Të flasim më pak dhe të dëgjojmë, të dëgjojmë njëri-tjetrin, më shumë është një ushtrim që të gjithë duhet ta praktikojmë çdo ditë. Fjalët janë të rëndësishme për të komunikuar, por ne abuzojmë me to, kemi tejkaluar kufirin e përdorimit të shëndetshëm të fjalëve, kemi arritur në pikën që nuk mund të heshtim më dhe që kjo e fundit, heshtja e shenjtë dhe e çmuar, nuk duhet të ekzistojë por duhet asgjësuar edhe me fjalët më të kota dhe të parëndësishme.
Duke folur gjithmonë për gjithçka dhe për këdo dhe duke mos u ndalur kurrë, na bën të humbasim një sasi të ekzagjeruar energjie që mund të investohet në diçka tjetër më konstruktive. Thashethemet e fshatit, gjykimet për të tjerët, ankesat, kritikat… janë të gjitha mënyra për të mbushur një boshllëk që ndodhet brenda nesh dhe që në realitet nuk duhet të plotësohet në këtë mënyrë sipërfaqësore dhe jo të shëndetshme, por të mirëpritet dhe transformohet.
Absolutisht duhet t’i kthehemi ta jetojmë këtë zbrazëti, pa ndjerë nevojën urgjente për ta mbushur me mbeturina, nuk duhet t’i frikësohemi por t’i përkulemi dhe ta përqafojmë, kureshtarë të zbulojmë se në cilën rrugë të re mund të na çojë.
Pra, le të përpiqemi t’i peshojmë mirë fjalët tona, ato të folura por edhe ato të shkruara: duhet t’i konsiderojmë dhurata të çmuara për t’u dhënë vetëm në raste të caktuara. Le të marrim një shembull nga bota e urtë e kafshëve që jeton në heshtje dhe vetëm në raste të veçanta lëshon tinguj të veçantë; le t’i kthehemi jetës në kontakt me pemët, me ndryshimin e stinëve, me malet dhe do t’i rikthehemi të qenit më të heshtur dhe më të kujdesshëm në përdorimin e fjalëve.
“Fjalët fillimisht ishin magji dhe fjala ka ruajtur shumë nga fuqia e saj magjike e lashtë deri më sot. Me fjalë një njeri mund ta bëjë tjetrin të lumtur ose ta çojë në dëshpërim, me fjalë mësuesi u jep nxënësve njohuritë e tij, me fjalë oratori e tërheq publikun pas vetes dhe përcakton gjykimet dhe vendimet e tyre. Fjalët ngjallin dashuri dhe janë mjetet e përgjithshme me të cilat njerëzit ndikojnë tek njëri-tjetrin.” – Sigmund Freud –
Kur diçka ndodh në jetën tonë dhe ne ndjejmë dëshirën për t’i bërtitur botës, le të përpiqemi ta mbajmë për vete, të paktën për një kohë… ta shijojmë, ta përpunojmë me mendimet dhe emocionet tona. Nëse u themi të tjerëve, ne e humbasim menjëherë shenjtërinë e asaj që do të përjetojmë dhe në vend të kësaj, ne vetë duhet të bëhemi ruajtësit e thesareve tona të brendshme: duke e bërë këtë ne nuk prekemi nga bota e të tjerëve, ne i ruajmë energjitë tona, mendojmë me mendjet tona. Do të ketë kohë për të ndarë me të tjerët, nëse dëshironi, në një mënyrë të qetë, të vendosur dhe tw pranishme.
Mbani forcën tuaj të brendshme dhe mos lejoni që fjalët e të tjerëve të ndikojnë tek ju, dëgjoni por me një shkëputje të shëndetshme, ndaloni lumin e fjalëve të të tjerëve që do t’ju pushtojnë, mos lejoni që bota emocionale e të tjerëve të vërshojë mbi tuajën!
Një mënyrë për të praktikuar heshtjen e vetëdijshme është të zgjidhni çdo ditë të heshtni sa më shumë që të jetë e mundur, pastaj përpiquni në fund të ditës të verifikoni efektin që ka pasur tek ju ky përdorim kufizues i fjalëve. Pastaj përpiquni të mbani për vete një sekret që ju kanë dhënë: konsiderojeni veten kujdestar të një pjese të vogël të botës së dikujt tjetër dhe kini respektin që të mos e zbuloni. Gjithashtu përpiquni të mos turbulloni gjithçka menjëherë, lërini ngjarjet të rrjedhin pa fjalët tuaja, që shpesh shpjegojnë dhe parashikojnë në mënyrë të panevojshme: kjo është veçanërisht e vërtetë për fëmijët, por edhe për të rriturit!
Të folurit, siç u përmend, nxjerr energji nga ne: ne përpiqemi të sigurojmë që kjo energji të jetë e shëndetshme dhe energji e mirë për t’i dhënë botës. Për ta bërë këtë, para së gjithash duhet të zbatojmë një punë të madhe dhe të lodhshme vetëedukimi: duhet të mësojmë të jemi të pranishëm, të përqendruar, të vetëdijshëm, duhet të mirëpresim përvojat tona më të errëta (si zemërimi, dhimbja, lodhja) dhe t’i konsiderojmë ato si udhërrëfyes. Në udhëtimin tonë u takuam për të qenë në gjendje të evoluojmë dhe përmirësojmë veten gjithnjë e më shumë. Vetëm kështu nga ne mund të dalin energji të shëndetshme dhe fjalë të vërteta e të ndërgjegjshme.
Nga ana tjetër, nëse nga ne dalin vetëm fjalë sipërfaqësore, të dhunshme, të shëmtuara dhe të kota, kjo ndodh sepse ne po derdhim keqardhjen tonë mbi të tjerët dhe mbi botën, të cilën nuk duam ta mirëpresim. Nëse e kuptoni se jeni në këtë situatë, preferoni heshtjen, detyrojeni veten të mos flisni, lëreni zemërimin tuaj të qetësohet, ndaloni, lëreni të kalojë pak kohë dhe vetëm atëherë dilni ballë përballë me këtë anë të vetes që po ju del jashtë kontrollit. Përballojeni dhe kuptoni!
