Kryetari i Këshillit Atlantik të Austrisë, Gunther Fehlinger, është një mik i madh i Kosovës.
Ai së fundmi ka nisur një fushatë ku iu bën thirrje Bashkimit Evropian dhe pesë vendeve mosnjohëse, Spanjës, Rumanisë, Qipros, Sllovakisë dhe Greqisë që ta njohin Kosovën.
Fehlinger në një intervistë për Klankosova foli rreth kësaj iniciative, derisa atë e lidhë edhe me pushtimin e Ukrainës nga Rusia.
“Fushata aktuale për njohjen e Kosovës në vitin 2023 si përgjigje ndaj luftës ruse kundër paqes evropiane është vazhdimësi e fushatës “PO KOSOVËS 2015″ të cilën e kam zhvilluar kur kam qenë Kryetar i Shoqatës Austriako-Kosovare në Kosovë në vitin 2015 kur jetoja në Kosovë”, shprehet ai.
“Arsyeja pse e nisa sërish fushatën është se jam shumë kritik ndaj mungesës së progresit në Ballkan dhe Kosovë në aspektin e njohjeve në vitin e parë të luftës ku shumë po ndryshojnë në sistemin evropian. Suedia dhe Finlanda po i bashkohen NATO-s dhe nuk ka asnjë njohje të re për Kosovën? Si ka ardhur?”.
Ish-kreu i Shoqatës Austriako-Kosovare tha se fushata po ndihmohet edhe nga eurodeputeti austriak, Lukas Mandl.
“Fushata po ndihmohet në Parlamentin Evropian edhe nga eurodeputeti austriak Lukas Mandl, i cili është mik i madh i Kosovës. Ne jemi të gjithë shumë aktivë për këtë, të motivuar nga kauza e drejtë dhe fisnike dhe të zemëruar nga mungesa e progresit që nga njohja e Izraelit në vitin 2020”, tha Fehlinger.
“Në njohjet konkrete unë fokusohem tek Ukraina dhe Moldavia. Kjo pasi të dyjat janë të varura nga mbështetja e ShBA-së dhe BE-së tani dhe nëse ndryshojmë politikën e ShBA-së në drejtim të mbështetjes për Kosovën. Ukraina dhe Moldavia do ta njohin Kosovën. Ka mjaftueshëm leva të Perëndimit për ta bërë këtë nëse ne kërkojmë.
Miku i Kosovës i bën thirrje Bashkimit Evropian të ndalojë politikën neutrale, sepse sipas tij kjo është një mbulesë për politikën pro-ruse.
INTERVISTA E PLOTË ME GUNTHER FEHLINGER:
Ju e keni nisur një fushatë që synon njohjen e Kosovës nga pesë vendet anëtare që nuk e kanë bërë ende këtë. Si lindi kjo ide?
Gunther Fehlinger: Unë jam një aktivist austriak për zgjerimin e BE-së dhe NATO-s. Që nga viti 1992 kur për herë të parë në Beograd për të mbështetur Pranverën Studentore kundër Millosheviqit. Fushata aktuale për njohjen e Kosovës në vitin 2023 si përgjigje ndaj luftës ruse kundër paqes evropiane është vazhdimësi e fushatës “PO KOSOVËS 2015” të cilën e kam zhvilluar kur kam qenë Kryetar i Shoqatës Austriako-Kosovare në Kosovë në vitin 2015 kur jetoja në Kosovë. Arsyeja pse e nisa sërish fushatën është se jam shumë kritik ndaj mungesës së progresit në Ballkan dhe Kosovë në aspektin e njohjeve në vitin e parë të luftës ku shumë po ndryshojnë në sistemin evropian.
Suedia dhe Finlanda po i bashkohen NATO-s dhe nuk ka asnjë njohje të re për Kosovën? Si ka ardhur? Në vitin e dytë të luftës ne duhet të bëjmë shumë më shumë përparim në të gjitha frontet. Duhet ta fitojmë këtë luftë ushtarakisht në Ukrainë dhe për të, por duhet ta fitojmë luftën me Rusinë gjithashtu edhe institucionalisht dhe Kosova është një çështje qendrore në këtë përballje institucionale me Rusinë dhe të gjithë shtetet jo-njohëse në mënyrë indirekte dhe shpresoj në mënyrë të pavullnetshme interesat ruse. Ne duhet të bëjmë përparim me njohjet tani.
Në çfarë forme po e zbatoni fushatën tuaj?
Gunther Fehlinger: Fushata po ndihmohet në Parlamentin Evropian edhe nga eurodeputeti austriak Lukas Mandl, i cili është mik i madh i Kosovës. Ne jemi të gjithë shumë aktivë për këtë, të motivuar nga kauza e drejtë dhe fisnike dhe të zemëruar nga mungesa e progresit që nga njohja e Izraelit në vitin 2020.
A keni arritur të komunikoni vendet që nuk e kanë njohur Kosovën? Cili është reagimi i tyre?
Gunther Fehlinger: Që nga shkurti i vitit të kaluar kam qenë në Bosnjë, Ukrainë, Moldavi, Gjeorgji, Serbi, Sllovaki dhe Rumani, për të bërë thirrje për njohje dhe për të regjistruar video për promovimin e njohjes. Reagimi ishte shumë i kufizuar. Kjo më inkurajon ta intensifikoj fushatën.
Cili është roli i Këshillit Atlantik të Austrisë në këtë iniciativë?
Gunther Fehlinger: Këshilli Atlantik i Austrisë, është platforma ime e re tani për të drejtuar fushatën për Austrinë, Kosovën, Bosnjën dhe Ukrainën dhe BE-në për t’u anëtarësuar në NATO. I bëj thirrje komunitetit ndërkombëtar të ndalojë promovimin e neutralitetit pasi kjo është një mbulesë për politikën pro-ruse.
Besoni se mund ta arrini njohjen nga Greqia, Qiproja, Sllovakia, Rumania dhe Spanja?
Gunther Fehlinger: Në njohjet konkrete unë fokusohem tek Ukraina dhe Moldavia. Kjo pasi të dyjat janë të varura nga mbështetja e ShBA-së dhe BE-së tani dhe nëse ndryshojmë politikën e ShBA-së në drejtim të mbështetjes për Kosovën. Ukraina dhe Moldavia do ta njohin Kosovën. Ka mjaftueshëm leva të Perëndimit për ta bërë këtë nëse ne kërkojmë. Dhe kjo mund të arrihet. Kam bërë fushatë për katër vjet në Ukrainë për njohje dhe terreni është përgatitur dhe pyetja është më shumë se çfarë po i rekomandon ShBA-ja tani Zelenskyt.
Për Greqinë dyshoj për përparim të vërtetë pasi Mitsotakis pret që ShBA-ja të pyes si në rastin e Qipros. Kjo është e gjitha e lidhur me marrëdhëniet e Turqisë me ShBA-në dhe do të ketë përparim vetëm nëse Erdogan humbet zgjedhjet. Erdogan nuk bëri asgjë për njohjet e Kosovës, siç mund ta shohim me mosnjohjen e Kosovës nga Azerbajxhani.
Për Rumaninë, unë iu kam kërkuar liderëve austriakë pro Kosovës që t’i ofrojnë Rumanisë anëtarësimin në Shengen, aktualisht e bllokuar me veton nga Austria për njohjen e Kosovës. Kjo mbetet për t’u parë. Orban luan lojërat e tij të pista në Rumani dhe Sllovaki, kështu që nuk ka përparim derisa Orban të jetë jashtë pushtetit dhe politika rajonale e Hungarisë të ndryshojë.
Për Bosnjën kam bërë thirrje për një partneritet strategjik mes SDA të opozitës boshnjake dhe Kosovën për njohje reciproke dhe anëtarësim në NATO. Udhëheqësi i vërtetë legjitim i Bosnjës është Bakir Izetbegoviq i SDA-së, por ai u hoq nga pushteti nga ndërkombëtarët. Pse Kosova nuk po punon më shumë me SDA në Bosnjë është një mister për mua.
Për Serbinë kam bërë thirrje që BE-ja t’i ofrojë euron si valutë për njohjen e Kosovës, zyrtare dhe e shkruar me rezolutë të Këshillit të BE-së. Nëse refuzohet kjo, Serbia duhet të izolohet plotësisht. Ne të gjithë duhet ta refuzojmë propozimin gjermano-francez, pasi gjithçka më pak se njohja reciproke po e vonon problemin. Duhet të kemi parasysh edhe mbështetjen masive për opozitën serbe që të punojë për t’i dhënë fund regjimit autoritar të Vuçiqit.
Fatkeqësisht, disa palë në ShBA dhe BE duan t’ia imponojnë Kosovës, Asociacionin, një çmim i madh për Kosovën për pothuajse asgjë në këmbim.
Duket se disa në ShBA dhe BE duket se e kuptojnë pak natyrën themelore të nacionalizmit serb dhe duket se kujdesen pak për paqen e qëndrueshme në Ballkan, e cila është e mundur vetëm me njohje reciproke. Një model i rremë gjermano-gjerman është një krahasim i plotë ahistorik i cili përdoret vetëm nga njerëz pa asnjë ide mbi historinë gjermane apo evropiane.
A keni komunikuar me Qeverinë e Kosovës për këtë iniciativë? A keni mbështetje prej tyre?
Gunther Fehlinger: Nga viti 2002, unë kam komunikuar me shumë politikanë të Kosovës nga të gjitha partitë. Kam punuar edhe në zhvillimin ekonomik nga viti 2005 deri në vitin 2012. Për këtë iniciativë nuk kam marrë mbështetje nga Kosova, as nga qeveria dhe opozita. Kam mbështetje për takime dhe shtrengime duarsh dhe pëlqime në Twitter.
Do të isha shumë i lumtur të punojmë së bashku, por për këtë Kosova duhet të ndryshojë politikën ndaj neutralitetit të Austrisë dhe të fillojë të sulmojë bashkëfajësinë e Austrisë me Hungarinë dhe Serbinë dhe indirekt me Rusinë, pasi kjo është arsyeja pse Austria nuk është më një mbështetëse aktive e njohjes së Kosovës, siç ishte në të kaluarën. Por, unë jam duke punuar për ta ndryshuar këtë që nga kthimi im në Austri dhe jam i bindur se do të kem sukses me përpjekjet që Kosova dhe Austria, Bosnja dhe Ukraina dhe BE-ja të anëtarësohen në NATO.
Nëse Kosova dëshiron ta mbështesë këtë koncept, ju lutem shtyni fort për t’u anëtarësuar në NATO dhe mos bëni kompromise neutrale për askënd, por insistoni në anëtarësimin në NATO, pasi kjo është e vetmja mënyrë për siguri të qëndrueshme dhe frenim dhe izolim të Rusisë dhe Serbisë deri në ardhjen e revolucionit pro perëndimor në Serbi pas disfatës së Rusisë nga Ukraina.
