Mendoni gjithmonë për këtë të vërtetë të thellë: ju nuk i përkisni askujt dhe askush nuk ju përket. Ju jeni vetëm në këtë Tokë për pak kohë. Arsyeja e vërtetë është krejtësisht e ndryshme nga çdo gjë që mund të kishit imagjinuar. Anëtarët e familjes suaj pretendojnë se ju i përkisni atyre. Megjithatë, nëse do të vdisnit dhe do të rilindnit në vendin fqinj, a do t’ju donin ata? A do të të njihnin?
Miqtë tuaj pretendojnë se ju u përkisni atyre, por nëse do të ndalonit disi t’i kënaqnit ata, ndoshta nga ndonjë keqkuptim i kotë, sa prej tyre do të rrinin me ju? Jo të gjithë, sigurisht.
Njerëzit pretendojnë se i duan të tjerët, por në fakt ata duan veten e tyre, sepse dashuria që ata ndjejnë për të tjerët ka për qëllim vetëm t’i bëjë të kënaqë.
Dashuria e vërtetë e gjen lumturinë, edhe me koston e një sakrifice të madhe personale, në lumturinë e të dashurit. Sa njerëz duhen në këtë mënyrë? Shumë pak! Dhe nga këta, sa prej tyre ia kthejnë me të njëjtën mënyrë dashurinë? Akoma më pak! Vetëm Dashuria jonë për Dashurinë është gjithmonë plotësisht e ndërsjellë … Të duash vetëm për kënaqësinë e të Dashuruarit…
Sepse Dashuria është pranë nesh dhe na mbështjell kur të tjerët largohen. Dashuria na do kur të tjerët kthehen kundër nesh. Dashuria na kujton kur të gjithë na harrojnë. Ne jemi të Dashurisë dhe vetëm të Dashurisë, për gjithë Përjetësinë.
