Familja është e çmuar dhe e pazëvendësueshme, por ndonjëherë edhe toksike. Me kalimin e viteve dhe mëshimit të mendësisë se familja është një institucion i palëkundur, këto sjellje toksike janë normalizuar, ama kjo nuk e zhbën faktin se këto sjellje ndikojnë në pjesëtarët e saj.
Mendimi se nuk duhet që të kundërshtosh prindërit
Nëse ti ke një mendim ndryshe apo nuk bie dakord, është mëse normale që të kundërshtosh prindërit. Ata duan më të mirën për ty, por jo domosdoshmërisht e dinë cila është me e mira për ty.
Duhet të tolerosh ata që të bëjnë keq sepse janë “gjaku yt”
Lëndimi emocional apo fizik mbetet një traumë afatgjatë, ndaj ndoshta familjari duhet të mendojë që nuk duhet të të bëjë keq pikërisht për të njëjtën arsye, sepse është “gjaku yt”.
Pritshmëria që fëmijët të përgjigjen për kërkesat e prindërve
Shumë fëmijë ndiejnë presionin e të tjerëve që të përkujdesen për prindërit dhe të përmbushin nevojat e tyre, të jenë shpatulla mbështetëse, të kujdesen për shëndetin e tyre dhe të sakrifikohen për prindërit.
Prindërit presin që fëmijët t’u binden sepse “kështu thonë ata”
Ky nuk është një argument dhe për më tepër, nuk ka një pasojë. Fakti që dikush thotë diçka, nuk e bën “gjënë” as të ndaluar dhe as të pasigurt.
Liria e të shkelurit kufijtë e të tjerëve
Nëse kufijtë, qofshin ata privatësia, dëshira për të përjetuar një lidhje romantike pa vëzhgimin e prindërve, apo edhe respektimi i fëmijëve, shpeshherë shkelen me justifikimin e “kontrollit”.
Sjellja sikur gjithçka shkon më së miri
Ka shumë raste kur prindërit dhunojnë fëmijët, i gjykojnë, krahasojnë, shkaktojnë trauma dhe sillen sikur gjithçka shkon për mrekulli. Kjo i bën fëmijët të ndrydhin ndjesitë e tyre për një kohë të gjatë dhe më pas, të përballen me moskontrollimin e inatit.
