Blog

Gjetja e një foshnje të porsalindur pa shenja jete në një deponi mbeturinash në fshatin Butovc, sa tmerroi opinionin publik po aq edhe ngriti pyetje, për të cilat pritet të përgjigjen organet e rendit.

Por në raste si ky, tregohet nevoja për një Sistem Informativ Shëndetësor i cili sipas njohësve të fushës, do t’ua lehtësonte punën organeve të rendit.

“Po të kishim sistem informativ shëndetësor shumë lehtë do ta dinim që cilës nënë po i mungon fëmiu. Ky rast ëahtë identifikuar nga një kalimtar por ne muk e dimë se çka ndodhë me raste të kësaj natyre. Për shembull institucionet private mund të bëjnë aporte siç ishte rasti në Drenas ku mund të mos raportohen dhe kjo shkakton një shqetësim. Në SISH, çdo lindje çdo kontrollë evidentohet dhe do ta dinim. SISH ka arsye plot se pse s’po bëhet por dëmet janë të mëdha, është ajo ABC-ja mbi të cilën ndërtohet një sistem normal shëndetësor. Ka mungesë të vullnetit politik që nuk po e vendos si prioritet këtë gjë të tillë. Moskoordinimi institucional, SISH shkon përtej saj. Ka kapacitete të kufizuara teknike dhe njerëzore, shtrirja e rrjetit dhe nuk i kemi njerëzit e gatshëm me punu në të. Dhe tjetra, frika nga transparenca dhe llogaridhënia”, ka deklaruar Besim Kodra, Drejtues i Shoqatës së Pacientëve.

Të njëzëri janë edhe ish-drejtues të Qendrave për Punë Sociale të cilët thonë se do të evidentoheshin edhe rastet në klinika private.

“Për të gjitha pikëpyetjet, mund të gjindet një rrugë që të shpien deri tek arsyeja. Gjendja fizike e një personi shtatzënë ndryshon dhe një shtatzënë nuk mundet të qëndroj brenda katër mureve për tërë atë kohë. Lindjen e ka kryer dikun, në institucion shtetëror, privat apo shtëpi. Kosova ka problem të madh, nuk i funksionon SISh ku kanë mundur të realizohen kontrollohen dhe pastaj shumë lehtë të hyhet në evidencë”, ka deklaruar Vehbi Mujku, Ish-drejtor i Qendrës për punë sociale.

Në një përgjigje gjatë këtij viti, MSH kishte deklaruar për televizionin se negociuar marrëveshja me Bankën Botërore për financimin e SISh-it, por kjo marrëveshje nuk ka kaluar në Kuvendin e Republikës së Kosovës, veprim pas së cilit do të niste puna për funksionalizimin e tij.

Transporti publik në fshatrat e Gollakut të Prishtinës dhe Kamenicës, konkretisht në Gllogovicë dhe fshatin fqinj Krilevë do të lehtësohej sikur të organizohej një vendndalim i përbashkët për autobusë në mes dy fshatrave. Në këtë mënyrë do të shkurtohej rruga për 1.5 kilometra, të cilën rrugë duhet përshkuar banorët e këtyre anëve aktualisht.

Ramush Cakolli, banor i fshatit Krilevë, thotë se do ta falte edhe tokën e tij vetëm të realizohej stacioni i përbashkët për autobus. Kjo për faktin se banorët e këtij fshati të Kamenicës udhëtojnë 1.5 kilometër për të shkuar në stacionin e autobusit në fshatin fqinj Gllogovicë për të vazhduar rrugën për në Prishtinë.

“Zbresin, plaka, fëmijë…dimrit është vonë në ora tetë edhe këtu nuk është keq kudo që merret vendimi le të bashkohen për një lehtësi, për një bashkim, për një ardhmëri ma të sigurtë ma të saktë ma të respektueshme për gjeneratat që po na vijnë pas nesh”, tha Cakolli.

Dita – ditës po revitalizohet fshati, andaj lehtësimet në infrastrukturë do të ishin jetike për banorët.

“Nuk është edhe aq shumë e zorshme për me krye. Dy komunat me u bë bashkë edhe e lehtëson qarkullimin”, tha Vehbi Cakolli, banor i fshatit Krilevë.

Ramush Cakolli thotë se numri i qytetarëve të cilët po e shfrytëzojnë transportin publik po shtohet çdo ditë e më shumë.

Komuna e Prishtinës ka lëshuar një linjë të “Trafikut Urban” nga Prishtina deri në Gllogovicë, ndërsa komuna e Kamenicës ka njoftuar banorët e Krilevës se janë të gatshëm të arrijnë një marrëveshje, që autobusi që vjen deri në Gllogovicë, ta shfrytëzojë edhe territorin e Kamenicës, përkatësisht fshatin Krilevë.

Rexhepi vazhdon t’i qëndrojë fjalëve që i tha të vëllait, Mehmetit, sapo hynë në studion e “Shihemi në Gjyq” ku i kërkoi llogari pse e kishte sjellë. Në pjesën e dytë të rubrikës të së “Dielës Shqiptare” në Tv Klan, ai ngulmon se Mehmeti “ka bërë gabimin më të madh” sepse e di që ka kaluar humbjen e parave, vuajtjen e dënimit me burg dhe tani, edhe problemet  me familjarët.

Përsëritja e vazhdueshme e këtyre fjalëve nxit Eni Çobanin që t’i kthejë përgjigje se kjo përballje është vetëm për të thënë të vërtetën e kësaj historie.

Rexhep: Ky ka bërë gabimin më të madh që më ka sjellë këtu! Kaq di! Ky ka bërë gabim!

Eni Çobani: Pse ka bërë gabim? Për çfarë?  Se do të tregosh ti të vërtetën? Do të tregosh të vërtetën o zotëri, ku i ke çuar 400 mijë euro? Pse ka bërë gabim? Pse i thua atij që ke bërë gabim? Për çfarë?

Rexhep: Se e di se çfarë kolposh kam ngrënë!

Eni Çobani: A po thua të vërtetën ti?

Rexhep: Unë po them të vërtetën.

Eni Çobani: Atëherë pse ke frikë nga e vërteta?  Dhe ne të vërtetën themi! I kam thënë çdo shqiptari: kush e ka të vërtetën me vete, të vijë dhe të flasë publikisht! Nuk ka frikë nga e vërteta!  Thoni vetëm të vërtetën se e vërteta ju shpëton, kaq!

Mehmet: Kjo zonjë e nderuar që është 20 vjet këtu, të kam prurë te një njeri që di edhe ligjin, edhe kanunin, edhe drejtësinë…

Eni Çobani: Patjetër që i di, por nuk e zgjidhim me kanun këtë!

Mehmet: Edhe Ardit Gjebrean e njohin publikisht, s’kam ardhur as të të vras, as të të pres!

Rexhep: Kam ngrënë me burg, me humbje lekësh, edhe humbjen e fisit tani!

Duke  e siguruar Rexhepin se pretendimet e tij që nuk i ka tërhequr ai 400 mijë dollarët, do të vërtetohen, ndërmjetësja i shpjegon se kërkesa e Mehmetit për përballjen e tyre ka tjetër motiv nga ç’ mendon ai: “Ky zotëri që ka  ardhur dhe është paraqitur këtu, nuk është paraqitur se do Eni Çobanin. Ai do drejtësinë për të cilën flet Eni Çobani!”.