen e të tjerëve dhe shpesh përdorim frikën e dashurisë për të maskuar frikërat e tjera. Vetëm një person që ka jetuar një përvojë shumë traumatike mund të zhvillojë një frikë të sëmurë nga dashuria romantike ose diçka ndryshe.
Çfarë e shkakton frikën nga dashuria?
Dashuria nuk njeh frikë (ose nuk duhet të jetë), pasi në vetvete, është diçka pozitive. Nuk është se keni frikë nga dashuria, por nga pasojat e mundshme të saj. Faktorët që provokojnë frikën e dashurisë mund të jenë disa, megjithatë, ndër më të zakonshmit mund të gjejmë: vetëvlerësim i ulët; jetë e zgjatur si beqar; aftësi të dobëta sociale; ndrojtje; mangësi afektive; dështimet në dashuri; pritshmëritë joreale; imoraliteti; trauma e fëmijërisë; vetmia.
Si lind frika nga dashuria?
Frika e dashurisë lind nga kulti i paprekshmërisë si një mënyrë jetese, “të mos e ekspozosh kurrë veten” për të shmangur rreziqet dhe për të mbajtur larg vuajtjet. Nga ajo nevojë e domosdoshme për “të qëndruar të sigurt”. Sigurisht, ata që nuk ndërmarrin rreziqe janë të sigurt, por dhe as nuk do të shijojnë gjërat e mira në jetë. Të tjerët, gjëja e fundit që duan, është të arrijnë dashurinë e matur, pasi u kërkon atyre të përballen me përgjegjësi për të cilat nuk janë të përgatitur.
Personalitete të papjekura, të cilët duan vetëm të shijojnë dhe “të jetojnë muajin e mjaltit” ose fazën e dashurisë, por me një prirje të pavlefshme për të bërë kompromis. Një variant tjetër është kur frika nga dashuria është pasqyrim i frikës nga vdekja: “frika se gjithçka do të marrë fund, dhe e mira do të marrë fund”. Është frika e humbjes. Shkrimtari i famshëm Ernest Heminguei thoshte: “Dashuria do t’ju japë një armëpushim me vdekjen… kur të dashuroni me të vërtetë, do të harroni dhe frikën nga vdekja”. Ju duhet të “hidheni në pishinë”, të merrni rreziqe. Kjo është mënyra e vetme për t’u maturuar dhe rritur, edhe pse nuk është qëllimi përfundimtar i një marrëdhënieje, është një kërkesë.
Si mund ta di nëse kam frikë nga dashuria?
Identifikoni qëndrueshmërinë tuaj, domethënë idetë që keni krijuar dhe përforcuar gjatë gjithë jetës tuaj. Çfarë besimesh irracionale keni për dashurinë? … “Nuk dua që zemra ime të thyhet”; “Të gjithë burrat / gratë janë të barabartë”; “Marrëdhëniet gjithmonë sjellin probleme”; “Kam një personalitet shumë të vështirë”; “Kur bie në dashuri jam shumë e ndjeshme”; “Jam i destinuar të jem vetëm”; “Të tjerët thjesht duan të përfitojnë”, etj.
Pastaj analizoni marrëdhëniet tuaja të vjetra dhe përpiquni të identifikoni se cilat aspekte ose karakteristika kanë të përbashkët ata njerëz me të cilët jeni dashuruar. Në fund të analizës me siguri do të habiteni, pasi do të njihni “modele të personalitetit” me të cilat jeni më të lidhur, si dhe ato që i zmbrapsni. “Është më mirë të keni dashuruar dhe humbur sesa kurrë të mos keni dashuruar”, Tennyson.
A nënkupton dashuria vuajtje?
Jo, nuk ka pse ta nënkuptojë. Ndërsa marrëdhëniet janë një “shtytje dhe tërheqje” e vazhdueshme, nuk ka pse të jetë martirizim ose torturë. Ai që nuk rrezikon, nuk fiton. Sigurisht, duhet të jemi të kujdesshëm dhe “tokë prove” para se të futemi në detin e së panjohurës. Kurrë nuk e dimë se çfarë ose kush mund të na dëmtojë. Por a jeni vërtet të gatshëm ta ndërmerrni këtë hap? Apo thjesht po blini kohë që të mos e bëni kurrë atë? Ajo që dua të them, është çështje probabiliteti.
Mbase mund ta keni të vështirë, por kjo thjesht do të thotë që po mësoni dhe po ndryshoni. Vlerësoni nëse frika për t’u lënduar vlen më shumë, ose mundësia që përvoja të jetë e mrekullueshme. Mos kini frikë, vuajtja për dashurinë është normale. Ka edhe shumë që kanë arritur të gjejnë atë person të pabesueshëm dhe unik që, po të mos kishin marrë përsipër rrezikun, nuk do të ishin takuar kurrë.
Dashuria është vetëm për trimat
Mos lejoni që frika t’ju ndalojë të keni një përvojë unike. Kjo është arsyeja pse dashuria është vetëm për trimat, një frikacak nuk do të ndërmarrë kurrë rreziqe, aq më pak për dashurinë. Mos lejoni që frika t’ju paralizojë dhe t’ju ndalojë të shprehni ndjenjat tuaja. Jetojini, bëjini tuajat, shprehini; por mbi të gjitha, shijojini ato!
Bëhu trim, një nga ata që luftojnë majë më majë dhe jo saktësisht për të shpëtuar një princeshë, por më tepër për të kapërcyer veten e tyre. Shtyni rehatinë dhe sigurinë tuaj, dëshirën për të kontrolluar të pakontrollueshmen. Fito betejën kundër frikës dhe jepi vetes mundësinë për të jetuar një dashuri unike dhe të veçantë.
